بلا
۰.امام علی علیه السلام:
إنّ البلاءَ لِلظّالمِ أدَبٌ، و للمؤمنِ امْتِحانٌ، و للأنبياءِ دَرَجةٌ.۱

۰.بلا براى ستمگر تأديب است و براى مؤمن امتحان و براى پيامبران درجه.

۰.امام صادق علیه السلام:
ادفَعُوا أبوابَ البَلاءِ بالاستِغفارِ.۲

۰.درهاى بلا را با آمرزش خواهى ببنديد.

۰.امام علی علیه السلام:
اِدفَعُوا أمواجَ البَلاءِ بِالدُّعاءِ، ما المُبتَلَى الَّذي استَدَرَّ بِهِ البَلاءُ بِأحوَجَ إلَى الدُّعاءِ مِنَ المُعافَى الَّذي لا يَأمَنُ البَلاءَ.۳

۰.امواج بلا را با دعا پس زنيد؛ بلا ديده‌ای كه بلا جانش را به لب رسانده است نيازش به دعا بيشتر از عافيت چشيده‌ای نيست كه از بلا در امان نيست.

۰.امام علی علیه السلام:
اِدفَعوا أمواجَ البَلاءِ عَنكُم بِالدُّعاءِ قَبلَ وُرودِ البَلاءِ، فَوَالَّذي فَلَقَ الحَبَّةَ و بَرَأ النَّسَمَةَ، لَلبَلاءُ أسرَعُ إلَى المُؤمنِ مِنِ انحِدارِ السَّيلِ مِن أعلَى التَّلْعَةِ إلى أسفَلِها، وَ مِن رَكْضِ البَراذينِ.۴

۰.موج‌هاى بلا را پيش از آن كه بلا سر رسد، از خود دفع كنيد؛ سوگند به آن كه دانه را شكافت و مردمان را بيافريد، شتاب بلا به سوى مؤمن بيشتر است تا شتاب سيلاب از فراز تپه به پايين آن و از تاخت اسب‌هاى تاتارى.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
إذا ذَكَرَ العبدُ رَبَّهُ في الرَّخاءِ أنْجاهُ اللهُ مِن البلاءِ.۵

۰.هرگاه بنده در روزگار خوشى به ياد پروردگارش باشد، خداوند او را از بلا می‌رهاند.

۰.امام صادق علیه السلام:
إذا اُضِيفَ البلاءُ إلى البلاءِ كانَ مِنَ البلاءِ عافيةً.۶

۰.هرگاه بلا روى بلا بيايد، از بلا رهايى حاصل می‌شود.

۰.امام صادق علیه السلام:
إذا دَعَا العَبدُ فِي البَلاءِ ولَم يَدعُ فِي الرَّخاءِ حَجَبَتِ المَلائِكَةُ صَوتَهُ، وقالوا: هذا صَوتٌ غَريبٌ، أينَ كُنتَ قَبلَ اليَومِ؟!۷

۰.هر گاه بنده در گرفتارى دعا كند و در خوشى و آسايش دعا نكند، فرشتگان، مانع [رسيدن] صداى او [به درگاه خداوند] می‌شوند و می‌گويند: «اين، صدايى ناآشناست. تا كنون كجا بودى؟!».

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
إذا أحَبَّ اللهُ عَبدا ألصَقَ بِهِ البَلاءَ؛ فَإِنَّ اللهَ عز و جل يُريدُ أن يُصافِيَهُ.۸

۰.خداوند عز و جل هرگاه بنده‌اى را دوست بدارد، بلا (گرفتارى) را به او مى‌پيوندد؛ زيرا خداوند مى‌خواهد او را خالص سازد.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
إذا أحَبَّ الله‌ُ عز و جل عَبدا صَبَّ عَلَيهِ البَلاءَ صَبّا، وثَجَّهُ عَلَيهِ ثَجّا. فَإِذا دَعَا العَبدُ قالَ جِبريلُ: أي رَبِّ، اِقضِ حاجَتَهُ؟ فَيَقولُ تَعالى: دَعهُ؛ فَإِنّي اُحِبُّ أن أسمَعَ صَوتَهُ. فَإِذا دَعا، يَقولُ عز و جل: لَبَّيكَ عَبدي، وعِزَّتي لا تَسأَلُني شَيئا إلاّ اُعطيكَ، ولا تَدعوني بِشَيءٍ إلاَّ استَجَبتُ، فَإِمّا أن اُعَجِّلَ لَكَ، وإمّا أن أدَّخِرَ لَكَ أفضَلَ مِنهُ.۹

۰.هرگاه خداوند عز و جل بنده‌اى را دوست بدارد، بلا را سخت بر سر او سرازير مى‌كند و آن را سخت بر او مى‌بارد. پس چون بنده دعا كند، جبرئيل مى‌گويد: «پروردگارا! حاجتش را برآورم؟». امّا خداوند متعال مى‌گويد: «او را رها كن كه من دوست دارم صدايش را بشنوم» و چون دعا كند، خداوند عز و جل مى‌گويد: «بنده‌ام، لبّيك! به عزّتم سوگند كه هرچه از من بخواهى، به تو عطا مى‌كنم و هرچه دعا كنى، اجابت مى‌نمايم، [بدين معنا كه] يا آن را زود برايت برمى‌آورم و يا بهتر از آن را برايت ذخيره مى‌كنم».

۰.امام علی علیه السلام:
إذا رأيتَ ربَّكَ يُوالي علَيكَ البلاءَ فاشْكُرْهُ، إذا رأيتَ ربَّكَ يُتابِعُ علَيكَ النِّعَمَ فاحْذَرْهُ.۱۰

۰.هرگاه ديدى پروردگارت بلا از پى بلا بر تو نازل می‌كند، سپاسگزار او باش. و هرگاه ديدى نعمت‌هاى پروردگارت پياپى به تو می‌رسد از او برحذر باش (بترس).

۱.۱‌. بحار الأنوار: ۶۷/ ۲۳۵ /۵۴

۲.۲‌. الاُصول الستّة عشر: ۷۷

۳.۳‌. بحارالأنوار: ۹۳/ ۳۰۱ /۳۷

۴.۴‌. الخصال: ۶۲۱ / ۱۰

۵.۵‌. كنز العمّال: ۵۸۹۹

۶.۶‌. تحف العقول: ۳۵۷

۷.۷‌. فلاح السائل: ۱۰۸ / ۴۶

۸.۸‌.شُعب الإيمان: ۷/۱۴۶/۹۷۹۰

۹.۹‌. الفردوس: ۱ / ۲۵۱ / ۹۷۲

۱۰.۱۰‌.غررالحكم: ۴۰۸۳ و۴۰۸۲