رشوه
۱
امام على عليه‌السلام:

۰.وقد عَلِمتُم أ نَّهُ لا يَنبَغِي أن يكونَ الوالِي على الفُرُوجِ والدِّماءِ والمَغانِمِ والأحكامِ وإمامَةِ المسلمينَ البَخِيلُ... ولا المُرتَشِي في الحُكمِ فَيَذهَبَ بالحُقوقِ، ويَقِفَ بِها دُونَ المَقاطِعِ ؛۱

۰.و شما مى‌دانيد كه مسئول ناموس و جان و غنايم (اموال) و احكام و پيشوايى مسلمانان، نبايد شخصى بخيل باشد... و نه در داورى رشوه‌گير كه در اين صورت حقوق را پايمال مى‌كند و حق را به حقدار نمى‌رساند.

۲
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:

۰.يا عليُّ، مِنَ السُّحتِ: ثَمَنُ المِيتَةِ، وثَمَنُ الكَلبِ، وثَمَنُ الخَمرِ، ومَهرُ الزانيَةِ، والرّشوَةُ في الحُكمِ، وأجرُ الكاهِنِ ؛۲

۰.اى على! از جمله مال‌هاى حرام، بهاى مردار است و بهاى سگ و شراب و كابين زن بدكاره و رشوه گرفتن در قضاوت و مزدِ پيشگو.

۳
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:

۰.إيّاكُم والرّشوَةَ فإنّها مَحضُ الكُفرِ، ولا يَشُمُّ صاحِبُ الرّشوةِ رِيحَ الجَنَّةِ؛۳

۰.از رشوه گرفتن دورى كنيد كه آن كفر محض است و رشوه‌گير بوى بهشت را استشمام نمى‌كند.

۴
امام صادق عليه‌السلام:

۰.فأمّا الرّشوَةُ يا عمّارُ في الأحكامِ فإنَّ ذلكَ الكُفرُ بِاللّه‌ِ العَظيمِ ورسولِهِ ؛۴

۰.اى عمّار! رشوه گرفتن در امر قضاوت، كفر ورزيدن به خداوند بزرگ و پيامبر اوست.

۵
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:

۰.لَعَنَ اللّه‌ُ الراشيَ والمُرتَشِيَ والرائشَ الذي يَمشِي بَينَهُما ؛۵

۰.خدا لعنت كند رشوه دهنده و رشوه گيرنده و واسطه بين آن دو را.

۶
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:

۰.الراشي والمُرتَشِي في النّارِ ؛۶

۰.رشوه ده و رشوه‌گير در آتشند.

۷
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:

۰.لَعَنَ اللّه‌ُ الرّاشِيَ والمُرتَشِيَ في الحُكمِ ؛۷

۰.خدا لعنت كند كسى را كه در كار قضاوت رشوه بدهد و رشوه بگيرد.

۸

امام على عليه‌السلام:

۰.إنّما أهلَكَ مَن كانَ قَبلَكُم أنَّهُم مَنَعُوا الناسَ الحَقَّ فاشتَرَوهُ، وأخَذُوهُم بالباطِلِ فاقتَدَوهُ ؛۸

۰.پيشينيان شما از اين رو به هلاكت در افتادند كه مردمان را از حق [شان] باز داشتند و آنان [ناچار با رشوه] آن را خريدند و آنان را به ارتكاب باطل و نادرستى وا داشتند و مردم هم از آن پيروى كردند.

۹
امام صادق عليه‌السلام:

۰.مِن أكلِ السُّحتِ الرّشوَةُ في الحُكمِ ؛۹

۰.رشوه گرفتن در قضاوت، از مصاديق مالِ حرام است.

۱۰
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:

۰.ما مِن قَوْمٍ يَظْهَرُ فيهِم الرِّبا إِلاّ اُخِذُوا بِالسَّنَة وَ ما مِن قَوْمٍ يَظْهَرُ فيهِم الرُّشا إلاّ اُخِذُوا بِالرُّعْبِ ؛۱۰

۰.ميان هر قومى رباخوارى آشكار گردد به قحطى گرفتار آيند. و ميان هر قومى رشوه‌خوارى شايع شود به ترس مبتلا گردند.

۱.۱. نهج البلاغه خطبه ۱۳۱.

۲.۲. مكارم الأخلاق ۲/۳۲۷/۲۶۵۶.

۳.۳. بحار الأنوار ۱۰۴/۲۷۴/۱۲.

۴.۴. معانى الأخبار ص ۲۱۱/۱.

۵.۵. كنز العمّال ح ۱۵۰۸۰.

۶.۶. كنز العمّال ح ۱۵۰۷۷.

۷.۷. كنز العمّال ح ۱۵۰۷۹.

۸.۸. نهج البلاغه نامه ۷۹.

۹.۹. بحار الأنوار ۱۰۳/۵۳/۲۰.

۱۰.۱۰. كنز العمّال ح ۱۵۰۶۹.؟؟؟