مشروب
۱
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
۰.لَعنَ اللّه‌ُ الخَمرَ، وعاصِرَها، وغارِسَها، وشارِبَها، وساقِيَها، وبائعَها، ومُشْتَرِيَها، وآكِلَ ثَمَنِها، وحامِلَها، والمَحْمولَةَ إلَيهِ ؛۱
۰.خداوند شراب و شرابگير و آن را كه درختى براى تهيه شراب بكارد وشرابخوار و ساقى شراب و شراب فروش و خريدار شراب و كسى كه پول شرابفروشى را بخورد و كسى كه آن را حمل كند و كسى را كه شراب برايش حمل شود لعنت كرده است.
۲
امام صادق عليه‌السلام:
۰.إنّ اللّه‌َ عزّوجلّ جَعلَ للشَّرِّ أقْفالاً، وجَعلَ مَفاتيحَ تِلكَ الأقْفالِ الشَّرابَ، وأشَرُّ مِن الشّرابِ الكِذْبُ ؛۲
۰.خداوند عزّوجلّ قفل‌هايى بر در بدى و پليدى زده و كليدهاى آن قفل‌ها را شراب قرار داده است و از شراب بدتر، دروغ است.
۳
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
۰.مَن كانَ يُؤمنُ باللّه‌ِ واليَومِ الآخِرِ فلا يَجْلِسْ على مائدَةٍ يُشْرَبُ علَيها الخَمرُ ؛۳
۰.كسى كه به خدا و روز واپسين ايمان داشته باشد، نبايد بر سر سفره‌اى بنشيند كه در آن شراب خورده مى‌شود.
۴
امام صادق عليه‌السلام:
۰.ـ عِندَما سألَهُ المُفَضّلُ عن عِلَّةِ تَحريمِ الخَمرِ ـ: حَرّمَ اللّه‌ُ الخَمرَ لِفِعْلِها وفَسادِها، لأنّ مُدْمِنَ الخَمرِ تُورِثُهُ الارْتِعاشَ، وتَذهَبُ بنُورِهِ، وتَهْدِمُ مُرُوّتَهُ، وتَحْمِلُهُ على أنْ يَجْتَرئَ على ارتِكابِ المَحارِمِ، وسَفْكِ الدِّماءِ، ورُكوبِ الزِّنا، ولا يُؤمَن إذا سَكِرَ أنْ يَثِبَ على حُرَمِهِ ولا يَعْقِلُ ذلكَ، ولا يَزيدُ شارِبَها إلاّ كُلَّ شَرٍّ ؛۴
۰.ـ در پاسخ به سؤال مفضّل از علّت تحريم شراب ـ فرمود: خداوند شراب را به علّت تأثير بد و فسادى كه به وجود مى‌آورد حرام كرد؛ زيرا ميگسار دچار رعشه [در اندام]مى‌شود، و شراب نورانيت و جوانمردى و مروتش را از بين مى‌برد و او را در ارتكاب كارهاى حرام و خونريزى و زنا، گستاخ مى‌كند و اين خطر برايش وجود دارد كه چون مست و لا يعقل شود به محارم خود تجاوز كند. شراب بر شرابخوار جز شر وبدى نمى‌افزايد.
۵
امام رضا عليه‌السلام:
۰.حَرّمَ اللّه‌ُ الخَمرَ لِما فيها مِن الفَسادِ، ومِن تَغْييرِها عُقولَ شارِبِيها، وحَمْلِها إيّاهُم على إنْكارِ اللّه‌ِ عزّوجلّ، والفِرْيَةِ علَيهِ وعلى رُسُلِهِ، وسائرِ ما يكونُ مِنهُم مِن الفَسادِ والقَتلِ ؛۵
۰.خداوند شراب را حرام فرمود؛ زيرا شراب تباهى مى‌آورد، عقل شرابخواران را دگرگون مى‌كند و آنان را به انكار خداى عزّوجلّ و دروغ وتهمت بستن به او و پيامبرش وا مى‌دارد و ديگر اعمالى چون تبهكارى و قتل كه از شرابخواران سر مى‌زند.
