اخلاص علی (ع)

صبح بود، جمعیت بسیاری از مسلمانان به حضور پیامبر (ص) آمدند، مجلس پر از جمعیت شد.پیامبر (ص) به جمعیت رو کرد و فرمود: چه کسی از شما امروز برای کسب خشنودی خدا مالی را انفاق نموده است؟.
همه حاضران سکوت کردند، جز علی (ع) که گفت: از خانه بیرون آمدم و یک دینار پول داشتم و می خواستم با آن، آرد بخرم، در راه با مقداد ملاقات کردم، نشانه گرسنگی را از چهره او دیدم، آن دینار را به او دادم.
پیامبر (ص) فرمود: رحمت خدا بر تو باد
در این میان، شخصی از مجلس برخاست و گفت: من امروز بیشتر از علی (ع) انفاق کردم، زیرا یک زن و شوهر قصد سفر داشتند و توشه سفر نداشتند من هزار درهم به آنها دادم، و به این ترتیب وسیله مسافرت آن ها را فراهم نمودم
پیامبر (ص) سکوت کرد و چیزی نگفت.
بعضی از حاضران گفتند: ای رسول خدا چرا در مورد علی (ع) گفتی؛ رحمت خدا بر تو باد ولی به این شخص که انفاق بیشتر نموده چیزی نفرمودی؟
پیامبر (ص) فرمود: آیا ندیده اید که خدمتگزار پادشاهی هدیه ناچیزی نزد او می برد، و او به آن خدمتگزار احترام بسیار می کند، او را در جایگاه ارجمندی می نشاند، ولی اگر خدمتگزار دیگری هدیه نفیسی برای او بیاورد، چندان به او احترام نمی کند؟
گفتند: آری دیده ایم.
فرمود: همچنین است انفاق علی (ع) که یک دینار را فقط برای خدا به خاطر تأمین نیاز مؤمنی داد ولی آن شخص دیگر مال خود را به عنوان رقابت و سرکوبی برادر رسول خدا (ص) یعنی علی (ع) داد، و نیتش برتری جوئی بر علی (ع) بود خداوند عمل او را پوچ کرد و مایه سنگینی گناه او قرار داد، آگاه باشید اگر او با این نیت به اندازه بین زمین تا عرش، طلا و گوهر انفاق کند، به همین خاطر از رحمت خداوند دورتر می شود و به غضب خدا نزدیکتر می گردد...

? تفسیر امام حسن عسکری (ع)، ص 30