مقدمه

وحدت، تپش هماهنگ قلبهاست و آهنگ حركت دستها. وحدت اسلامى، عامل اقتدار اسلام در برابر كفر و نفاق و اختلاف، آفت بزرگِ عزّت و استقلال مسلمين است. آرمان و اميد همه دوستان عظمت اسلامى، وجدائى و تفرقه، آرزوى شوم دشمنان ديرينه ماست. وحدت، كشتى نوح است و تفرقه، تازيانه عذاب الهى.
اميد است در روزگارى كه شياطين، بذر نفاق و تفرقه مى پاشند تا در سرزمين مقدس اسلام، درخت دشمنى پرورش دهند، با بيدارى و يادآورى سخنان وحدت بخش رسول خدا و ائمه معصومين عليهم السلامنقشه هاى شوم استكبار، نقش بر آب گردد و خداجويان وحدت انديش برگرد قرآن و سُنّت هماهنگ شوند و با رهبرى عترت عليهم السلام پرچم استقلال و آزادى را در سراسر گيتى به اهتزاز درآورند.

اِن شاءاللّه

قالَ اللّهُ تعالى: وَلاتَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ماجآئَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذاَبٌ عَظيمٌ. و بسان آنانكه پراكنده شدند و پس از آمدن دليل هاى روشن الهى، اختلاف كردند، نباشيد «زيرا» براى آنان عذابى بزرگ خواهد بود. [ آل عمران / 105]

فرمان وحدت
۱ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: إسْمَعُوا وَأطِيعُوا لِمَنْ وَلاّهُ اللّهُ الْأمْرَ، فَإنَّهُ نِظامُ الاْءسْلامِ. [امالى مفيد، جلد 1 ص 14 ـ مجلس 2 حديث 2]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: از حاكمان الهى اطاعت كنيد و گوش بفرمان باشيد زيرا اطاعت از رهبرى مايه «وحدت اُمت اسلام» است.

پيوندهاى اجتماعى
۲ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌ عليه السلام: ... وَعَلَيْكُمْ بِالتَّواصُلِ وَالتَّباذُلِ وَاِيّاكُم وَالتَّدابُرَ وَالتَّقاطُعَ. [نهج البلاغه، نامه 47]
امام على عليه السلام در وصيّت به حسنين عليهماالسلام مى فرمايد: ... و بر شما باد به ارتباط و بذل و بخشش و دورى گزيدن از جدائى و پشت كردن به يكديگر.

انس و الفت
۳ قالَ الْباقِرُ عليه السلام: ... يا مَعْشَرَ الْمُؤْمِنينَ تَأَلَّفُوا وَتَعاطَفُوا. [الكافى، جلد 2، ص 345]
امام محمد باقر عليه السلام فرمود: هان اى گروه مؤمنان، مأْنوس و متّحد باشيد و به هم مهربانى كنيد.

ايجاد وحدت
۴ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: صَلاحُ ذاتِ الْبَيْنِ أفْضَلُ مِنْ عامَّةِ الصَّلاةِ وَالصِّيامِ. [نهج البلاغه، وصيت 47]
امام على عليه السلام فرمود: اصلاح اختلافها، از تمامى نمازها و روزه ها برتر است.

آشتى دادن
۵ قالَ الاْءمامُ الصّادِقُ عليه السلام: صَدَقَةٌ يُحِبُّهَا اللّهُ إصْلاحٌ بَيْنَ النّاسِ إذاتَفاسَدُوا وَتَقارُبٌ بَيْنَهُم إذا تَباعَدُوا. [الكافى، جلد 2، ص 209]
امام صادق عليه السلام فرمود: ايجاد وحدت هنگام پيدايش اختلاف، و تباهى امّت و نزديك كردن آنها در هنگام جدائى، صدقه ايست كه خداوند آنرا دوست دارد.

محور وحدت
۶ قالَ رَسُولُ اللّه صلي الله عليه و آله: ... فَأنْتُم «أهْلُ البَيتِ» أهْلُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ اَلَّذينَ بِهِمْ تَمَّتِ النِّعْمَةُ وَاجْتَمَعَتِ الْفُرقَةُ وَائْتَلَفَتِ الْكَلِمَةُ. [الكافى، جلد 1، ص 446]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: شما اهل بيت، اهل اللّه هستيد كه به بركت شما، نعمت كامل گشته و پراكندگى بر طرف شده و اتحاد كلمه پديد آمده است.

