مجاهدان و اقامه نماز
۱. اقامه نماز، از ویژگیهاى بارز پیكاركنندگان و مجاهدان راه خدا
...ولَولا دَفعُ اللّهِ النّاسَ بَعضَهُم بِبَعض...و لَيَنصُرَنَّ اللّهُ مَن يَنصُرُهُ... * اَلَّذینَ اِن مَكَّنّـهُم فِى الاَرضِ اَقامُوا الصَّلوةَ... حج (۲۲) ۴۰ و ۴۱
ترجمه: همانها كه از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز اینكه مىگفتند: «پروردگار ما، خداى یكتاست!» و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسیله بعضى دیگر دفع نكند، دیرها و صومعهها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدى كه نام خدا در آن بسیار برده مىشود، ویران مىگردد! و خداوند كسانى را كه یارى او كنند (و از آیینش دفاع نمایند) یارى مىكند؛ خداوند قوى و شكست ناپذیر است.
همان كسانى كه هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا مىدارند، و زكات مىدهند، و امر به معروف و نهى از منكر مىكنند، و پایان همه كارها از آن خداست!
۲. لزوم اقامه نماز با جماعت، حتّى در میدان جهاد
واِذَا كُنتَ فیهِم فَاَقَمتَ لَهُمُ الصَّلوةَ فَلتَقُم طَـافَةٌ مِنهُم مَعَكَ ولیَأخُذوا اَسلِحَتَهُم فَاِذا سَجَدوا فَلیَكونوا مِن وَراكُم ولتَأتِ طَـافَةٌ اُخرى لَم یُصَلّوا فَلیُصَلّوا مَعَكَ ولیَأخُذوا حِذرَهُم واَسلِحَتَهُم ودَّ الَّذینَ كَفَروا لَوتَغفُلونَ عَن اَسلِحَتِكُم واَمتِعَتِكُم فَیَمیلونَ عَلَیكُم مَیلَةً وحِدَةً ولا جُناحَ عَلَیكُم اِن كانَ بِكُم اَذىً مِن مَطَر اَو كُنتُم مَرضى اَن تَضَعوا اَسلِحَتَكُم وخُذوا حِذرَكُم اِنَّ اللّهَ اَعَدَّ لِلكـفِرینَ عَذابـًا مُهینـا. نساء (۴) ۱۰۲
ترجمه: و هنگامى كه در میان آنها باشى، و (در میدان جنگ) براى آنها نماز را برپا كنى، باید دستهاى از آنها با تو (به نماز) برخیزند، و سلاحهایشان را با خود برگیرند؛ و هنگامى كه سجده كردند (و نماز را به پایان رساندند)، باید به پشت سر شما (به میدان نبرد) بروند، و آن دسته دیگر كه نماز نخواندهاند (و مشغول پیكار بودهاند)، بیایند و با تو نماز بخوانند؛ آنها باید وسایل دفاعى و سلاحهایشان (را در حال نماز) با خود حمل كنند؛ (زیرا) كافران آرزو دارند كه شما از سلاحها و متاعهاى خود غافل شوید و یكباره به شما هجوم آورند. و اگر از باران ناراحتید، و یا بیمار (و مجروح )هستید، مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمین بگذارید؛ ولى وسایل دفاعى (مانند زره و خود را) با خود بردارید خداوند، عذاب خواركنندهاى براى كافران فراهم ساخته است.
۳. وجوب تقصیر و شكسته خواندن نماز بر مجاهدان، در صورت خوف از دشمن
واِذَا ضَرَبتُم فِى الاَرضِ فَلَیسَ عَلَیكُم جُناحٌ اَن تَقصُروا مِنَ الصَّلوةِ اِن خِفتُم اَن یَفتِنَكُمُ الَّذینَ كَفَرُوا اِنَّ ال كـفِرینَ كانوا لَكُم عَدُوًّا مُبینـا * واِذَا كُنتَ فیهِم فَاَقَمتَ لَهُمُ الصَّلوةَ فَلتَقُم طَـافَةٌ مِنهُم مَعَكَ ولیَأخُذوا اَسلِحَتَهُم فَاِذا سَجَدوا فَلیَكونوا مِن وَراكُم ولتَأتِ طَـافَةٌ اُخرى لَم یُصَلّوا فَلیُصَلّوا مَعَكَ ولیَأخُذوا حِذرَهُم واَسلِحَتَهُم ودَّ الَّذینَ كَفَروا لَوتَغفُلونَ عَن اَسلِحَتِكُم واَمتِعَتِكُم فَیَمیلونَ عَلَیكُم مَیلَةً وحِدَةً ولا جُناحَ عَلَیكُم اِن كانَ بِكُم اَذىً مِن مَطَر اَو كُنتُم مَرضى اَن تَضَعوا اَسلِحَتَكُم وخُذوا حِذرَكُم اِنَّ اللّهَ اَعَدَّ لِلكـفِرینَ عَذابـًا مُهینـا. نساء (۴) ۱۰۱ و ۱۰۲
ترجمه: هنگامى كه سفر مىكنید، گناهى بر شما نیست كه نماز را كوتاه كنید اگر از فتنه (و خطر) كافران بترسید؛ زیرا كافران، براى شما دشمن آشكارى هستند.
و هنگامى كه در میان آنها باشى، و (در میدان جنگ) براى آنها نماز را برپا كنى، باید دستهاى از آنها با تو (به نماز) برخیزند، و سلاحهایشان را با خود برگیرند؛ و هنگامى كه سجده كردند (و نماز را به پایان رساندند)، باید به پشت سر شما (به میدان نبرد) بروند، و آن دسته دیگر كه نماز نخواندهاند (و مشغول پیكار بودهاند)، بیایند و با تو نماز بخوانند؛ آنها باید وسایل دفاعى و سلاحهایشان (را در حال نماز) با خود حمل كنند؛ (زیرا) كافران آرزو دارند كه شما از سلاحها و متاعهاى خود غافل شوید و یكباره به شما هجوم آورند. و اگر از باران ناراحتید، و یا بیمار (و مجروح )هستید، مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمین بگذارید؛ ولى وسایل دفاعى (مانند زره و خود را) با خود بردارید خداوند، عذاب خواركنندهاى براى كافران فراهم ساخته است.
