اعتماد به خدا
عن مولا و مقتدانا الامام الصادق علیه الصلاة و السلام: «مَنْ يَثِقْ بِاللَّهِ يَكْفِهِ مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ آخِرَتِهِ وَ يَحْفَظْ لَهُ مَا غَابَ عَنْهُ وَ قَدْ عَجَزَ مَنْ لَمْ يُعِدَّ لِكُلِّ بَلَاءٍ صَبْراً وَ لِكُلِّ نِعْمَةٍ شُكْراً وَ لِكُلِّ عُسْرٍ يُسْراً.»[1]

برای چگونه زیستن، اطلاع از وضع وتکلیف خود در این دنیا وسرای باقی، حضرت (ع) نسخه‌ای می‌پیچد که دو ویژگی درآن هست:«مَنْ يَثِقْ بِاللَّه» کسی که اعتماد به خدا پیدا کند (در حالیکه آنجایی که وجود ندارد وحضور ندارد اعتماد به خداست وآنچه پررنگ وجود دارد اعتماد به زید وعمرو وبکر و هنر درس خواندمان است این نسخه کیمیایی است)«يَكْفِهِ مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ آخِرَتِهِ»؛تمام آنچه که دغدغه دنیایی و آخرتی اوست با همین اعتماد به خدا حل شدن است کفایت می‌کند.«وَ يَحْفَظْ لَهُ مَا غَابَ عَنْهُ»تازه آن چیزهایی که ارزش پنهان هم است به نفع او نگهداشته می‌شود یعنی حفظ می‌شود و به مصلحت او ملاحظه می‌شود.در ادامه حضرت (ع) می‌فرماید:«وَ قَدْ عَجَزَ»ناتوان است آن کسی که «مَنْ لَمْ يُعِدَّ لِكُلِّ بَلَاءٍ صَبْراً» اگر مناسب با این مصیبت خودش را آماده آن صبر بلا کش نکرده باشد «وَ لِكُلِّ نِعْمَةٍ شُكْراً» برای هر نعمتی که خدا به او می‌دهد در مقابلش یک شکر، نعمت می‌آید «وَ لِكُلِّ عُسْرٍ يُسْراً» برای هر مشکلی که پیش می‌آید راهکار مناسبی که از این مشکل بتواند عبور کند اگر کسی «لِكُلِّ عُسْرٍ يُسْراً» تدارک نکرده «لِكُلِّ نِعْمَةٍ شُكْراً»َّ تدارک نکرده « لِكُلِّ بَلَاءٍ صَبْراً» تدارک نکرده این عجز معلوم است آدم خیلی دست پا شکسته است خیلی ناتوان است این تدبیر مدیریتی برای اداره زندگی خودش، چون زندگی با بلاء همراه است. زندگی با نعمتهای بی‌کران الهی همراه است زندگی با نسخه‌ها همراه است.

(درس خارج8/10/89)

[1]. تحف العقول، ص303.