خدا، پيامبر، قرآن
۷ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: «في ذَمِّ أهْلِ الرَّأْىِ» ... وَإلهُهُمْ واحِدٌ وَنَبِيُّهُمْ واحِدٌ وَكِتابُهُمْ واحِدٌ أفَأمَرَهُمُ اللّهُ سُبْحانَهُ بِالاْءخْتِلافِ فَأطاعُوهُ أمْ نَهاهُمْ عَنْهُ فَعَصَوْهُ؟ [نهج البلاغه، خطبه 18]
امام على عليه السلام فرمود: خدا يكى، پيامبر يكى، و كتاب يكى است. آيا آنها را خداوند به اختلاف و دو دستگى فرمان داده و او را اطاعت مى كنند؟ يا آنها را از اختلاف نهى كرده و فرمانش را سرپيچى مى كنند؟

اهل بيت(ع)
۸ قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهرآءُ عليهاالسلام: ... و َطاعَتُنـا نِظاما لِلْمِلَّةِ وَ اِمامَتُنا لَمّا لِلْفُرقَةِ وَالْجِهـادُ عِـزُّالاِْسْـلامِ. [كشف الغمّه، جلد 2 ، ص 109]
فاطمه زهرا عليهاالسلام فرمود: پيروى از ما «اهل بيت» نطام امّت، و رهبرى ما عامل وحدت، و جهاد مايه عزّت و سربلندى اسلام است.

رهبرى و وحدت
۹ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: وَمَكانُ الْقَيِّمِ بِالْأَمْرِ مَكانُ النِّظامِ مِنَ الْخَرِزِ يَجْمَعُهُ وَيَضُمُّهُ فَإذَا انْقَطَعَ النِّظامُ تَفَرَّقَ الْخَرِزِ وَ ذَهَبَ ثُمَّ لَمْ يَجتَمِعْ بِحَذافيرِهِ أبدا. [نهج البلاغه،خطبه 146]
امام على عليه السلام فرمود: جايگاه رهبر و سرپرست در اجتماع، جايگاه رشته اى است كه دانه ها را بهم پيوند داده و جمع مى كند، و آنگاه كه آن رشته بگسلد، دانه ها پراكنده گشته و هرگز تمام آنها جمع نخواهند شد.

فلسفه رهبرى
۱۰ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: فَرَضَ اللهُ الاْءمامَةَ، نِظاما لِلْأُمَّةِ وَالطّاعَةَ تَعـظِيما لِلاْءمامَةِ. [نهج البلاغه، حكمت 252]
امام على عليه السلام فرمود: امامت، موجب نظم و هماهنگى مردم و اطاعت، براى عظمت رهبرى است.

حفظ وحدت
۱۱ قالَ عَلِىٌّ عليه السلام: إنَّ هؤُلاءِ قَدْ تَمالَؤُوا عَلى سَخْطَةِ إمارَتى وَسَـأصْبِرُ ما لَمْ أخَفْ عَلى جَماعَتِكُمْ فَإنَّهُمْ إنْ تَمَّـمُوا عَلى فَيـالَةِ هذَا الـرَّأْيِ إنْقَـطَعَ نِظـامُ الْمُسْلِمينَ. [نهج البلاغه، خطبه 169]
امام على عليه السلام فرمود: سينه اينان (خوارج) از دشمنى با حكومت من انباشته است و تا آن هنگام كه بيم از هم پاشيدن جماعت (امت) نباشد، صبر مى كنم، براستى اگر اينان بر اين انديشه سست ادامه دهند، نظام مسلمانان از هم خواهد گُسست.

وحدت، پايه دين
۱۲ قالَ الاْءمامُ الرِّضا عليه السلام: إنَّ الإمامَةَ زِمامُ الدِّينِ وَنِظامُ الْمُسْلِمينَ وَصَلاحُ الدُّنْيا وَعِزُّ الْمُؤمِنينَ، اِنَّ الإمامَةَ أُسُّ الاْءسْلامِ النّامِى وَ فَرْعُهُ السّامي [الكافى، جلد 1، ص 200]
امام رضا عليه السلام فرمود: امامت، زمام دين و مايه نظام و تشكيلات مسلمانان و صلاح دنيا و عزّت مؤمنان است. رهبرى، پايه بالنده اسلام و شاخه بلند آن است.

عوامل وحدت
۱۳ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: ألْمُؤْمِنُونَ إخْوَةٌ تَتَكافَؤُ دِماؤُهُمْ وَ هُمْ يَدٌ عَلى مَنْ سِواهُمْ. [كافى، جلد 1، ص 404]
نبىّ اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: مؤمنان با هم برادرند و خونشان برابر است و در برابر دشمن متحد و يكپارچه اند.

