آنچه ابراهیم انجام می‎دهد در این حد است که زن و بچه خود را در صحرایی می‎برد که نه آب، غذا و نه زیلویی در آنجاست.
اما حسین بن علی علیه‎السلام زن و بچه خودش را درجایی می‎آورد که دیگر دوستی نمانده و همه شهید شده‎اند. مدافعی از این هشتادوچهار زن و بچه نیست و همه به شهادت رسیده‎اند.
اگر ابراهیم علیه السلام زن و بچه خودش را درجایی قرار داد که دوست نبود، دشمن هم نبود. اما حسین بن علی علیه‎السلام باید امتحانش سخت‎تر از ابراهیم باشد چرا که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «علماء امتی أفضل من انبیاء بنی اسرائیل» یعنی علماي امت من بالاتر از انبیاء بني‎اسرائيل‎اند و به دلیل این که از امت آخرین است و در حال تکامل و پیشرفت است.
یعنی زن و بچه خود را درجایی قرار می‎دهد که دوست نیست اما هرچه بگویی دشمن است دشمن عادی نیستند. دشمنی هستند که نه‎تنها دین ندارند و به معاد معتقد نیستند؛ بلکه مردانگی و جوانمردی هم ندارند که فرمود «یا معشر آل ابى سفيان ان لم يکن لکم دين و کنتم‎ لا تخافون المعاد فکونوا احرارا في دنياکم‎» به آنها پیشنهاد کرد در حد مشرکین باشید. مثل عهد جاهلیت که تا مردی زنده بود به سمت حرم او نمی‎رفتند برای شما هم یک پیشنهاد دارم اول کار مرا بسازید، بعد به سمت حرم من بروید.