فضيلت ماه ذي الحجه
نماز ده شب اول
دهه اول اين ماه بسي فضيلت و شرافت دارد، اين دهه ايامش ايام معلومات است كه در قرآن مجيد ذكر آن شده است: «و يذكروا اسم الله في ايّام معلومات».[1]
از رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ مروي است كه عمل خير و عبادت در هيچ ايامي نزد حق تعالي محبوبتر نيست.[2]
دهه اول اين ماه بسيار با ارزش است تا آن جا كه رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرموده اند: «روزهاي پاكتر از اين دهه، نزد خداوند نيست».[3]
اعمال دهه اول ذي الحجه
1. روزه گرفتن نه روز اول اين دهه
2. در هر شب از دهه اول مابين نماز مغرب و عشاء دو ركعت نماز بجا آورد، در هر ركعت پس از حمد سوره توحيد و سپس اين آيه را بخواند: «و واعدنا موسي ثلثين ليلة و اتممناهها بعشر فتمّ ميقات ربّه اربعين ليلة و قال موسي لأخيه هارون اخلفني في قومي و اصلح و لا تتّبع سبيل المفسدين» تا شريك ثواب حاجيان گردد، بدون اين كه از ثواب آنان چيزي كاسته شود.
ما به موسي، سي شب مهلت داديم و ده شب ديگر بر آن افزوديم و ديدار با خدايش چهل شب كامل گرديد. موسي به هارون برادرش گفت: جانشين من در ميان قبيله ام باش، آرامش را برقرار ساز و پيروي از راه بدكاران مكن.[4]
نماز حضرت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ در روز اول
روز بسيار مباركي است و در آن چند عمل وارد است: اول روزه، كه ثواب زياد دارد، دوم نماز.
نماز حضرت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ كه آن چهار ركعت است به دو سلام، مثل نماز امير المؤمنين ـ عليه السّلام ـ در هر ركعت حمد يك مرتبه و توحيد پنجاه مرتبه و بعد از سلام تسبيح آن حضرت بخواند و بگويد:
«سبحان ذي العزّ الشّامخ المنيف سبحان ذي الجلال البانخ العظيم سبحان ذي الملك الفاخر القديم سبحان من يري اثر النّملة في الصّفا سبحان من يري وقع الطّير في الهواء سبحان من هو هكذا و لا هكذا غيره».[5]
نماز روز عرفه (روز نهم)
چون وقت زوال شد، زير آسمان رود و نماز ظهر و عصر را با ركوع و سجود نيكو به عمل آورد و چون فارغ شود دو ركعت نماز بخواند، در ركعت اول بعد از حمد سوره توحيد و در ركعت دوم بعد از حمد سوره كافرون بخواند. به گناهان خويش اقرار و اعتراف نمايد و آن گاه بگويد: «سبحان الذي في السّماء...».[6]
ياد آوري مي‎شود كه براي ماه محرم نمازهايي هست كه در كتاب شريف مفاتيح الجنان به تفصيل آورده شده است.
[1] . سوره حج، آيه 28.
[2] . مفاتيح الجنان، ص 510.
[3] . تقويم عبادي، ص 105.
[4] . اقبال، ص 317، وسائل الشيعه، ج 3، ص 296، المصباح المنير، ص 436.
[5] . مفاتيح الجنان، ص 514.
[6] . مفاتيح الجنان، ص 527.