نماز شبِ امام خميني پنجاه سال ترك نشد. امام در بيماري، در صحت، در زندان، در خلاصي، در تبعيد، حتي در روي تخت بيمارستان قلب هم نماز شب مي‌خواند. امام در قم بيمار شدند و به دستور اطباء مي‌بايست به تهران منتقل شوند. هوا بسيار سرد بود و برف مي‌باريد، يخبندان عجيبي در جاده‌ها وجود داشت امام چندين ساعت در آمبولانس بودند و پس از انتقال به بيمارستان قلب باز نماز شب خواندند. شبي كه امام از پاريس به سوي تهران مي‌آمدند تمام افراد در هواپيما خوابيده بودند و تنها امام در طبقه بالاي هواپيما نماز شب مي‌خواندند و شما اگر از نزديك ديده باشيد، آثار اشك بر گونه‌هاي مبارك امام حكايت از شب زنده‌داري و گريه‌هاي نيمه شب وي دارد.
جالب اين است كه امام هميشه موقع نماز عطر و بوي خوش مصرف مي‌كردند و شايد بدون بوي خوش سر نماز نايستاده باشند، حتي در نجف هم كه نماز شب را پشت بام مي‌خواندند در همان پشت بام نيز يك شيشه عطر داشتند.[1]
[1] . سرگذشت‌هاي ويژه، ج2، ص51.
