هدايت
۱
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
۰.اِنَّ اللّه‌َ تَعالى يُحِبُّ الاَْتْقياءَ الاَْبْرارَ الاَْخْفياءَ الَّذينَ اِذا حَضَروا لَمْ يُعْرَفوا وَ اِذا غابوا لَمْ يُفْتَقَدوا، قُلوبُهُمْ مَصابيحُ الْهُدى يَنْجونَ مِنْ كُل غَبْراءَ مُظْلِمَةٍ؛۱
۰.خداوند تعالى بندگان پرهيزگارِ نيكوكارِ گمنام را دوست دارد، كسانى كه چون حاضرند، شناخته نمى‌شوند و آنگاه كه غايب‌اند سراغشان را نمى‌گيرند، قلب‌هايشان چراغ‌هاى هدايت است و از هر تيرگى و تاريكى نجات مى‌يابند.
۲
امام على عليه‌السلام:
۰.عُصِمَ السُّعَداءُ بِالإْيمانِ وَ خُذِلَ الأْشقياءُ بِالعِصيانِ مِن بَعدِ اتِّجاهِ الْحُجَّةِ عَلَيهِم بِالْبَيانِ إذ وَضَحَ لَهُم مَنارُ الْحَقِّ وَ سَبيلُ الهُدى؛۲
۰.خوشبختان، با ايمان محفوظ مى‌مانند و بدبختان، پس از آن كه حجت برايشان تمام شد و نشانه حق و راه هدايت روشن گرديد، بر اثر گناه و نافرمانى خوار مى‌شوند.
۳
امام صادق عليه‌السلام:
۰.اَلسَّعيدُ مَنِ اتَّبَعَنا وَ الشَّقىُّ مَن عادانا وَ خالَفَنا؛۳
۰.خوشبخت كسى است كه از ما پيروى كند و بدبخت كسى است كه با ما دشمنى و مخالفت نمايد.
۴
امام على عليه‌السلام:
۰.اِنَّ اللّه‌َ تعالى اَنْزَلَ كِتابا هاديا بَيَّنَ فيهِ الْخَيْرَ وَ الشَّرَّ، فَخُذوا نَهْجَ الْخَيْرِ تَهْتَدوا وَ اَصْدِفوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدوا؛۴
۰.خداى تعالى كتابى راهنما فرستاد و در آن خوب و بد را روشن ساخت. پس راه خوبى را پيش گيريد تا هدايت شويد و از راه بدى دورى جوييد تا به مقصد برسيد.
۵
امام على عليه‌السلام:
۰.قارِنْ اَهْلَ الْخَيْرِ تَكُنْ مِنْهُمْ وَ بايِنْ اَهْلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنْهُمْ؛۵
۰.با خوبان معاشرت كن تا از آنان باشى و از بدان دورى كن تا از آنان نباشى.
۶
امام صادق عليه‌السلام:
۰.اَلْخَيْرُ كُلُّهُ اَمامَكَ وَ اِنَّ الشَّرَّ كُلَّهُ اَمامَكَ وَ لَنْ تَرى الخَيْرَ وَ الشَّرَّ اِلاّ بَعْدَ الاْخِرَةِ لاَِنَّ اللّه‌َ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ الْخَيْرَ كُلَّهُ فِى الْجَنَّةِ وَ الشَّرَّ كُلَّهُ فِى النّارِ؛۶
۰.همه خوبى‌ها و بدى‌ها در مقابل توست و هرگز خوبى و بدى واقعى را جز در آخرت نمى‌بينى، زيرا خداوند همه خوبى‌ها را در بهشت و همه بدى‌ها را در جهنم قرار داده است.
۷
امام على عليه‌السلام:
۰.مَنْ يُطِعِ اللّه‌َ وَ رَسُولَهُ يَكُنْ سَبيلُ الرَّشادِ سبيلَهُ وَنورُ التَّقْوى دَليلَهُ وَمنْ يَعْصِ اللّه‌َ وَرَسُولَهُ يُخْطِئُ السَّدادَ كُلَّهُ وَلَنْ يَضُرَّ اِلاّ نَفْسَهُ؛۷
۰.هر كس از خدا و رسولش پيروى كند راهش راه هدايت و راهنمايش نور تقوا خواهد بود و هر كس خدا و رسولش را نافرمانى كند همه درستى‌ها را از دست مى‌دهد و جز به خودش زيان نمى‌رساند.
