خودبینی و پر مدعا بودن یکی از مسایلی که انسان را به سقوط می کشاند
عن مولینا الامام الهادی (ع): «مَن رَضي عن نفسه كَثُر السّاخطون عليه و قال (ع) فی کلامٍ آخر: الدنیا سوقٌ ربح فیها قومٌ و خسر آخرون»[1]‌؛ یکی از مسائلی که انسان را به سقوط می‏کشاند و انسان را در فضایی قرار می‏دهد که دیگران نسبت به او حالت حسادت و خشمگینی و بدبینی پیدا کنند و همیشه موجب آزار و اذیت او بشوند خودبینی انسان و پر مدعا بودن اوست، انسان‏های متواضع و فروتن کسانی هستند که همه با دید مثبت به آنها می‏نگرند و کینه او را به دل نمی‏گیرند و علیه او اقدامی انجام نمی‏دهند چون در روایات وارد شده که: تواضع چیزی نیست که مورد رَشک و حسد دیگران قرار گیرد، اما کسانی که نسبت به دیگران فخر فروشی می‏کنند و پُر مدعا هستند مورد خشم و غضب دیگران قرار می‏گیرند آن گونه که وجود مبارک امام هادی (ع) در روایتی که عرض شد می‏فرمایند: کسی که از خود راضی و پر مدعا باشد (کسانی که فقط کار خود را درست می‏دانند) کسانی که از او ناراضی و نسبت به او خشمگین هستند زیادتر می‏شوند- هر چه سن انسانِ از خود راضی بیشتر شود و موقعیت اجتماعی بهتری پیدا کند افراد بیشتری از او کناره‏گیری می‏کنند و فقط افراد متملّق و چاپلوس کنار او می‏مانند- همچنین حضرت (ع) در کلام دیگر می‏فرماید: دنیا بازاری است که عده‏ای در این بازار سود می‏برند و گروهی ضرر و زیان می‏بینند. بهترین سرمایه در بازارِ دنیا، عمر است، انسان باید سعی کند از این سرمایه استفاده وافی و کافی را ببرد.

92/03/19

[1]. بحار الانوار، ج17، ص215.