مثالِ مبدأ و معاد

آیه شریفه، پیام آور دو مطلب سرنوشت ساز است. صدر آیه، متضّمن توحید و خداشناسی و دلیلی قانع کننده بر اثبات مبدأ است. و ذیل آن، با ارائه مثال زیبایی بر جهان آخرت، اشاره به معاد دارد.

خداوند در آیه 57 سوره اعراف به عنوان چهاردهمین مثل از مثلهای زیبایی قرآن می فرماید: «وَ هُوَ الَّذی یرْسِلُ الرِّیاحَ بُشْراً بَینَ یدَی رَحْمَتِهِ حَتّی اذآ اقَلَّتْ سَحاباً ثِقالًا سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَیتٍ فَانْزَلْنا بِهِ الْماءَ فَاخْرَجْنا بِهِ مِنْ کلِّ الَّثمَراتِ کذلِک نُخْرِجُ الْمَوْتی لَعَلَّکمْ تَذکرُونَ». او کسی است که بادها را بشارت دهنده در پیشاپیش [باران ] رحمتش می فرستد؛ تا ابرهای سنگین بار را [بر دوش ] کشند؛ [پس ] ما آنها را به سوی زمینهای مرده می فرستیم؛ و به وسیله آنها، آب [حیات بخش ] را نازل می کنیم؛ و با آن، هر گونه میوه ای را [نیز در قیامت] زنده می کنیم؛ شاید [با توجّه به این مثال ] متذکر شوید!

شرح و تفسیر آیه
آیه محل بحث، یکی از سه آیه ای است که مسأله رستاخیز را به حیات مجدّد گیاهان تشبیه کرده است. «هُوَ الَّذی یرْسِلُ الرِّیاحَ...» خداوند کسی است که بادها را به عنوان بشارت دهنده، پیش از باران می فرستد تا به وسیله بادها آسمانها را آماده بارش کند.

«حَتّی اذا اقَلَّت سَحاباً ثِقالًا...» بادها تا آنجا ادامه می یابد که ابرهای سنگین وزن را جمع می کند.[1] خداوند ابرهای باران زا را به وسیله آن بادها به سوی شهرهای مرده به حرکت درمی آورد و سپس از این ابرهای سنگین وزن، باران بر شهرهای مرده می بارد و بدین وسیله زمین مرده زنده می گردد. «فَاخْرَجْنا بِهِ مِنْ کلِّ الَّثمَراتِ...» خداوند با بارش باران بر سرزمین های مرده، انواع میوه ها را می رویاند. «کذلِک نُخْرِجُ الْمَوْتی لَعَلَّکمْ تَذَکرُونَ» خداوند مردگان را در روز قیامت همانند سرزمینهای مرده، زنده می گرداند. در پایان آیه، خداوند فلسفه مثل را، تذکر و بیداری انسانها می شناسد و می فرماید: «ما این مثلها را می زنیم، شاید باعث تذکر، تفکر و بیداری شما شود».

پی نوشت:
[1] قرآن مجید، در 1400 سال پیش، این راز علمى را بیان کرد که ابرها بر دو گونه هستند: باران زا و معمولى؛ و ابرهاى باران زا سنگین تر از معمولى هستند.

 منبع : کتاب مثالهای زیبای قرآن؛ مکارم شیرازی، ناصر، ج 1، ص 205