وظیفه ما نسبت به رهبری چیست و در چه صورت ولایتمداری ما مورد رضای الهی قرار میگیرد؟
رهبر به عنوان امام جماعت است. نه زودتر از ایشان باید رکوع کرد و نه دیرتر. هر وقت ایشان از کسی تجلیل و احترام کرد، شما هم احترام کنید. اگر شما سر از رکوع برداشتید و دیدید که امام در رکوع است، باید دوباره به رکوع برگردید. در صورتی که در نماز فرادا چنین کاری اگر از روی سهو و نسیان هم باشد، موجب بطلان نماز است. اما در جماعت تبعیت و پیروی لازم است؛ چون حفظ نظام بالاتر است.
در هر دورهای خدای تعالی بین فقها، فردی را تربیت کرده و علم میکند، نشان میدهد و مشخص میکند که این امین است و بیناست. این فرد محکی است برای بقیه، هر کدام که با او ظاهراً همراهند، ظاهراً آبرویشان محفوظ است.
هر کدام که معناً با او هستند، علاوه بر عزت دنیوی، اجر اخروی و قرب عندالله خواهد داشت. هر کدام که ظاهراً با او مقابله کنند با آنها به طور ظاهر و علنی مقابله خواهد شد.
اگر مردم وظایف خود را شناختند و این مسأله را دقیقاً اجرا کردند یعنی ملاکی را که خداوند به آنها داده بود حفظ نمودند و قدم به قدم اعمال و رفتارشان را بر میزان آن محک و معیار و نمودار و نمونه تنظیم کردند و با هر فردی و هر رأسی و هر شخصیتی به تناسب رفتار آن شخصیت با این ملاک و نمونه رفتار کردند، نعمت پس گرفته، به آنها داده میشود: «مَا نَنسَخْ مِنْ آیهٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ کلِّ شَیءٍ قَدیرٌ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا لَکم مِّن دونِ اللّهِ مِن وَلِی وَلاَ نَصِیرٍ.»
اگر این مسأله را (یعنی تنظیم روابط خود با سران و رؤسا بر طبق رفتار آنها با ملاک و نمودار مذکور) نتوانستند بفهمند یا نخواستند بفهمند و فردی را فقط به دلیل علم او نه امانتش، به دلیل اسم و منصب او نه جهت حرکتش، حفظ کردند و دانسته یا ندانسته انطباق خودشان را با آن ملاک اصلی از دست دادند، اینها نشان دادهاند که گوهرشناس و قدردان نیستند و صحیح نیست به قومی که چنین هستند، گوهری بالاتر و امانتی سنگینتر را خداوند به آنها بدهد و به همین دلیل «غیبت، ادامه پیدا میکند».
چرا؟ چون اینها میگویند به دلیل این شبهِ نمایندهها ما از امام کنارهگیری خواهیم کرد؛ کما اینکه در صدر اسلام، بخاطر اشتباه کاری شبه صحابیها، مردم از فیض علی (علیه السلام) محروم شدند.
اگر در هر عصر و زمان، هیچ چیز نتواند بین مردم و نماینده حقیقی امام حائل شود و هیچ شبه نمایندهای نتواند نقشهای تکرار شده را دوباره تکرار کند، این درست آن زمانی است که مردم قدردانی خود را و گوهرشناسی خود را نشان میدهند و امتحان خوبی میدهند در اینکه ما قدردان هستیم و در اینکه ما قصور نمیکنیم؛ تقصیر نمیکنیم.
خدا وعده داده: «لَئِن شَکرْتُمْ لأَزِیدنَّکمْ»؛ اگر شکرگزاری کردید و رابطهتان را با آن نماینده حقیقی ـ به هیچ واسطهای ـ قطع نکردید و از خط راست و صاف او تخطی ننمودید، آن موقع خدا این نعمت را زیاد خواهد کرد؛ آن وقت است که مردم نشان دادهاند که اگر امامشان را ببینند، او را رها نمیکنند و از کلام او قدمی فراتر نمیگذارند. پس لیاقت ظهور را پیدا کردهاند.