اشاره به نماز عصر
و العصر ـ به عصر سوگند«عصر ، 1»
در ابتداي اين سوره با قسم تازه‌اي روبرو مي‌شويم، مي‌فرمايد:(به عصر سوگند)، (و العصر).
واژه (عصر) در اصل به معني (فشردن) است و سپس به وقت عصر اطلاق شده، به خاطر اينكه برنامه‌ها و كارهاي روزانه در آن پيچيده و فشرده مي‌شود.
سپس اين واژه به معني مطلق (زمان) و دوران تاريخ بشر يا بخشي از زمان مانند عصر ظهور اسلام و قيام پيغمبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ و امثال آن استعمال شده است، لذا در تفسير اين سوگند مفسران احتمالات زيادي داده‌اند: بعضي آن را ناظر به (نماز عصر) شمرده‌اند به خاطر اهميت ويژه‌اي كه در ميان نمازها دارد زيرا آنها (صلاة وسطي) را كه در قرآن روي آن تأكيد خاصي به عمل آورده نماز عصر مي‌دانند.[1]
[1] . سوره عصر آيه 1، تفسير نمونه، ج 27، ص 292، 293، 294 و الميزان ج 20 ص 818.