برادرى اسلامى
۱۴ قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: ألْمُسْلِمُونَ إخْوَةٌ لافَضْلَ لِأحَدٍ عَلى أحَدٍ إلاّ بِالتَّقْوى. [كنزالعمّال، جلد1، ص 149 ـ نهج الفصاحه، حديث 3112]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: مسلمانان با هم برادرند و هيچكس بر ديگرى برترى ندارد، جز به تقوى.

پيوند روحى
۱۵ قالَ الْباقِرُ عليه السلام: إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ الْمُؤْمِنينَ مِنْ طينَةِ الْجِنانِ وَأجْرى فيهِمْ مِنْ ريحِ رُوحِهِ فَلِذلِكَ الْمُؤْمِنُ أخُو الْمُؤْمِنِ لِأبيهِ وَأُمِّهِ فَإذا أصابَ رُوحا مِنْ تِلْكَ الْأرْواحِ فى بَلَدٍ مِنَ الْبُلْدانِ حُزْنٌ، حَزِنَتْ هذِهِ لِأنَّها مِنها. [كافى، جلد 2، ص 166]
امام محمّد باقر عليه السلام فرمود: خداوند، مؤمنان را از خاك بهشت آفريد و از روح خود در آنان دميد، از اين رو مؤمن با مؤمن، برادرِ پدر و مادرى است پس هر گاه كه به يكى از آنان در ديارى اندوهى برسد، ديگرى هم در غم او اندوهگين مى شود.

بنى‌آدم‌اعضاى‌يكديگرند
۱۶ قالَ الاْءمامُ الصّادِقُ عليه السلام: إنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إخْوَةٌ بَنُوأبٍ وَ أُمٍّ وَإذا ضُرِبَ عَلى رَجُلٍ مِنْهُم عِرْقٌ سَهَرَلَهُ الاْخَرُونَ. [كافى، جلد2، ص 165]
امام صادق عليه السلام فرمود: مؤمنان، با يكديگر برادرند، و همگى فرزندان يك پدر و مادر و چون رگ يكى از آنان زده شود «مصيبتى بر او وارد شود» ديگران در غم او خوابشان نبرد.

برادرى، فرمان خدا
۱۷ قالَ الصّادِقُ عليه السلام: تَواصَلُوا وَتَبارُّوا وَتَراحَمُوا وَكُونُوا إخْوَةً أبْرارا كَما أمَرَكُمُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ. [وسايل الشيعه، جلد8، ص 552، حديث3]
امام صادق عليه السلام فرمود: همان گونه كه خداى عزّوجلّ به شما دستور داده، با هم پيوند داشته باشيد، به يكديگر نيكى كنيد، و برادرانى نيكوكار باشيد.

برادر دوستى
۱۸ عَنْ حَفَصِ بْنِ الْبُخْتُري قالَ: كُنتُ عِنْدَ أبي عَبْدِاللّهِ عليه السلام وَدَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ فَقالَ لى: تُحِبُّهُ؟ فَقُلْتُ: نَعَمْ، فَقالَ لي: وَلِمَ لا تُحِبُّهُ وَهُوَ أخُوكَ وَشَريكُكَ في دينِكَ وَعَوْنُكَ عَلى عَدُوِّكَ وَرِزْقُهُ عَلى غَيرِكَ. [كافى، جلد2، ص 166]
حفص گويد: نزد امام صادق عليه السلام بودم، مردى وارد شد پس امام به من فرمود: آيا دوست دارى او را؟ گفتم: آرى. حضرت فرمود: چرا او را دوست نداشته باشى و حال آن كه او برادر تو و همكيش تو و ياور تو در برابر دشمن است و مخارج او هم بر عهده ديگرى است.

همدردى
۱۹ قالَ الاْءمامُ الباقِرُ عليه السلام: ألْمُؤْمِنُونَ في تَبارِّهِمْ وَتَراحُمِهِمْ وَتَعاطُفِهِمْ كَمَثَلِ الْجَسَدِ، إذَا اشْتَكى تَداعى لَهُ سائِرُهُ بالسَّهَرِ وَالْحَمّى. [بحارالانوار، جلد 71، ص 234]
امام باقر عليه السلام فرمود: مؤمنان در نيكى و شفقت و مهربانى به يكديگر مانند يك پيكرند كه اگر به عضوى از آن آسيبى برسد تمام اعضاء در تب و بيخوابى گرفتار آيند.

