وحدت
۱
امام على عليهالسلام:
۰.اَلاْنْصافُ يَرْفَعُ الْخِلافَ وَ يوجِبُ الاْيتِلافَ؛۱
۰.انصاف، اختلافات را از بين مىبرد و باعث الفت و همبستگى مىشود.
۲
امام هادى عليهالسلام:
۰.اَلْمِراءُ يُفْسِدُ الصَّداقَةَ الْقَديمةَ وَ يُحِلُّ الْعُقْدَةَ الْوَ ثيقَةَ وَ اَقَلُّ مافيهِ اَنْ تَكونَ فيهِ الْمُغالَبَةُ وَ الْمُغالَبَةُ أمتَنُ اَسْبابِ الْقَطيعَةِ ؛۲
۰.بگو مگو، دوستى طولانى را از بين مىبَرد و رابطه محكم را به جدايى مىكشاند و كمترين اثر بگو مگو اين است كه هر كدام از دو طرف، مىخواهد بر ديگرى پيروز شود و همين در پى پيروزى بودن، مهمترين عامل قطع رابطه است.
۳
پيامبر صلىاللهعليهوآله:
۰.اِنَّ اللّهَ يُحِبُّ فِى الصَّلاةِ ما يُحِبُّ فِى الْقِتالِ: «صَفّا كَأَ نَّهُم بُنيانٌ مَرصُوصٌ»؛۳
۰.خداوند آنچه را كه در جنگ دوست دارد، در نماز هم دوست دارد و آن صفى (متحد و منظم) همچون بنيانى پولادين و محكم است.
۴
پيامبر صلىاللهعليهوآله:
۰.إنَّ الاِختِلافَ والتَّنازُعَ وَالتَّثَبُّطَ مِنْ أمْرِ الْعَجْزِ وَالضَّعْفِ وَهُوَ مِمّا لا يُحِبُّهُ اللّهُ وَلا يُعْطى عَلَيْهِ النَّصْرَ وَالظَّفَرَ؛۴
۰.اختلاف و كشمكش و پشت هماندازى، از ناتوانى و سستى است و خداوند نه آن را دوست دارد و نه با آن يارى و پيروزى مىدهد.
۵
امام صادق عليهالسلام:
۰.اِعْلَموا اَنَّ اللّهَ تَعالى يُبْغِضُ مِنْ خَلْقِهِ الْمتَلَوِّنَ، فَلا تَزولوا عَنِ الْحَقِّ وَاَهْلِهِ، فَاِنَّ مَنِ اسْتَبَدَّ بِالْباطِلِ وَاَهْلِهِ هَلَكَ وَفاتَتْهُ الدُّنْيا؛۵
۰.بدانيد كه خداوند از انسانهايى كه دائما رنگ عوض مىكنند نفرت دارد. پس از حق و اهل آن جدا نشويد، چرا كه هر كس به باطل و اهل آن بپيوندد، نابود مىشود و دنيا را هم از دست مىدهد.
۶
امام رضا عليهالسلام:
۰.... الجُمُعَةُ مَشْهَدٌ عامٌ فَاَرادَ اَنْ يَكونَ لِلاِْمامِ سَبَبٌ اِلى مَوعِظَتِهِمْ وَ تَرغيبِهِم فِى الطّاعَةِ وَ تَرهيبِهِم مِنَ الْمَعْصيَةِ وَ فِعْلِهِمْ وَ تَوفيقِهِمْ عَلى ما اَرادوا مِنْ مَصْلَحَةِ دينِهِمْ وَ دُنْياهُم وَ يُخْبِرَهُمْ بِما وَرَدَ عَلَيْهِمْ مِنَ الآْفاتِ و مِنَ الاَْحْوالِ الَّتى لَهُم فيهَا الْمَضَرَّةُ وَ الْمَنْفَعَةُ ؛۶
۰.جمعه روز اجتماع عموم مردم است. خداوند خواست تا امام از رهگذر خطبه نماز جمعه، آنان را موعظه كند و به اطاعت تشويقشان نمايد و از معصيت و ارتكاب آن بر حذرشان دارد و آنان را بر آنچه در جهت مصلحت دين و دنياى خويش اراده كردهاند موفّق سازد و از زيانهايى كه ديدهاند و حالاتى كه براى آنان زيانآور يا سودآور است، با خبر كند.