۸
امام على عليه‌السلام:
۰.يا طالِبَ الْعِلْمِ اِنَّ الْعِلْمَ ذو فَضائِلَ كَثيرَةٍ: فَرَاْسُهُ التَّواضُعُ وَ عَيْنُهُ الْبَراءَةُ مِنَ الْحَسَدِ وَ اُذُنُهُ الْفَهْمُ وَ لِسانُهُ الصِّدْقُ وَ حِفْظُهُ الْفَحْصُ وَ قَلْبُهُ حُسْنُ النِّيَّةِ وَ عَقْلُهُ مَعْرِفَةُ الاَْشْياءِ وَ الاُْمورِ وَ يَدُهُ الرَّحْمَةُ وَ رِجلُهُ زِيارَةُ الْعُلَماءِ وَ هِمَّتُهُ السَّلامَةُ وَ حِكْمَتُهُ الْوَرَعُ وَ مُسْتَقَرُّهُ النَّجاةُ وَ قائِدُهُ الْعافيَةُ وَ مَرْكَبُهُ الْوَفاءُ وَ سِلاحُهُ لينُ الْكَلِمَةِ وَ سَيْفُهُ الرِّضا وَ قَوْسُهُ الْمُداراةُ وَ جَيْشُهُ مُحاوَرَةُ الْعُلَماءِ وَ مالُهُ الاَْدَبُ، وَ ذَخيرَتُهُ اِجْتِنابُ الذُّنوبِ وَ زادُهُ الْمَعْروفُ وَ مأواهُ الْمُوادَعَةُ وَ دَليلُهُ الْهُدى وَ رَفيقُهُ مَحَبَّةُ الاَْخْيارِ؛۸
۰.اى جوياى دانش ! دانش فضيلت‌هاى بسيارى دارد: سَرش تواضع، چشمش دورى از حسد، گوشش فهم، زبانش راستگويى، حافظه‌اش جستجو، دلش خوش‌نيّتى، عقلش شناخت اشياء و امور، دستش رحمت، پايش ديدار دانشمندان، همّتش سلامت، حكمتش تقوا، قرارگاهش نجات، جلودارش عافيت، مَركبش وفا، سلاحش نرمى سخن، شمشيرش خشنودى، كمانش سازگارى، سپاهش گفتگو با دانشمندان، داراييش ادب، اندوخته‌اش پرهيز از گناهان، توشه‌اش نيكى، جايگاهش، گفت‌وگو و مذاكره، رهنمايش هدايت و دوستش، عشق به نيكان است.
۹
امام باقر عليه‌السلام:
۰.مَنْ عَلَّمَ بابَ هُدىً فَلَهُ مِثْلُ اَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَ لا يُنْقَصُ اُولئِكَ مِنْ اُجورِهِمْ شَيْئاً؛۹
۰.هركس باب هدايتى را به كسى آموزش دهد، پاداش همه كسانى را كه به آن عمل كنند، دارد، بى آن‌كه چيزى از پاداش آنان كم شود.
۱۰
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
۰.اَلصَّلاةُ مِنْ شَرائِعِ الدّينِ وَ فيها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنْهاجُ الاَْنْبياءِ وَ لِلْمُصَلّى حُبُّ الْمَلائِكَةِ وَ هُدىً و ايمانٌ وَ نورُ الْمَعْرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزْقِ؛۱۰
۰.نماز، از آيين‌هاى دين است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است. براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدايت، ايمان، نور معرفت و بركت در روزى است.
۱.۱. نثر الدّر ۱/۱۵۶.
۲.۲. نهج السعادة ۱/۳۶۷.
۳.۳. دلائل الإمامة ص ۲۳۳.
۴.۴. نهج البلاغه خطبه ۱۶۷.
۵.۵. نهج البلاغه نامه ۳۱.
۶.۶. تحف العقول ص ۳۰۶.
۷.۷. الكافى ۵/۳۷۱.
۸.۸. الكافى ۱/۴۸/۲.
۹.۹. الكافى ۱/۳۵/۴.
۱۰.۱۰. خصال ص ۵۲۲/۱۱.
