امام راحل؛ پیراهن یوسف

چه جاذبه‎ای جوانان را به سمت جبهه می‎کشید؟ چه اتفاقی افتاده که در صد سال پیش یک شهید نداشتیم، حالا بیش از دویست هزار شهید داریم؟
هزار سال شهرهایمان بدون شهید بود، حالا نگاه به بهشت‎زهرای خودتان کنید!

اینها از محبت بود که اتفاق افتاد.
اینها عاشق امام شدند. وقتی امام می‎گفت بروید جبهه، سر از پا نمی‎شناختند.

شما می‎گویی فرق امام با مراجع تقلید قبل از خودش چه بود؟ جاذبه‎ای که در امام بود چرا در بقیه نبود؟

یک اتفاقی افتاد. یعقوب(ع) از دوری یوسف(ع) کور شده بود. از بس غصه خورده بود و گریه کرده بود چشمانش سفید شده بود.
یوسف(ع) می‎خواست که یعقوب(ع) به مصر بیاید. چه کرد؟ یعقوب(ع) با چشم نابینا که نمی‎توانست به سمت مصرِ یوسف برود؟
یوسف(ع) لباس و پیراهنش را به برادرانش داد که به پدر بدهند و بعد دست جمعی پیش‎اش بازگردند.

در این جا امام زمان(عج)، یوسف(ع) است. امت که عاشق امام است، یعقوب(ع) است. همان‎ها که هزار سال گریه کرده‎اند و می‎خواهند چشمانشان بینا شود و سراغ امام زمانشان بروند.

خُب، امام زمان(عج) چکار می‎کند؟
امام راحل را کرد پیراهن خودش، فرستاد برای امت! امام خمینی(ره) پیراهن امام زمان(عج) بود. به چشم هرکه افتاد بینا شد. وقتی امت بینا شدند، به سمت امام زمان(عج) حرکت می‎کنند.

امام زمان آمد به سمت مردم یا مردم می‎روند به سمت امام زمان(عج)؟
مردم می‎روند.
اما چگونه؟ اول بصیر می‎شوند بعد می‎روند.
این پیراهن می‎افتد روی چشم‎هایشان و بینا می‎شوند و می‎روند سمت امام زمان خودشان.
محبت یعنی همین!