تنها عالم شیعه که در مسجدالحرام امام جماعت شده، علامه سید عبدالحسین شرف الدین صاحب کتاب المراجعات بوده است.
جریانش هم از این قراره که وقتی ایشون مشرف شدند سفر حج، پادشاه عربستان علمای سنی رو جمع کرد و مناظره ای ترتیب داد تا مثلا بتونن این عالم شیعه رو شکست بدهند.
وقتی ایشون وارد مجلس می شوند یک راست به سمت پادشاه می روند و یک جلد قرآن با جلد چرمی نفیس بهش هدیه می دهند. پادشاه به احترام قرآن از جا بلند میشه و قرآن رو می بوسه. سید علامه بهش میگه تو چوب پرستی؟ میگه نه.
می پرسه: پس چرا قران رو بوسیدی؟ در حالیکه می دونی کاغذهای این قرآن از چوبه؟! پادشاه تا بخواد جوابی بهش بده، سید علامه میگه تازه جلد این قرآن هم از چرمه و پوست گوساله ! پس تو گوساله پرست هم هستی !
پادشاه عربستان هول شد و گفت: نه بابا من به احترام حقیقت قرآن اینو می بوسم و گرنه کاغذ و چرم که بوسیدن نداره !
سید علامه هم فرمود : ما هم که ضریح و در و دیوار مرقد اهل بیت رو می بوسیم منظورمون اون حقیقت امامه ، وگرنه تو خونه همه شیشه و طلا و نقره و در و پنجره هست ، کسی تو خونه در و پنجره رو که نمی بوسه !
پادشاه عربستان که این استدلال محکم رو در بحث توسل از مرحوم سید می بینه ترجیح میده مناظره رو تعطیل کنه و امامت جماعت مسجدالحرام رو تو اون ایامی که سید اونجا بود به ایشون می سپاره.
