كيفيت نماز غفيله
امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: ميان مغرب و عشاء دو ركعت نماز بخواند، در ركعت اول بعد از حمد اين آيه را بگويد:
«و ذا النّون اذ ذهبَ مغاضباً فظنّ ان لن نقدر عليه فنادي في الظّلمات ان لا اله الا انت سبحانك انّي كنت من الظّالمين فاستجبنا له و نجّيناه من الغمّ و كذلك ننجي المؤمنين».
و ذو النون (صاحب ماهي، منظور يونس پيغمبر فرزند من است) چون خشمگين رفت پنداشت هرگز بر او تنگ نخواهيم گرفت. پس در ظلمات ندا كرد: جز تو خدايي نيست، تو منزهي، همانا من از ستمكارانم. پس او را اجابت كرديم و از غم رهايش داديم و مؤمنين را اين چنين رها مي گردانيم.
و در ركعت دوم بعد از حمد، آيات زير را:
«و عنده مفاتيح الغيب لا يعلمها الا هو و يعلم ما في البرّ و البحر و ما تسقط من ورقة الا يعلمها و لا حبّة في ظلمات الارض و لا رطبٍ و لا يابسٍ الّا في كتاب مبين».
و كليدهاي غيب نزد اوست و جز او كسي آن را نمي داند و آن چه در خشكي و درياست مي داند و برگي بر زمين نمي افتد و هيچ دانه اي در تاريكيهاي زمين نيست، مگر كه از آن آگاه است. و تر و خشكي نيست مگر كه در كتاب روشن ثبت افتاده است.
بعد دستها را به قنوت برداشته و اين دعا را مي خواني:
«اللّهمّ انّي اسئلك بمفاتح الغيب الّتي لا يعلمها الّا انت ان تصلّي علي محمّد و آل محمّد و ان تفعل بي كذا و كذا».
و به جاي اين كلمات حاجات خود را به هر زباني كه بتواند از خدا بخواهد، و پس از آن بگويد:
«اللّهم انت وليّ نعمتي و القادر علي طلبتي تعلم حاجتي فاسئلك بحقّ محمد و آله عليه و عليهم السّلام لمّا قضيتها لي».
بارالها، تو را به اسرار غيب، كه جز تو كسي آن را نمي داند، سوگند مي دهم كه بر محمد و دودمان او درود فرستي و درباره من چنين و چنان كني.
بارالها، تو ولي نعمت مني و به برآوردن نياز من توانايي و حاجت مرا مي داني. سوگند به حق محمد و آل او، كه بر او و بر آنان درود باد كه حاجت مرا برآوري.