۶
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
۰.مَن شَرِبَ الخَمرَ لَم يُقْبَلْ مِنهُ صَلاةٌ أربَعينَ لَيلَةً، فإنْ عادَ فأربَعينَ لَيلَةً مِن يَومِ شَرِبَها، فإنْ ماتَ في تِلكَ الأربَعينَ مِن غَيرِ تَوبَةٍ سَقاهُ اللّه‌ُ يَومَ القِيامَةِ مِن طِينَةِ خَبالٍ ؛۶
۰.كسى كه شراب بنوشد تا چهل شب نمازى از او پذيرفته نشود و اگر دوباره نوشيد، از روزى كه نوشيده تا چهل شب ديگر نمازش مقبول نيفتد و اگر در خلال آن چهل روز بميرد و توبه نكرده باشد، خداوند در روز رستاخيز او را از زردابه بدن دوزخيان، بنوشاند.
۷
امام على عليه‌السلام:
۰.مَن شَرِبَ الخَمَر وهُو يَعلَمُ أ نّها حَرامٌ سقَاهُ اللّه‌ُ مِن طِينَةِ خَبالٍ ؛۷
۰.هركس شراب بنوشد در حالى كه مى‌داند حرام است، خداوند او را از زردابه بدن دوزخيان، بنوشاند.
۸
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
۰.شارِبُ الخَمرِ لا تُصَدِّقوهُ إذا حَدّثَ، ولاتُزَوِّجوه إذا خَطَبَ، ولا تَعودوهُ إذا مَرِضَ، ولا تَحْضَروهُ إذا ماتَ، ولا تأتَمِنوهُ على أمانَةٍ؛۸
۰.شرابخوار اگر سخنى گفت باور نكنيد، اگر خواستگارى كرد به او زن ندهيد، اگر بيمار شد به عيادتش نرويد، اگر مُرد بر جنازه‌اش حاضر نشويد، و به او امانت مسپاريد.
۹
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
۰.والّذي بَعثَني بالحقِّ نَبيّا، إنّ شارِبَ الخَمرِ يَأتي يَومَ القِيامَةِ مُسْوَدّا وَجْهُهُ، يَضْرِبُ برَأسِهِ الأرضَ ويُنادي: واعَطَشاهْ !۹
۰.سوگند به آن كه مرا بحقّ پيامبر كرد، در روز رستاخيز شرابخوار را مى‌آورند، در حالى كه چهره‌اش سياه است و سرش را به زمين مى‌كوبد و مى‌گويد: آه از تشنگى !
۱۰
امام صادق عليه‌السلام:
۰.مَن تَرَكَ الخمرَ لغَيرِ اللّه‌ِ سَقاهُ اللّه‌ُ مِن الرَّحيقِ المَخْتومِ. قالَ [الرّاوي]: يابنَ رسولِ اللّه‌ِ، مَن تَركَ الخَمرَ لغَيرِ اللّه‌ِ ؟! قالَ: نَعَم واللّه‌ِ، صِيانَةً لنَفْسِهِ ؛۱۰
۰.كسى كه شرابخوارى را براى غير خدا [هم كه شده]رها كند، خداوند او را از شراب [بهشتى]ناب و مُهر شده بنوشاند. راوى عرض كرد: يابن رسول اللّه ! كسى كه شراب را براى غير خدا ترك كند ؟! فرمود: آرى به خدا قسم، براى حفظ [سلامت] خويش.
۱.۱. الأمالى للصدوق ص ۵۱۱/۷۰۷.
۲.۲. ثواب الأعمال ص ۲۹۱/۸.
۳.۳. الخصال ص ۱۶۴/۲۱۵.
۴.۴. علل الشرائع ص ۴۷۶/۲.
۵.۵. عيون أخبار الرضا عليه‌السلام ۲/۹۸/۲.
۶.۶. بحار الأنوار ۷۹/۱۳۱/۲۰.
۷.۷. الخصال ص ۶۲۱/۱۰.
۸.۸. بحار الأنوار ۷۹/۱۲۷/۷.
۹.۹. تنبيه الخواطر ۲/۱۱۵.
۱۰.۱۰. تفسير القمّى ۲/۴۱۱.
