محافظت بر نماز
و الّذين هم علي صلواتهم، يحافظون، اولئك هم الوارثون.
و آنها كه از نمازها مواظبت مي‌‌نمايند، آنها وارثانند. «مومنون ، 9 و 10»
در اين آيه يكي از ويژگي مؤمنان را كه محافظت بر نمازها است بيان كرده مي‌گويد: آنها كساني هستند كه در حفظ نمازهاي خويش مي‌كوشند «و الذين هم علي صلواتهم يحافظون».
ـ جالب اين كه: نخستين ويژگي مؤمنان را خشوع در نماز و آخرين صفت آنها رامحافظت بر نماز شمرده است، از نماز شروع مي‌شود و به نماز ختم مي‌گردد چرا كه نماز مهمترين رابطه خلق و خالق است.
نماز برترين مكتب عالي تربيت است.
نماز وسيله‌ بيداري روح و جان و بيمه كننده‌ انسان در برابر گناهان است.
خلاصه نماز هرگاه با آدابش انجام گيرد زمينه مطمئن براي همه‌‌ خوبي‌ها و نيكي‌ها خواهد بود.
(و الذين هم علي صلواتهم يحافظون) صلوات جمع صلاة (نماز) است و اگر فرموده: نماز را محافظت مي‌كنند، خود قرينه‌ اين است كه مراد محافظت بر عدد آن است، پس مؤمنين محافظت دارند كه يكي از نمازهايشان فوت نشود و دائماً مراقب آنند، حقّ ايمان هم همين است كه مؤمنين را به چنين مراقبتي بخواند.
و به همين جهت كلمه صلوة را در اينجا جمع آورد و در جمله: (في صلوتهم خاشعون) مفرد براي اين كه خشوع در جنس نماز، ‌و به طور مساوي شامل همه است ديگر لازم نيست كه آن را جمع بياورند.[1]
[1] . تفسير الميزان، ج 15، ص 14.