مثل شكلات!

مادر‌ها را ببين! همين كه بچه هايشان زمين مي‌خورند، احساس درد مي‌كنند و شيون و زاري به راه مي‌اندازند، خيلي سريع شكلاتي كف دست آن‌ها مي‌گذارند و انگار نه انگار كه زمين خورده اند، يا جايي شان درد مي‌كند، و آرامِ آرام مي‌شوند. هيچ فكر كرده ايد چرا؟
چون اهل حساب و كتاب اند، و با خود مي‌گويند: درست است زمين خوردم و درد دارم، ولي توي دستم يك شكلات است و آن به اين در.
مي خواهم بگويم منشأ آرامش آن‌ها اين است كه بلا و نعمت را با هم مي‌بينند، و چون با هم مي‌بينند آرام مي‌شوند. و اين ساده ترين راه براي رسيدن به آرامش است.
هر كسي در زندگي خود اگر بلا و رنجي را احساس مي‌كند، نعمت‌هايي هم در كف دارد كه اگر هر دو را ببيند، بي تاب و بي قرار نخواهد شد.
اين است كه قرآن كريم از ما مي‌خواهد كه نعمت‌هاي خداوند را به ياد بياوريم.
به ياد آوريد نعمت‌هايي را كه به شما داده ام.
? مثل شاخه های گیلاس - محمد رضا رنجبر