نماز و شكرگزاري
انّا اعطيناك الكوثر فصلّ لربّك و انحر
به خاطر شكرانه عطاياي ما براي پروردگارت نماز بخوان و قرباني كن.«كوثر ، 1 و 2»
نخست خداوند مي‌فرمايد: ما به تو كوثر عطا كرديم.
اين نعمت عظيم و خير فراوان شكرانه عظيم لازم دارد، هر چند شكر مخلوق هرگز حق نعمت خالق را ادا نمي‌كند، بلكه توفيق شكرگزاري خود نعمت ديگري است از ناحيه او لذا مي‌فرمايد: اكنون چنين است فقط براي پروردگارت نماز بخوان، قرباني كن.
بخشنده نعمت او است، بنابراين نماز و عبادت و قرباني كه آن هم نوعي عبادت است براي غير او معني ندارد.
عبادت خدا به صورت نماز باشد يا قرباني كردن
اين در برابر اعمال مشركان است كه براي بتها سجده و قرباني مي‌كردند در حالي كه نعمتهاي خود را از خدا مي‌دانستند و به هر حال تعبير لربك دليل روشني است بر مسأله‌ لزوم قصد قربت در عبادات.[1]
امر نماز متفرع بر جمله (انا اعطيناك الكوثر) شده از باب شكر نعمت است و چنين معني مي‌دهد حال كه ما بر تو منت نهاديم و خير كثيرت داديم اين نعمت بزرگ را با نماز شكرگزاري كن.
[1] . تفسير نمونه، ج 27، صص 372 ـ 373.