۷
پيامبر صلىاللهعليهوآله:
۰.اِسْتَوُوا تَسْتَوِ قُلوبُكُمْ وَ تَماسّوا تَراحَموا؛۷
۰.[در نماز جماعت] صفها را هماهنگ و منظم نماييد تا دلهايتان هماهنگ شود و به يكديگر (شانه به شانه) متصل گرديد تا با هم مهربان شويد.
۸
پيامبر صلىاللهعليهوآله:
۰.اَلْجَماعَةُ بَرَكَةٌ وَ السَّحوُر بَرَكَةٌ وَ اِطْعامٌ مِنَ اللَّيْلِ بَرَكَةٌ. تَسَحَّروا تَزْدادوا قُوَّةً، تَسَحَّروا تُصيبُوا السُّنَّةَ، تَسَحَّروا وَ لَوْ بِجُرْعَةٍ مِنْ ماءٍ ؛۸
۰.جماعت، غذاى سحر و غذا دادن در شب، بركت است. سحرى بخوريد تا نيرويتان زياد شود. سحرى بخوريد تا به سنّت عمل كرده باشيد؛ سحرى بخوريد هر چند يك جرعه آب باشد.
۹
پيامبر صلىاللهعليهوآله:
۰.لا يَزالُ النّاسُ بِخَيْرٍ ما اَمَروا بِالْمَعْروفِ وَ نَهَوا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَ التَّقْوى فَاِذا لَمْ يَفْعَلوا ذلِكَ نُزِعَتْ مِنْهُمْ الْبَرَكاتُ وَ سُلِّطَ بَعْضُهُم عَلى بَعْضٍ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ ناصِرٌ فِى الاَْرْضِ وَ لا فِى السَّماءِ؛۹
۰.تا وقتى مردم امر به معروف و نهى از منكر مىكنند و يكديگر را در نيكى و تقوا، يارى مىرسانند، در خير و نيكىاند، آنگاه كه چنين نكنند، بركتها از آنان گرفته مىشود و بعضى بر بعض ديگر مسلّط مىگردند و در زمين و در آسمان، هيچ ياورى نخواهند داشت.
۱۰
امام على عليهالسلام:
۰.ـ وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ تَفسيرِ السُّنَّةِ وَ الْبِدْعَةِ وَ الْجَماعَةِ وَ الْفُرْقَهِ ـ: اَلسُّنَّةُ ـ و اللّهِ ـ سُنَّةُ مُحمِّدٍ صلىاللهعليهوآله وَ الْبِدْعَةُ ما فارَقَها وَ الْجَماعَةُ ـ وَ اللّهِ ـ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْحَقِّ وَ اِنْ قَلّوا وَ الْفُرقَةُ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْباطِلِ وَ اِنْ كَثُروا؛۱۰
۰.در پاسخ به پرسش از معناى سنّت، بدعت، جماعت و تفرقه فرمودند: به خدا سوگند، سنّت، همان سنّت محمّد صلىاللهعليهوآله است و بدعت آنچه خلاف آن باشد و به خدا قسم، جماعت، همدست شدن با اهل حق است هر چند اندك باشند و تفرقه، همدستى با اهل باطل است هر چند بسيار باشند.
۱.۱. غررالحكم ح ۱۷۰۲.
۲.۲. نزهة الناظر ص ۱۳۹/۱۱.
۳.۳. الدرالمنثور ۶/۲۱۳.
۴.۴. بحارالأنوار۲۰/۱۲۶.
۵.۵. الأمالى مفيد ص۱۳۷/۶.
۶.۶. علل الشرايع ۱/۲۶۵/۹.
۷.۷. كنزالعمال ح ۲۰۵۷۵.
۸.۸. تيسير المطالب ص ۲۸۲.
۹.۹. تهذيب الأحكام ۶/۱۸۱/۳۷۳.
۱۰.۱۰. كنزالعمّال ح ۱۶۴۴.