ترك نماز
فلا صدّق و لا صلّي.
او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند. « قيامت ، 31»
اين انسان منكر به معاد هرگز ايمان نياورد و آيات خدا را تصديق نكرد و براي او نماز نگزارد «فلا صدّق و لا صلّي».
منظور از جمله فلا صدّق عدم تصديق قيامت و حساب و جزا و آيات الهي و توحيد و نبوّت اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ است، ولي بعضي آن را اشاره به ترك انفاق و (صدقه) از ناحيه كافران دانسته‌اند به قرينه ذكر آن در كنار نماز.[1]
صاحب الميزان مي‌فرمايد:
مراد به اين كه فرمود: نه تصديق كرد و نه نماز خواند، تصديق دعوت حقّه‌اي است كه قرآن كريم متضمن است و مراد به نماز نخواندن اين است كه توجّه بندگي و عبادت كه همان نماز و عمود دين است به خداي تعالي نكرد.
در آيه بعد در همين سوره مي‌افزايد: سپس او به سوي خانواده خود بازگشت، در حالي كه متكبرانه راه مي‌رفت «ثم ذهب الي اهله يتمطي».
[1] . تفسير نمونه، ج 25، ص 315.