منبر ۵ دقیقه ای فاطمیه
?کار در خانه
یکى از عوامل شادابى، نشاط و تکامل خانوادهها، تعیین حدود مسئولیتها در خانواده است. و اینکه هر کدام از زن و مرد، کارهایى را که با ویژگیهاى جسمى و روحى آنان هماهنگ است به عهده گیرند و از کارهایى که با ساختار وجودىشان ناهماهنگ است، پرهیز نمایند. در اینباره بهترین الگو، زندگى حضرت علىعلیهالسلام و فاطمه زهراعلیهاالسلام مىباشد. امام باقرعلیهالسلام فرمودند: «حضرت فاطمهعلیهاالسلام کارهاى منزل را اینگونه با حضرت علىعلیهالسلام تقسیم کرد: خمیر کردن آرد، نان پختن، تمیز کردن و جارو زدن خانه، به عهده فاطمه باشد و کارهاى بیرون خانه، مانند: جمعآورى هیزم و تهیه مواد اولیه غذایى به عهده علىعلیهالسلام باشد. که این تقسیم کار، با رهنمود رسول خداصلىاللهعلیهوآله انجام گرفت. آنگاه که رسول خداصلىاللهعلیهوآله فرمود: کارهاى داخل خانه را فاطمهعلیهاالسلام و کارهاى بیرون منزل را علىعلیهالسلام انجام دهد، حضرت زهراعلیهاالسلام با خوشحالى فرمود: «فَلا یعْلَمُ ما داخَلَنِى مِنَ السُّرُورِ اِلَّا اللَّهُ بِاِکْفائِى رَسُولُ اللَّهِ تَحَمُّلَ رِقابِ الرِّجالِ؛ (1) جز خدا کسى نمىداند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم؛ زیرا رسول خدا مرا از انجام کارهایى که مربوط به مردان است، باز داشت.» بارى، حضرت زهراعلیهاالسلام مانند دیگر زنان جامعه کار مىکرد، گندم را با آسیاب دستى آرد مىنمود، نان مىپخت، کار روزانه را انجام مىداد. تا آنجا که دستهاى مبارکش زخمى شد و روزى اینگونه با پدر به درد دل نشست: «قَدْ مَجِلَتْ یداىَ مِنَ الرَّحى؛ (2) هر دو دستم [به علت آرد کردن گندم] با آسیاب دستى ورم کرده و زخم شده است.»
مقام معظم رهبرى درباره اهمیت کار زن در منزل مىفرماید: «وظایف داخل خانه زنان، نه اهمیتش کمتر از وظایف بیرونى است و نه اینکه زحمتش کمتر است. خیلى کار پرزحمتى است، خیلى کار ظریفى است. برخى فکر مىکنند اگر زنى مثلا کارش عبارت شد از همان کارِ خانه، این اهانت به زن است؛ نه! هیچ اهانت نیست؛ بلکه مهمترین کار براى زن این است که زندگى را سرپا نگه دارد.» (3)
?پی نوشت :
1- بحار الانوار، ج 43، ص 81.
2- احقاق الحق، قاضى نور اللّه شوشترى، ج 10، ص 266؛ به نقل از: نهج الحیاة، ص 146.
3- مطلع عشق، «گزیدهاى از رهنمودهاى حضرت آیت اللّه سید على خامنهاى به زوجهاى جوان»، گردآورنده: محمدجواد حاج علىاکبرى، دفتر نشر فرهنگ اسلامى، تهران، 1384، چاپ پنجم، ص 82.
