يك مهندس روسي تعدادي كارگر ايراني را براي كار استخدام كرده بود، كارگران بنا به وظيفه شرعي وقت اذان كه مي‎شد براي خواندن نماز دست از كار مي‎كشيدند.
يك روز مهندس به آن ها اخطار كرد كه اگر هنگام كار نماز بخوانند آخر ماه از حقوقشان كسر مي‎شود. كساني كه ايمان ضعيف و سست داشتند از ترس كم شدن حقوقشان نماز را به آخر وقت مي‎گذاردند امّا عدّه اي بدون ترس از كم شدن حقوقشان همچنان در اوّل وقت، نماز ظهر و عصرشان را مي‎خواندند.
آخر ماه، مهندس به آن ها كه همچنان نمازشان را اوّل وقت خوانده بودند، بيشتر از حقوق عادّي (ماهيانه) پرداخت مي‎كند كسانيكه نماز خود را به بعد از كار گذاشته بودند به مهندس اعتراض مي‎كنند كه چرا حقوق آنها را زياد داده است. مهندس مي‎گويد:
اهميّت دادن آن ها به نماز و صرفنظر كردن از كسر حقوق، نشانگر آن است كه ايمان آن ها بيشتر از شماست و اين قبيل آدم ها هرگز در كار خيانت نمي كنند همچنانكه به نماز خود خيانت نكردند.