خوردن
۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
مَنْ قَلَّ طُعْمُهُ صَحَّ بَطْنُهُ وَ صَفَا قَلْبُهُ، وَ مَنْ كَثُرَ طُعْمُهُ سَقُمَ بَطْنُهُ و قَسَا قَلْبُهُ.۱

۰.آن كه غذا كم خورَد معده‌اش سالم می‌ماند و صفاى دل می‌يابد. و هر كه پرخور باشد معده‌اش بيمار و قلبش سخت می‌شود.

۰.امام علی علیه السلام:
إذا أرَادَ اللهُ سُبْحَانَهُ صَلاَحَ عَبْدٍ ألْهَمَهُ قِلَّةَ الكَلاَمِ، وَ قِلَّةَ الطَّعَامِ، وَ قِلَّةَ المَنَامِ.۲

۰.هر گاه خداوند بخواهد بنده خود را اصلاح گرداند، او را سه چيز نصيب می‌كند: كم گويى و كم خورى و كم خوابى.

۰.امام علی علیه السلام:
قِلَّةُ الغِذَاءِ أكْرَمُ لِلنَّفْسِ، و أدْوَمُ لِلصِّحَّةِ.۳

۰.كم خوردن، جان را گرامى‌تر و تندرستى را پايدارتر می‌كند.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
لا تُمِيتُوا القُلُوبَ بِكَثْرَةِ الطَّعَامِ و الشَّرَابِ؛ فإنَّ القَلْبَ يَمُوتُ كَالزَّرْعِ إذَا كَثُرَ عَلَيْهِ المَاءُ.۴

۰.دل‌ها را با خوردن و آشاميدن زياد نميرانيد؛ زيرا همان‌گونه كه زراعت بر اثر آب زياد از بين می‌رود، دل‌ها نيز بر اثر پرخورى می‌ميرند.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
إيّاكُمْ و البِطْنَةَ؛ فَإنَّهاَ مَفْسَدةٌ لِلبَدَنِ، وَ مُورِثَةٌ للسُّقْمِ، وَ مَكْسَلَة عَنِ العِبَادَةِ.۵

۰.از شكم بارگى بپرهيزيد؛ زيرا مايه تباهى بدن و موجب بيمارى است و انسان را در عبادت، سست می‌كند.

۰.امام علی علیه السلام:
لاَ تَجْتَمِعُ الفِطْنَةُ وَ البِطْنَةُ.۶

۰.تيزهوشى و پرخورى با هم جمع نمى‌شوند.

۰.امام علی علیه السلام:
لا تَرْفَعْ يَدَكَ مِنَ الطَّعَامِ إلاّ وَ أنْتَ تَشْتَهِيهِ، فَإنْ فَعَلْتَ ذلِكَ فَأنْتَ تَسْتَمْرِئُهُ.۷

۰.هنوز كه ميل به غذا دارى از خوردن دست بكش؛ كه اگر چنين كنى آن غذا را گوارا خواهى يافت.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
مَنْ أكَلَ وَ ذُو عَيْنَيْنِ يَنْظُرُ إلَيْهِ وَ لَمْ يُواسِهِ، ابْتُلِي بِدَاءٍ لاَ دَوَاءَ لَهُ.۸

۰.هر كه در حال خوردن غذا باشد و جاندارى او را بنگرد و وى او را شريك غذاى خود نكند به دردى بى درمان گرفتار می‌آيد.

۰.امام علی علیه السلام:
مَنْ ذَكَرَ اسْمَ اللهِ عِنْدَ طَعَامٍ أوْ شَرَابٍ فِي أوّلِهِ، وَ حَمِدَ اللهَ فِي آخِرِهِ لَمْ يُسْألْ عَنْ نَعِيمِ ذلِكَ الطَّعَامِ أبَدا.۹

۰.هر كه در هنگام شروع خوردن غذا يا نوشيدنى، نام خدا را به زبان آورد و در پايان، خدا را حمد و سپاس گويد، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.

۰.امام باقر علیه السلام:
مَنْ أرَادَ أنْ لا يضُرَّهُ طَعَامٌ، فَلاَ يَأكُلْ طَعَاما حَتّى يَجُوعَ وَ تَنْقى مِعْدَتُهُ، فإذا أكَلَ فَلْيُسَمِّ اللهَ، وَ لْيُجِدِ المَضْغَ، وَ لْيَكُفَّ عَنِ الطَّعَامِ وَ هُوَ يَشْتَهِيهِ وَ يَحْتَاجُ إلَيْهِ.۱۰

۰.هر كه می‌خواهد غذا به او زيان نرساند بايد تا گرسنه نشده و معده‌اش خالى نگشته غذا نخورد و هر گاه شروع به خوردن غذا كرد، نام خدا را بر زبان آورد و غذا را خوب بجود و هنوز كه اشتها دارد از خوردن دست بكشد.

۱.۱‌. تنبيه الخواطر: ۱ / ۴۶

۲.۲‌. غرر الحكم: ۴۱۱۷

۳.۳‌. غرر الحكم: ۶۸۱۹

۴.۴‌. تنبيه الخواطر: ۱ / ۴۶

۵.۵‌. بحار الأنوار: ۶۲/۲۶۶ /۴۱

۶.۶‌. غرر الحكم: ۱۰۵۷۲

۷.۷‌. تحف العقول: ۱۷۲

۸.۸‌. تنبيه الخواطر: ۱ / ۴۷

۹.۹‌. وسائل الشيعة: ۱۶/ ۴۸۴/۵

۱۰.۱۰‌. وسائل الشيعة: ۱۶/۵۴۰/۳