چاره اندیشی برای زدودن گرد وغبار غفلت از خانه دل
اگر ما نسبت به حضرت مهدي (عجّل الله تعالی فرجه) شناخت داشته باشيم و ايشان را حاضر و ناظر بر اعمال خود ببينيم، كاري را كه ايشان دوست ندارند و نمي‌پسندند، هرگز انجام نمي‌دهيم.
نعمت وجود امام (ارواحنافداه)
از جمله نعمت‌هاي باطني و ارزشمند كه خداوند به ما ارزاني داشته و ما آن گونه كه شايسته است، قدر آن را نمي‌دانيم، نعمت وجود امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است. امام عصر (سلام الله علیه) متعلّق به گروه يا فرقه خاصّي نيست؛ او متعلّق به همه است. واسطه رحمت و فيض الهي است. هر كس هر چه دارد، به بركت وجود اوست؛ امّا اكثر مردم او را نمي‌شناسند و با وي ارتباط ندارند.
متأسفانه در بين مردم افرادي وجود دارند كه براي هيچ كس احترام قائل نيستند و ممكن است در مقابل خدا و امام عصر (ارواحنافداه) نيز مرتكب گناه شوند.
يكي از دلايل اين معضل بزرگ اين است كه مردم آن طور كه بايد امام را نمي‌شناسند، معناي نگه داشتن حرمت حضرت مهدي (سلام الله علیه) را نمي‌دانند و براي ايشان ارج و بهايي، قائل نيستند. براي روشن تر شدن اين مسأله، مثالي مي‌زنيم؛ افراد سيگاري در برابر كساني كه براي آن ها ارزش قائل اند، سيگار نمي‌كشند، با اين كه شايد سيگار كشيدن را هم جرم و گناه به حساب نمي‌آورند. بنابراين مي‌توان اين گونه نتيجه گرفت: كسي كه در مقابل چشمان حضرت ولي عصر (ارواحنافداه) گناه مي‌كند، جايگاه و مقام ايشان را درك نكرده و براي او ارزش و بهايي قائل نيست.
اگر ما نسبت به حضرت مهدي (عجّل الله تعالی فرجه) شناخت داشته باشيم و ايشان را حاضر و ناظر بر اعمال خود ببينيم، كاري را كه ايشان دوست ندارند و نمي‌پسندند، هرگز انجام نمي‌دهيم. در نقطه مقابل كساني كه از اين شناخت محروم هستند، به جاهليّت درون خود رجوع كرده و مرتكب گناهان بسياري مي‌شوند.
اين افراد در حقيقت مصاديق اين حديث مشهورند كه: «مَنْ ماتَ وَ لايَعْرِفُ إِمامَ زَمانِهِ ماتَ ميتَـﺔً جاهِلِيَّـﺔً»؛1 كسي كه بميرد در حالي كه امام زمان خود را نمي‌شناسد، به مرگ جاهليت مرده است.
معرفت امام در دل ماست.
دليل ديگر كردار ناپسندانه ما در محضر خدا و امام زمان (سلام الله علیه)، غفلت است. ما خدا و امام زمان (ارواحنافداه) را مي‌شناسيم و حضور او را حس مي‌كنيم. معرفت امام در دل ماست و دوست هم نداريم از او دور باشيم؛ امّا دست به كارهايي مي‌زنيم كه موجب مي‌شوند خداوند و اهل بيت (علیهم السلام) از ما متنفر گردند. اين به غفلت ما باز مي‌گردد. بايد براي غبار غفلت از خانه دل خود چاره‌اي بينديشيم.
مستضعف، به كسي مي‌گويند كه قدرت دارد، امّا او را در موضع ضعف نگه داشته‌اند. كشورهايي چون افغانستان، عراق و ايران با اين كه بهترين امكانات و منابع مادّي، معدني و انساني را در اختيار دارند، در سختي و گاهي فلاكت به سر مي‌برند. ما ايرانيان بهترين نوع حكومت – نظام جمهوري اسلامي با رهبري ولايت فقيه- و ارزشمندترين نعمت‌هاي خدادادي را در اختيار داريم؛ اما به خوبي قدر اين نعمت ها را نمي‌دانيم. به راستي ما چگونه از اين موهبت‌هاي الهي استفاده مي‌كنيم؟ آيا اين هداياي خداوندي را تلف نمي‌كنيم؟
-------------------
پی نوشت:
1. بحارالأنوار، ج 27، (ص) 201.
