مثل سنگريزه!

وقتي يك سنگريزه به درون حوض و يا استخر مي‌افكني چه اتفاقي مي‌افتد؟ اول حلقه اي كوچك پديد مي‌آيد و بعد پيش مي‌رود، بزرگ و بزرگ تر مي‌شود تا اين كه تمام سطح آب را فرا مي‌گيرد.
گناه نيز از همين دست است. وقتي انجام مي‌شود به مرور پيش مي‌رود؛ تو گويي تمام عالم و آدم خبردار مي‌شوند.
در ادارات و بانك‌ها ديده اي ميان برگه ها، برگه‌هاي كاربن گذاشته اند و شما كافي است روي يك برگه بنويسي آن گاه چه بخواهي و چه نخواهي همان نوشته نيز بر برگه‌هاي ديگر هم منعكس مي‌شوند و تمامي برگه‌ها از آن محتوا خبردار مي‌شوند.
از همين روست كه علي (ع) فرمودند: اگر از زير درختي گذشتي و شاخه آن بر صورت تو خط و خدشه اي انداخت، بپذير كه روزي خطايي كرده اي و اين خط در آن خطا ريشه دارد.
و اين يعني هر چه مي‌كنيد، گويي به تمام عالم رونوشت مي‌خورد و مخابره مي‌شود، و گرنه آن شاخه درخت از كجا مي‌فهمد؟
سعدي مي‌گفت: شبانه در سحرگاه برمي خيزم و با خداي خود راز و نيازي مي‌كنم، اما فردا وقتي به بازار آمده يا به مسجد مي‌روم مردم به گونه اي ديگر با من روبه رو مي‌شوند و رفتار مي‌كنند، تو گويي از احوال شبانه من باخبرند.
«هر سحر از عشق دمي مي‌زنم
بار دگر مي‌شنوم بر ملا»
بنابراين عالَم، عالَم بازتاب و انعكاس است. پس اين سخن كه كاري كردم و كسي نديد و نفهميد بيشتر به يك شوخي شبيه است.