شکر نعمت نعمتت افزون کند
عن مولانا و مقتدانا امیرالمومنین علی بن ابی طالب(ع): «إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى فِي كُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً مِنَ الشُّكْرِ فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا وَ مَنْ قَصَّرَ عَنْهُ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ.»[1]

امیر المومنین علی (ع) تعبیر زیبایی را مطرح می‌کنند؛ نعمت‌هایی که خدا به ما عنایت کرده، از قبیل؛ نعمت سلامتی، امنیت، توفیق طلبه وعالم شدن،آشنایی با تفسیر قرآن و معارف اهل بیت(ع) و نعمت‌هایی بی‎شماری که به ما ارزانی داشته برای خودش یک حقی در آنها قرار داده است، یعنی به تعبیر عامیانه اگر بگوییم؛ خدا می‌فرماید سهم ما را هم باید پرداخت باید محاسبه کنیم ببینیم در طول زندگی چقدر در مسیر الهی و استفاده صحیح از نعمتها گام برداشته‎ایم.

کلام گهربار امیرالمومنین (ع) همین را می‌خواهد بگوید کهدر همه حال، هم خود و هم خدای متعال را در نظر بگیرید. «إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى فِي كُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً مِنَ الشُّكْرِ»؛ شکر نعمت این است که انسان نعمت را در جهت خداوند و رضای او استفاده کند.«فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا»؛ هر کس که حق نعمت را ادا کرد وبه عبارتی سهم خدا را پرداخت کرد، خداوند نیز برآن نعمت می‌افزاید. حتماً دیده‎ایدبرخی رشد می‌کنند، اعتبار و آبروی بیشتریدارند، می‌درخشند، رو به صعودند، اینهاکسانی هستند که حق نعمت خدا را که شکر نعمت اوستبه بهترین شکل ممکن، به جا می‎آورند. اما «ومَنْ قَصَّرَ عَنْهُ»؛ کسی که از ادای حق بر نعمت خدا کوتاهی کند، «خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ»؛ بدبختی به او رویمی‎آورد! پس همه بایدمواظب باشیم که کفران نعمت نکنیم تا خدای متعال هم به ما لطف و عنایت کند به آنچه مورد رضای اوست به آن دست پیدا کنیم و حق نعمتش را آنگونه که شایسته است، ادا کنیم انشاء الله.

(درس: قواعد فقهیه 12/ 12/ 88)

.[1]نهج البلاغة؛ ص450. غررالحکم، صفحه 272.عاملى، حرّ، محمد بن حسن، وسائل الشيعة؛ ج‌16، ص 325.