تعاون و همكارى
۲۰ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: ألْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضَا. [صحيح مسلم، جلد4، ص 1999ـ نهج الفصاحه، حديث 3103]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: مؤمن نسبت به مؤمن مانند بناى استوارى است كه اجزاى آن، يكديگر را استحكام مى بخشند.

الفت و دوستى
۲۱ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: خَيْرُ الْمُؤْمِنينَ مَنْ كانَ مَأْلَفَةً لِلْمُؤْمِنينَ وَلاخَيْرَ فَيمن لايَأْلِفُ وَلايُؤْلَفُ. [بحارالانوار، جلد71، ص 393]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: بهترين مؤمنان، كسى است كه محور الفت مؤمنان باشد، كسى كه انس نگيرد و و با ديگران مأنوس نشود خيرى ندارد.

مدد الهى در سايه وحدت
۲۲ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: يَدُاللّهِ عَلَى الْجَماعَةِ … [نهج الفصاحه، 3211]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: دست خدا بر سر جماعت است.

وحدت‌وهماهنگى‌درحركتهاى‌نظامى
۲۳ قالَ الاْءمامُ عَلىٌّ عليه السلام: ... اِيّاكُم وَالتَّفَرُّقَ فَإذا نَزَلْتُم فَانْزِلُوا جَميعا وَإذَا ارْتَحَلْتُمْ فَاْرْتَحِلُوا جَميعا. [نهج البلاغه، وصيّت 11]
امام على عليه السلام فرمود: از تفرقه و جدائى بپرهيزيد، پس هرگاه در جائى فرود آمديد، همگى فرود آئيد و هرگاه كوچ كرديد، با هم كوچ كنيد.

آثار وحدت
۲۴ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: ... فَانْظُرُوا كَيفَ كانُوا حَيْثُ كانَتِ الْأَمْلاءُ مُجتَمِعَةً وَالاَْهواءُ مُؤتَلِفَةً وَالْقُلُوبُ مُعْتَدِلَةً وَالاَْيْدي مُتَرادِفَةً، وَالسُّيُوفُ مُتَناصِرَةً وَالْبَصائِرُ نافِذَةً وَالْعَزائِمُ واحدَةً ألَمْ يَكُونُوا أرْبابا في أقْطارِ الْأرَضينَ وَمُلُوكا عَلى رِقابِ الْعالَمينَ. [نهج البلاغه، خطبه 192]
امام على عليه السلام فرمود: پس بنگريد، چگونه بودند «قوم بنى اسرائيل» زمانى كه جمعيّتها گرد آمده، و انديشه ها با هم و دلها يكسان و دستها ياورهم و شمشيرها كمك يكديگر و بينش ها ژرف و تصميمات يكى بود، آيا در اطراف زمين «شهرها»، بزرگ و بر همه جهانيان حاكم نبودند؟

اختلاف، عذاب الهى
۲۵ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: ألْجَماعَةُ رَحْمَةٌ وَالْفُرْقَهُ عَذابٌ. [نهج الفصاحه، حديث 1323]
پيامبراكرم صلي الله عليه و آله فرمود: جماعت «وحدت»، مايه رحمت و تفرقه موجب عذاب است.

ذلّت، سرانجام اختلاف
۲۶ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: ... فَانْظُرُوا إلى ماصارُوا إليْهِ فى اخِرِ أُمُورِهِمْ حينَ وَقَعَتِ الْفُرْقَةُ وَ تَشَتَّتِ الْأُلْفَةُ وَاخْتَلفَتِ الْكَلِمَةُ وَالْأَفْئِدَةُ وَتَشَعَّبُوا مُختَلِفينَ وَتَفَرَّقُوا مُتَحاربينَ قَدْ خَلَعَ اللّهُ عَنْهُمْ لِباسَ كَرامَتِهِ وَسَلَبَهُمْ غَضارَةَ نِعْمَتِهِ وَبَقِىَ قِصَصُ أخْبارِهِمْ فيكُمْ عِبَرا لِلْمُعْتَبِرِينَ. [نهج البلاغه، خطبه 192]
امام على عليه السلام فرمود: پس بنگريد به آخر كارشان«قوم بنى اسرائيل» آن هنگام كه بين آنها تفرقه افتاد، و مهربانى و الفتها بهم خورد و سخنها و دلها مختلف و گروه گروه شدند و بجان هم افتادند و پراكنده گشتند و با هم جنگيدند، پس خداوند، لباس عزّت را از تن آنها بر كند و فراوانى نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقى مانده، سرگذشت آنان است تا مايه عبرت، عبرت گيرندگان باشد شود.

