اسارت و اقامه نماز با دست شکسته
نماز از بهترین اعمال برای بندگی است که همواره بزرگان ما تأکید فراوانی نسبت به آن داشته‌اند و اصرار دارند، گرچه فردی گناهکار هم باشد؛ اگر نماز را کنار نگذارد و ترک صلاة نکند، قطعاً روزی به مسیر تعبد و بندگی بازخواهد گشت.
? آیه:
إِنَّ ٱلصَّلَوةَ كَانَتْ عَلَى ٱلْمُؤْمِنِينَ كِتَبًا مَّوْقُوتًا نساء/103
مسلماً نماز، وظیفه ثابت و معیّنی برای مؤمنان است!
?حکایت؛ آزاده سرافراز مرحوم حاج‌آقا ابوترابی نقل می‌کردند: خوب به یاد دارم برای اولین بار در اسارت نماز برای ما جلوه خاصی پیدا کرد، بعد از هفت، هشت روز سرگردانی نخستین روزهای اسارت ما را از این‌طرف به آن‌طرف می‌کشاندند، تا سرانجام به وزارت دفاع منتقل شدیم. اولین اسیری که به اتاق ما فرستاده شد، سروان خلبان اسماعیل بیگی بود، بحمدالله با سربلندی به وطن برگشتند. وقتی ایشان را به محیط سراسر رعب و وحشت زندان با دست شکسته هل دادند و در را بستند، با همان دست شکسته که به گردنش بسته بود، قبل از اینکه لباسش را بیرون آورد به نماز ایستاد و با طمأنینه و شوق عجیبی به راز و نیاز با پروردگارش پرداخت، نماز ایشان با دست شکسته و وضعیت نامناسب ما را به وجد آورد.1
هر صبحدم به روی خدا باورانِ خاک
درهای رحمت است که وا می کند نماز2
?1. با اقتباس و ویراست از کتاب داستان‌ها و حکایت‌های نماز
2. همایون علیدوستی
