بانويى به قم آمده است كه «تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شيعَتِى الْجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِمْ»؛[1] يعنى تمام دوستان و شيعيان اهل بيت را مى تواند شفاعت كند، بلكه اين كار را مى كند. به شفاعت او همه شيعيان به بهشت مى روند. سه امام فرمودند كه زيارت اين بانو معادل بهشت است. با تعبير «وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَةَ» آمده است؛ يعنى بهشت بر او واجب مى شود و حتماً او را به بهشت مى برند. اگر نخواهد، او را به زور مى برند.
 
به قول كربلايى احمد: فيض جبرى است؛ يعنى فضل و لطف خدا جبرى است. و الّا ما اين قدر آقازاده نيستيم كه با پاى خودمان به بهشت برويم؛ ما را مى برند. اين قدر كار روى ما كرده اند و كارهاى خوب پيش پاى ما گذاشته اند كه بهشت بر ما واجب شده است. بخواهى هم نروى مى برندت. آيا شما مى توانيد حرم حضرت معصومه علیها السلام و جمكران و كربلا نرويد؟ مى گويند: خطر دارد. باز مى رويد! اين بهشت رفتن اختيارى نيست، شما را مى برند.
 
گر مى برندت واصلى           گر مى روى بى حاصلى
 
خدا حاج آقاى دولابى را رحمت كند! مى فرمودند: شما قدر اين قم و حضرت معصومه علیها السلام را نمى دانيد. من قبل از انقلاب چند ماه كربلا ماندم. به مكه و مدينه رفتم و مدت ها ماندم. به مشهد رفتم و ماندم. ولى سير شدم؛ اما هرگز از قم سير نشدم. هر چه به طرف تهران رفتم، صورتم به طرف قم بود. با پدرمان كربلا و نجف مى رفتيم. چند ماه مى مانديم، ولى از آنجا كه برمى گشتيم به قم مى آمديم. يك هفته يا چند روز مى مانديم و حالمان جا مى آمد و بعد به تهران مى رفتيم.
 
قم و اهل قم
 
ايشان مقيد بود كه هرگاه مشهد يا كربلا يا مشاهد مشرفه مى رفت، پايانش را به قم ختم كند. چون فرمودند: قم حرم ما اهل بيت است. «قُم بَلَدُنا وَ بَلَدُ شيعَتِنا؛[2] قم شهر ما و شهر شيعيان ماست.» اين تعبير بسيار زيبايى است. فرمودند: مكه حرم خداست. مدينه حرم پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم است. كوفه حرم اميرالمؤمنين علیه السلام است. حرم بقيه امامان كجاست؟ فرمودند: قم حرم ما اهل بيت است : «وَ اَنَّ لَنا حَرَما وَ هُوَ بَلْدَةُ قُم.»[3]
 
«اَهْلُها مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُم»؛[4] اهل قم از ما هستند و ما نيز از آنان هستيم.
 
«سَلامُ اللّهِ عَلى اَهْلِ قُم»؛[5] سلام خدا بر اهل قم.
 
«اِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمانِيَةَ اَبْوابٍ وَ لاَِهْلِ قُمْ واحِدٌ مِنْها فَطُوبى لَهُمْ ثُمَّ طُوبى لَهُمْ، ثُمَّ طُوبى لَهُمْ»؛[6] براى بهشت هشت در وجود دارد. يكى از آن ها براى اهل قم است. خوشا به حال آنان، خوشا به حال آنان ، خوشا به حال آنان .
 
در تعبير ديگر آمده است: «قُم عُشُّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَأْوى شيعَتِهِم؛ قم آشيانه آل محمد و جايگاه شيعيان ماست.»[7] عش، آشيانه پرنده هاست. در اين حديث معناى لطيفى خوابيده است. يعنى ما زمينى نيستيم، ما آسمانى هستيم. پرنده اهل پرواز است. هر كجا برود عاقبت به آشيانه اش باز مى گردد؛ يعنى ما هر كجا مى رويم، دلمان و روحمان قم است. آشيانه آل پيغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم اينجاست.
 