اختلاف، موجب هلاكت
۲۷ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: لاتَخْتَلِفُوا، فَإنَّ مَن كانَ قَبْلَكُمْ اِخْتَلَفُوا فَهَلَكُوا. [كنزالعمّال، حديث 894]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: اختلاف نكنيد، آنان كه قبل از شما بودند اختلاف كردند و هلاك شدند.

اختلاف،گسستن‌ازاسلام
۲۸ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: مَنْ فارَقَ الْجَماعَةَ شِبْرا خَلَعَ اللّهُ رِبْقَةَ الاْءسْلامِ مِنْ عُنُقِهِ. [كافى، جلد1، ص 404 ـ نهج الفصاحه،2769]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: هركس يك وجب ازجامعه «مسلمين» دور شود خداوند رشته مسلمانى را از گردن او باز كند.

اختلاف،اندوه‌بزرگ على(ع)
۲۹ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام ... فَيا عَجَبا! عَجَبا! وَاللّهِ يُميْتُ الْقَلْبَ وَيَجْلِبُ الْهَمَّ مِنْ اجْتِماعُ هؤلاءِ الْقَوِم عَلى باطِلِهِم وَتَفَـرُّقُـكُمْ عَن حَقِّـكُمْ. [نهج البلاغه، خطبه 27]
امام على عليه السلام مى فرمايد: شگفتا و عجبا! بخدا سوگند، وحدت اينان در راه باطلِ خود، و پراكندگى شما از راه حق، مايه دلمُردگى و فزونى غم و اندوه است.

برترى نژادى، هرگز
۳۰ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: يا أيُّهَا النّاسُ، إنَّ الرَّبَّ واحِدٌ وَالْأبَ واحِدٌ وَإنَّ الدّينَ واحِدٌ لَيْسَتِ العَرَبِيَّةُ لِأحَدِكُمْ بِاَ?ٍ وَلا أُمّ وَإنَّما هِىَ اللِّسانُ فَمَنْ تَعَلَّمَ الْعَرَبِيَّةَ فَهُوَ عَرَبِيٌّ. [معالم الحكومه 404]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: اى مردم، پروردگار شما يكى است «اللّه»، پدر همه شما يكى است «آدم»، و دين همه يكى است «اسلام»، و عَربيّت، پدر و مادر هيچ يك از شما نيست، بلكه آن هم يكى از زبانهاست و هر كس زبان عربى را بياموزد، عربى است.

جامعه، يك خانواده بزرگ
۳۱ قالَ الاْءمامُ السَّجّادُ عليه السلام: ... يا زُهْرىَّ، اَما عَلَيْكَ أنْ تَجْعَلَ الْمُسْلِمينَ مِنْكَ بمَنْزِلَةِ أهْلِ بَيْتِكَ، فَتَجْعَلَ كَبيرَهُم بَمَنْزِلَةِ والِدِكَ، وَتَجْعَلَ صَغيرَهُمْ بِمَنزِلَةِ وَلَدِكَ، وَتَجْعَلَ تَرِبَكَ مِنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ أخيكَ. [بحارالانوار، جلد 68، 230 و بلاغة الأمام علىّ بن الحسين عليه السلام، ص 55، باب الخطب.]
امام سجّاد عليه السلام به زُهرى فرمود: اى زُهَرى، چه مى شود كه مسلمانان را مانند اهل خانه خود بدانى، بزرگ آنان را بمنزله پدر خود و كوچكشان را بمنزله فرزند و همسال خود را بمنزله برادرت قرار دهى.

خطر تكروى
۳۲ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: ثَلاثَةٌ لاتَسْأَلْ عَنْهُم: رَجُلٌ فارَقَ الْجَـماعَةَ وَعَصى إمـامَهُ وَماتَ عاصِيا وَأَمَةٌ اَوْعَبْدٌ اَبَقَ مِن سَيِّدهِ فَماتَ. وَامْرَأَةٌ غابَ عَنْها زَوْجُها وَقَدْ كَفاها مَؤُونَةَ الدُّنْيا فَتَبَرَّجَتْ بَعْدَهُ، فَلاتَسْأَلْ عَنْهُمْ. [نهج الفصاحه، 1224]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: از سه كس مپرس؛ ۱ ـ مردى كه از جماعت مسلمين دورى گزيند، و امام خود را نافرمانى كند، و در آن حال بميرد. ۲ ـ كنيز يا بنده اى كه در حال گريز از آقاى خود بميرد. ۳ ـ زنى كه شوهرش از او دور باشد و مخارج او را بپردازد و در غيبت شوهرش، آرايش و خودنمائى كند، از اينها مپرس.

