خانم‌ها به شوهرشان بگویند، نانی که سر سفره می‏آوری، اگر کم باشد و حلال، بهتر است که حرام باشد و زیاد. رزق مختصر و حلال، همان جاده تنگی است که منتهی به پل می‏شود، که آخرش سلامتی است. سفره اگر رنگین باشد و حرام، آن جاده پهنی است که ماشین می‏تواند به‏سرعت در آن بتازد، اما پل ندارد و به دره سقوط می‏کند.
ای مرد! این را خوب دریاب که تو راننده ماشین هستی و اهل و عیال تو مسافرانت. مبادا وسوسه‏ات کنند که «چرا در این جاده‏ی سنگلاخ و تنگ آمده‏ای؟ ما یک ساعت در ماشین فلانی نشسته بودیم، چقدر کیف داشت، جاده‏اش صاف بود و نرم ».
راه تقوی راهی است که سرازیری و سربالایی، سنگلاخ و گردنه، تنگنا و معبر دارد، اما آخرش «پل» دارد اما جاده‏ی دنیا اتوبانی است که هرچه سریعتر بروند، زودتر به ته جاده که پلی در کار نیست می‌رسند و به دره پرت می‏شوند. گاهی یک عابر، لنگ لنگان می‏گذرد، نه‏تنها ماشین ندارد و پیاده است، که لنگ هم می‏زند، اما او در راه نجات است، با نظر حقارت در او منگر.