انسان با ايمان، غم خويش را در دل و نشاط و خوشرويي را بر چهره دارد.»[1]
امام علي ـ عليه السلام ـ
 خوش رويي در چهره مومن، موجب بهشت براي شخص خوشرو مي شود.»[2]
حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ
 نياز جوانان به شادکامي، يک نياز اصيل رواني است. شادکامي از اميد بر مي خيزد و موجب تحرک نسل جوان مي شود. در يک تجزيه و تحليل رواني، آثار اجمالي شاد کامي معقول عبارتند از:
1. افزايش نيروي رواني، به اين مفهوم که انگيزه هاي دروني به وسيله شادکامي، تقويت شده و جوانان با تکيه بر آن ها، مي توانند به هدف هاي دراز مدت زندگي بينديشند. و هدف هاي کوتاه مدت و ميان مدت را همچون وسيله اي براي دستيابي به آرمان هاي دور دست ، تلقي نمايند.
2. تقويت روحيه مقاومت پذيري، با اين توضيح که جوانان با نشاط، استقامت بيشتري در مقابله، با سختي ها از خود نشان مي دهند. دليل عمده آن را مي توان در تفسير منطقي و عقلاني بخشي از جوانان از زندگي يافت. شادکامي معقول، به نسل جوان، فرصت مطلوبي مي دهد تا روند حيات خويشتن را از زواياي گوناگون ملاحظه نمايد و اگر در يک جبهه زندگي، دچار شکست شد، خود را براي مبارزه در بخش هاي ديگر، مهيا کند.
3. شاد کامي و مسرت باطني به جوانان فرصت مي دهد تا مناسبات اجتماعي خويش را بهبود بخشند، زيرا آنان از روحيه اي برخوردارند که مي توانند، قضاياي زندگي را از زواياي بهتري ببينند و در نتيجه، قدرت جلب اعتماد ديگران را به مراتب بيش از همسالانشان، دارند.
4. شادکامي، جوانان را در مقابله با اختلالات عصبي و روحي، ياري مي کند.
معمولا چنين روحيه اي نه تنها از جنبه درمان مشکلات، مورد توجه است بلکه در موارد زيادي همچون عاملي پيش گيرنده، وارد عمل مي شود. زيرا سيستم دفاعي بدن به گونه اي است که عواطف مثبت موجب تقويت آن و عواطف منفي موجب تضعيف آن مي شود.
5. شاد کامي، موجب توسعه دنياي ارتباطي نسل جوان مي شود.
با اين توضيح که حفظ چنين روحيه اي در جوانان، ديگران را مجذوب شخصيت آنان مي نمايد و با انگيزه اي قوي طرح دوستي با آنان مي افکنند و حاصل اين عمل، همانا گسترش دنياي ارتباطي است.
توصيه هاي تربيتي
1. اگر برخي از مخاطبان شما شخصا افرادي مثبت و کارآمد هستند، خواهيد توانست با بروز نشاط و شادابي خويش، جهت هاي مطلوبي به اين عده از جوانان ارائه دهيد و عواطف مثبت خويش را گسترش بخشيد.
2. بايد فلسفه مناسبي براي زندگي نسل جوان، تدارک ديد. زيرا اگر کليت زندگي اين نسل، خود واجد معنا و مفهوم باشد، خواهند توانست. مسائل و مشکلات کوچکتر از آن را، تجزيه و تحليل نموده و بر شادکامي خود و خانوادشان بيفزايند.
3. بايد به جوانان آموخت که حتي با تظاهر به شادکامي و نشاط و اميد، به تدريج و عميقا مي توانند بر شادابي درونشان بيفزايند و عواطف منفي و نامطلوب خويش را تحت کنترل در آورند.
4. برخي از جوانان، دنيا را به دو منطقه تاريک و روشن، تقسيم مي کنند و خود را در منطقه تاريک آن قرار مي دهند. و دريچه هاي زندگيشان را به روي بخش هاي روشن و شفاف، مسدود مي کنند، و از غم و افسردگي به شدت استقبال مي نمايند. در قبال اين گونه جوانان، روش «ايجاد بينش» از موثر ترين راه کارهايي است که از طريق گفت و گوها و مباحثات دوستانه، اين امر، حاصل مي شود و تکيه بر چنين بينش هاي اصيلي مي تواند، تضمين کننده روحيه شادکامي تلقي شود.
 
[1]. اصول کافي، جلد اول، کتاب الايمان و الکفر، ص 29.
[2]. انوار الزهراء، نوشته محمد رضا عباسي، ص 43.
محمد رضا شرفي - جوان و نيروي چهارم زندگي، ص 107 - 109