نماز و زكات
فاقيموا الصّلواة و اتوا الزّكوة و اعتصموا بالله هو موليكم فنعم المولي و نعم النّصير.
پس نماز بگذاريد و زكات بدهيد و به خدا توسل جوييد اوست مولاي شما، چه مولاي خوب و چه يار و ياور شايسته‌اي.
(حج ، 78)
در تفسير الميزان‌ آمده: در اين آيه سه امتياز براي مؤمنين شمرده است. 1ـ نماز را برپا داريد. 2ـ زكات را ادا كنيد. 3ـ به آيين حق و ذيل عنايت پروردگار تمسّك جوييد.
واجب است بر شما كه نماز را بپا داريد و زكات بدهيد.
اين دو، اشاره است به واجبات عبادي و مالي.
و در همه‌ احوال متمسّك به خدا شويد. يعني به آنچه امر مي‌كند مؤتمر شده از آنچه نهي مي‌كند منتهي گرديد، و در هيچ حالي از او قطع رابطه مكنيد.
او مولا و سرپرست شما است و بنده را سزاوار نيست، كه از مولاي خود ببرد، و آدمي را شايسته نمي‌باشد كه با اين كه از هر جهت ضعيف است، از ياور خود قطع كند.
كلمه مولا دو معنا دارد. يكي سرپرست و آقا، و يكي هم ياور.
جمله (فنعم المولي و نعم النصير) مدح خداي تعالي، و هم دلخوش ساختن نفوس مؤمنين و تقويت دلهاي آنان است، براي اين كه مولا و ياور ايشان خدايي است كه غير او نه مولايي هست و نه ياوري. [1]
نماز و زكات دو فريضه‌اند كه خداوند شما را به انجام آنها موظف كرده است. اكثر مواقع نماز كنار زكات آمده است.
عبدالله بن عمر از پيامبر گرامي اسلام روايت كرده كه نماز جز به پرداخت زكات قبول نمي‌شود. [2]
[1] . الميزان، ج 14، ص 612.
[2] . مجمع البيان، ج 7 ـ 8 ص 153.