مرگ جاهلى
۳۳ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: مَنْ فارَقَ الجَماعَةَ ماتَ مَيْتَةً جاهِلِيَّةً. [نهج الفصاحه، 2855]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: هر كس از گروه «مسلمانان» جدا شود بر مرگ جاهليّت بميرد.

تكرو، شكار شيطان
۳۴ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: ... فَإنَّ يَدَاللّهِ عَلَى الْجَماعَةِ وَاِيّاكُمْ وَالْفُرقَةَ فَإنَّ الشّاذَّ مِنَ النّاسِ للِشَّيْطانِ، كَما أنَّ الشّاذَّمِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ. [شرح نهج البلاغه، جلد8، ص 112]
امام على عليه السلام فرمود: دست خدا بر سر جماعت است، از تفرقه بپرهيزيد، زيرا شخص تكرو، شكار شيطان است همانگونه كه گوسفند تكرو، طعمه گرگ است.

جزاى جدايى
۳۵ قالَ الاْءمامُ الصّادِقُ عليه السلام: مَنْ فارَقَ جَماعَةَ الْمُسْلِميْنَ وَنَكَثَ صَفْقَةَ الاْءمامِ جاءَ إلىَ اللّهِ أجْذَمَ. [كافى، جلد1، ص 405]
امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس از جماعتِ مسلمين جدا شود و عهد و پيمان خود را با رهبر بشكند، دست بريده محشور خواهد شد.

سبب اختلاف
۳۶ قالَ اَميرُالمؤمنينِ عليه السلام: لَوْ سَكَتَ الْجاهِلُ مَا اخْتَلَفَ النّاسُ. [بحارالانوار، ج 75، ص 81]
امام على عليه السلام فرمود: اگر جاهل سكوت مى كرد، مردم اختلاف نمى كردند [سبب بسيارى از اختلافات، سخنهاى ناآگاهانه است]

پيامدهاى اختلاف
۳۷ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: مَا اخْتَلَفَ أُمَّةٌ بَعْدَ نَبِيِّها إلاّ ظَهَرَ أَهْلُ باطِلِها عَلى اَهْلِ حَقِّها. [كنزالعمّال، حديث 929]
پيامبراكرم صلي الله عليه و آله فرمود: هيچ امتّى پس از پيامبرشان، اختلاف نكردند مگر آنكه گروه باطل بر حق گرايان چيره شدند.

دين زُدائى
۳۸ قالَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله: ألا إنَّ في التَّباغُضِ الْحالِقَةَ لا أعْني حالِقَةَ الشَّعْرِ وَلكِنْ حالِقَةَ الدِّينِ. [كافى، جلد2، ص 346]
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: آگاه باشيد كه در دشمنيها، ستُردن و تراشيدن نهفته است، امّا نه تراشيدن مو، بلكه ستُردن دين.

تفرقه حق طلبان
۳۹ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: وَإنّي وَاللّهِ لَأظُنُّ أنَّ هؤُلاءِ الْقَوْمَ سَيُدالُونَ مِنْكُمْ بِاجْتِماعِهِمْ عَلى باطِلِهِمْ وتَفَرُّقِكُمْ عَنْ حَقِّكُمْ وَبَمَعْصِيَتِكُمْ إمامَكُم فِي الْحَقِّ وَطاعَتِهِمْ إمامَهُمْ فِي الْباطِلِ. [نهج البلاغه، خطبه 25]
امام على عليه السلام مى فرمايد: ... بخدا سوگند! گمان دارم اينان قدرت را از شما بگيرند، زيرا آنان بر باطلِ خويش، وحدت دارند و شما در حق خود پراكنده ايد، آنان از رهبر خود در مسير باطل اطاعت مى كنند و شما از رهبر خود در راه حق فرمان نمى بريد.

اختلاف، آفت انديشه
۴۰ قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليه السلام: ألْخِلافُ يَهْدِمُ الرَّأْيَ. [نهج البلاغه ـ حكمت 215]
امام على عليه السلام فرمود: اختلاف، بنياد «انديشه درست» را درهم مى ريزد.