روايت هاى قم بسيار شگفت انگيز است. چرا اهل قم را قم ناميدند؟ چون «يَجْتَمِعُونَ مَعَ قائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ؛[8] با امام زمان اجتماع و قيام مى كنند.» طرفدارى از امام مى كنند. درباره شهر قم آمده است: «اِذا عَمَّتِ الْبُلْدانَ الْفِتَنُ فَعَلَيْكُمْ بِقُمْ وَ حَواليها وَ نَواحيها فَاِنَّ الْبَلاءَ مَدْفوعٌ عَنها»؛[9] اگر فتنه ها و بلاها همه شهرها را فرا گرفت، بر شما باد به شهر قم و اطراف آن، كه بلا از آن دفع شده است.
 
بهشت نقد
 
حاج آقا مى فرمودند: در زيارت حضرت معصومه عليهاالسلام مى خوانيم: «اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسولِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ فاطِمَةَ وَ خَديجَةَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ أَميرِالْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ وَلِىِّ اللّهِ، السَّلامُ عَلَيْكِ يا اُختَ وَلِىِّ اللّهِ، السّلامُ عَلَيْكِ يا عَمَّةَ وَلىِّ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ مُوسَى بْنِ جَعْفرٍ وَ رَحمَةُ اللّه ِ وَ بَرَكاتُهُ».[10]
 
يعنى اين خانم از همه طرف وصل است. شما اگر به اين بانو وصل شديد، خيلى قدر بدانيد. يك در از هشت در بهشت به قم باز مى شود. اين خيلى مهم است. اصلاً شايد شما در بهشت باشيد. كسى به امام صادق عليه السلام نگاه كرد، عرض كرد: «اَسْاَلُ اللّهَ الْجَنَّةَ؛ از خداوند بهشت درخواست مى كنم.» حضرت فرمود: «اَنتُم فِى الْجَنَّةِ؛[11] شما در بهشتيد.» عقلش نمى رسيد كه وقتى امام را نگاه مى كند و در محضر امام است، در بهشت است. گفت: آقا ما در روى زمين و در دنيا هستيم. حضرت فرمود: شما در بهشت هستى. باز هم مسأله برايش جا نيفتاد. حضرت فرمودند: شما ولايت ما را قبول كرده اى؟ گفت: بله. فرمودند: ولايت ما همان بهشتى است. كسى كه ولايت ما را قبول كند، خدا او را به بهشت خواهد رساند.
 
من كه امروزم بهشت نقد حاصل مى شود             وعده فرداى زاهد را چرا باور كنم[12]
 
بهشت و جهنم را نقد بگيريد. اختلاف و گناه و معصيت، جهنم نقد است. محبت و ولايت اهل بيت عليهم السلام بهشت نقد است. در بهشت نشستن را از همين دنيا تمرين كنيد. پيامبر خدا فرمودند: «اَلا وَ مَنْ اَحَبَّ عَلِيّا لايَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيا حَتّى يَشْرِبَ مِنَ الْكَوْثَرِ وَ يَأْكُلَ مِنْ طُوبى وَ يَرى مَكانَهُ فِى الْجَنَّةِ»؛[13] آگاه باشيد كسى كه على عليه السلام را دوست بدارد، از دنيا نمى رود، جز اينكه از كوثر مى آشامد و از طوبى تناول مى كند و جايگاهش را در بهشت مى بيند.
 
يعنى در همان دنيا طعم بهشت را مى چشد، نه بعد از اينكه از دنيا رفت. اميدوارم كه خداى متعال پذيرش رحمت و محبت را به همه ما مرحمت فرمايد و آن به آن بر عشق و مهر و محبت ما به اهل بيت بيفزايد!
 
________________________________________
 
[1]بحارالانوار، ج 5،، ص 228، ح 59.
 
[2]مستدرك سفينة البحار، ج 8، ص 599.
 
[3]بحارالانوار، ج 57، ص 216، ح 41.
 
[4]مستدرك سفينة البحار، ج 8، ص 599.
 
[5]بحارالانوار، ج 57، ص 217، ح 46.
 
[6]همان، ص 215، ح 33.
 
[7]همان، ص 214، ح 31.
 
[8]همان ، ج 57، ص 216، ح 38.
 
[9]همان، ص 214، ح 26 و 44.
 
[10]مفاتيح الجنان.
 
[11]سفينة البحار، ج 4، ص 546.
 
[12]ديوان حافظ .
 
[13]بحارالانوار، ج 7، ص 221، ح 133