آيا نگاه به تصاوير و صحنه‏ هاى تحريك كننده جنسى علاوه بر اينكه يك مشكل اخلاقى است ؛ يك مشكل روانى و انحراف جنسى نيز محسوب مى‏شود؟
 
تماشاگرى و نگاه كردن به تصاوير و صحنه‏هاى تحريك كننده جنسى، علاوه بر اينكه از نظر شرعى حرام و گناه است؛ از نظر علمى نيز نوعى انحراف جنسى محسوب مى‏شود؛ زيرا این نوع نظر بازى مقدمه ‏اى براى انجام يك فعاليت جنسى مشروع و طبيعى نيست؛ بلكه كار تماشاگرى جنسى جانشين فعاليت جنسى طبيعى و بهنجار مى ‏شود.
عمل نظر بازى، معمولاً در بين مردان شايع‏تر است. علّت به وجود آمدن اين اختلال، مانند ساير انحراف‏هاى جنسى كاملاً روشن نيست؛ اما فرضيه‏هايى بر بروز تصادفى رابطه ميان انگيختگى جنسى و ديد زدن مطرح شده است.
برخى از روان شناسان معتقدند: اگر يك مرد هنگام ديد زدن يا پس از تماشاگرى جنسى و هنگام به ياد آوردن صحنه مورد مشاهده و خيال‏پردازى درباره آن، استمنا كند؛ رابطه‏اى بين لذت جنسى حاصل از ديد زدن و اوج لذت جنسى ناشى از استمنا به وجود خواهد آمد كه در اثر تكرار مستحكم‏تر شده و سرانجام رفتار نظر بازى - به عنوان منبع اصلى انگيختگى جنسى - ادامه خواهد يافت.
برخى ديگر از نظريه پردازان (روان كاوها) معتقدند: افراد دچار اين انحراف، در كودكى شاهد رابطه جنسى والدين خود بوده‏ اند و چنين تجربه ‏اى آنان را به تماشاگرى جنسى سوق داده است.
برخى ديگر نيز مى‏گويند: فعاليت‏هاى نظر بازانه در ميان نوجوانان، راهى براى ابراز كنجكاوى جنسى است كه بعدها تجربيات مستقيم جاى آن را مى‏گيرد! اما دوام اين رفتار در برخى از نوجوانان بيشتر ناشى از فقدان مهارت‏هاى اجتماعى و جنسى در برخورد با جنس مخالف است.
به عبارت ديگر افراد دچار اين انحراف به دليل نداشتن مهارت‏هاى اجتماعى و جنسى بهنجار و مشروع و ترس از ناكامى در روابط اجتماعى با جنس مخالف تنها راه كسب لذت جنسى را نظربازى دزدانه مى‏دانند.
 (محمد رضا نيكخو، آشنايى با رفتارهاى جنسى، انتشارات مهارت، چاپ چهارم، 1383، ص 179 و 180)