عصر ما عصری است که به خاطر حاکمیت طاغوت‎ها، هزار سال است که عده‎ای از نور به ظلمت می‎روند «وَ الَّذينَ کفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمات‎» و به خاطر ولایت الله، عده‎ای هزار سال است از ظلمت به نور می‎روند. فاصله این‎ها در این عصر ما بیشتر از یک سال قبل است، بیشتر از ده سال قبل است، بیشتر از صدسال قبل است؛ چرا؟ چون هر دو در حال دور شدن از هم هستند.
بشر به ظلمتی رسیده است که در هیچ تاریخی سابقه چنین ظلمتی نداشته است. ظلم‎هایی در این عصر می‎شود که در هیچ عصری چنین ظلمتی نبود. بالعکسش هم هست. پاک‎هایی پیدا می‎شوند در این عصر که در هیچ عصری چنین پاک‎هایی نبودند. این‎ها به خاطر ولایت الله است. «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ‎ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور» . اصل ولایت است. انسان اگر تحت ولایت الهی باشد مرتباً از ظلمت به سمت نور می‎رود.
طاغوت اسم خاصی ندارد. هر جا خدا نبود طاغوت است. خود انسان وقتی غیر خدایی عمل کند، می‎شود طاغوت. ظلمتش را زیاد می‎کند. اما هنگامی با ولایت الله است که از ظلمت به نور می‎رود.
شما می‎گویید من با نماز از ظلمت به نور می‎روم یا با ولایت الله از ظلمت به نور می‎روم؟ نه؛ با نماز نمی‎روی، با ولایت می‎روی. وقتی ولایت نبود، انسان را دور می‎کند از خدا.
به عاشورا نگاه کن. مگر عاشورایی‎ها نماز نمی‎خواندند؟ نماز بی ولایت می‎خواندند. شدند اشقیای کربلا با همان نماز، با همان حج، با همان جهاد، با همان امربه‎معروف، با همان نهی از منکر، با همان روزه، با همان زکات، با همان صله‎رحم. همه این‎ها را انجام می‎دادند، اما شدند اشقیای کربلا. چرا؟ چون با ولایت طاغوت بودند و این مهم است که انسان بگوید من به این رهبر (آیت الله خامنه‎ای) حواسم هست و اقتدا کرده‎ام، حرف‎های دیگران هر که باشند حواست را پرت نکند.