دعا به ساحت مقدس امام زمان (عج) و آثار و برکات آن
اگر شما شيعيان نيز [براي تعجيل فرج ما] اين چنين به درگاه خدا دعا و تضرع كنيد، هر آينه حقّ تعالي فرج ما را نازل خواهد كرد ...
خداوند متعال در كلام وحياني خويش خطاب به پيامبر گرامي اسلام (ص) فرمود: «قُل ما يَعبَؤُ بِكُم رَبّي لَولا دُعائُكم»؛[1] اي پيامبر، به امّت بگو كه اگر دعاء شما نباشد، خداي من به شما اعتنايي نميكند. بيشك، دعا و درخواست خالصانه از درگاه خداوند، باعث جلب رحمت پروردگار و استجابت آن ميشود. دعا ميتواند شرايط لازم براي استجابت را ايجاد و موانع آن را رفع نمايد و بدين سبب دعا ميتواند حتي قضاء و تقدير محكم الهي را نيز تغيير دهد؛[2] در كتاب كافي شريف جناب كليني . بابي را تحت نام «اِنَّ الدُّعاءَ يَرُدُّ البَلاءَ القَضاءَ»؛ يعني دعا بلاء و قضا را برميگرداند آورده است، كه در آن به پنج روايت محكم تكيه فرموده است، كه يكي از آنها از امام صادق 4 اينگونه نقل شده كه: « اََلدُعاءَ يَرُدُ الْقَضاءَ بَعدَ ما أَبرمَ اِبْراماً»؛[3] سپس حضرت ميفرمايد كه «فَاَكثر مِنَ الدُّعاءِ فَاِنَّهُ مِفتاحُ كُلّ رَحمَۀٍ وَ نَجاحُ كُلّ حاجَۀٍ»؛ پس دعا بسيار كن! كه كليه هر رحمت و گشايش هر نيازي دعا است. و سپس فرمود: «وَ لايَنالُ ما عِندَاللهِ عَزَّوَجَلَّ اِلّا بِدُّعاءِ، وَ اِنَّهُ لَيسَ بابٌ يكثر قرعُهُ اِلّا لِوُشكُ اَن يُفتَحَ لِصاحِبِهِ»؛ آنچه نزد خداوند متعال است نميتوان به آن رسيد مگر به دعا چرا كه دربي نيست كه كوبيده شود مگر اينكه آن در براي صاحبش گشوده ميگردد.
چنانچه بنا بود بنياسرائيل به دليل عصيان و تغيير كلام الهي 400 سال به دست فرعونيان عذاب شوند، ليكن پس از آنكه شكنجه و عذاب فرعونيان بر ايشان شدت يافت، 40 روز به درگاه خداوند به دعا و تضرّع پرداختند و بدينسان خداوند با فرستادن زودهنگام موسي و هارون (ع) 170 سال در عذاب ايشان تخفيف عنايت فرمود.
عالم آل محمد، حضرت صادق (ع) پس از اشاره به ماجراي فوق ميفرمايد: «اگر شما شيعيان نيز [براي تعجيل فرج ما] اين چنين به درگاه خدا دعا و تضرع كنيد، هر آينه حقّ تعالي فرج ما را نازل خواهد كرد؛ ولي اگر چنين نكنيد، اين امر (غيبت مهدي ما) به نهايت (زمان مقرّر آن) خواهد رسيد».[4]
استاد بزرگ عرفان، جناب سيّد بن طاووس (ره)، ضمن نصايح و وصاياي ارزشمند خود به فرزندشان چنين فرمودهاند:
... پس در دوستي و مهر و وفا به آن حضرت بزرگوار و توجّه دل و تعلّق خاطر آنگونه باش كه خدا و رسول او و پدرانش ميخواهند و خواستههاي حضرت او را بر نيازهاي خود مقدم دار!... و دعا به آن وجود مقدّس را بر دعاي به خود مقدّم دار! و براي جلب توجّه و احسان آن بزرگوار در هر كار خير، براي وفاي به حقّ، حضرت او را بر خويشتن برتري ده![5]
حضرت آيتالله علامه سيدعليآقا قاضي (ره) در ششمين بند از دستورالعمل جامع خويش براي سالكان اليالله چنين مينگارد:
از جمله اعمال لازم و مهّم براي سالك، دعا براي فرج مولانا حجتبنالحسن (عج) در قنوت نماز وتر، بلكه در هر روز و در ضمن تمام دعاها ميباشد.[6]
حضرت آيتالله بهجت (ره). در پاسخ به شخصي كه راهي را براي زيارت حضرت بقيّه الله (عج) جويا شده بود چنين مرقوم فرمودهاند: «... و زياد صلوات اهداي وجود مقدّسش نماييد، مقرون با دعاي تعجيل فرج».[7]
درباره عارف بالله حضرت آيتالله بهاء الديني (ره) گفته شده:
سال هاي بسياري در قنوت نمازهايشان آياتي از قرآن و دعاهاي معصومين را قرائت ميكردند، اما ناگهان عبارت ايشان تغيير مي يافت و در قنوت براي امام عصر (ع) دعا ميكردند. وقتي علّت اين تغيير از ايشان سؤال شد، فرمودند: حضرت (ع) پيغام داده كه در قنوت به من دعا كنيد.[8]
توجّه به اين نكته مهّم همواره ضروري است كه دعايي تأثير گذار و ارزشمند است كه با همّت و جديّت در عرصه عمل همراه باشد و بر شور و انگيزه عمل بيفزايد و سعي و تكاپوي دعا كننده را براي ايجاد پيش شرطها و زمينههاي استجابت دعا صد چندان نمايد.
طبق آموزههاي نبوي، كسي كه دعا كند و عمل نكند، همچو تيراندازي است كه بخواهد با كمان بدون زه تيراندازي نمايد: «اَلدَاعي بِلا عَمَل كَالرَامي بِلا وَتَرٍ»؛[9] بدين ترتيب، دعاء براي تعجيل فرج و ظهور امام زمان (عج) نيز وقتي ارزش و كارآيي حقيقي مييابد كه تمام توان و استعداد دعا كننده را براي رفع موانع ظهور و زمينه سازي براي تحقّق اهداف آن حضرت بسيج نمايد.
----------------------------------------------------------------
[1]. فرقان (25)، 77.
[2].در اين باب روايات فراواني است كه تنها به يك مورد آن اشاره خواهيم كرد: دعا قضاي الهي را رد ميكند اگر چه قطعي و استوار شده باشد.
[3]محمدبن يعقوب كليني، كافي، ج2، باب انّ الدّعاء و يردّ القضاء، ص 470.
[4]. بحارالانوار، ج 70 ، ص 242، ح 10.
[5]. سيد بن طاووس، كشف المحجه، ترجمه دكتر اسدالله مبشّري، ص 230.
[6]. و من اللازم المهّم لدعاء لفرج الحجّة (عج) في قنوت الوتر، بل في كل يوم، و في جميع الدّعوات؛ هادي هاشميان، درياي عرفان ، ص 129.
[7]. مهدي ساعي، به سوي محبوب، يا راه تزكيه، ص 58.
[8]. افق حوزه (هفته نامه خبري حوزه علميه قم)، فرزانگان، دو شنبه، 14 ارديبهشت 1383 سال 2، ش 8.
[9] . بحارالانوار، ج 90، ص 312.