ارتباط باخدا راه سعات و خوشبختی92/12/18
از امام زین العابدین(ع) روایت شده که سه چیز مایه نجات مومن است و اگر انسان مومن این سه چیز را رعایت کند سعادت و خوشبختی آن تضمین می شود؛ اولین مورد این است که زبانش را از بد گویی به مردم باز دارد. مومن باید از غیبت کردن دیگران پرهیز کند، باید آنقدر مشغول عیوب و مشکلات خود باشیم که نوبت دیگران نرسد.

دومین مسئله ای که امام سجاد(ع) نسبت به آن تاکید دارند؛ پرداختن به اموری است که برای دنیا و آخرت انسان سودمند باشد، انسان باید محاسبه کند کاری که می کند تنها نفع دنیوی دارد یا به درد آخرت هم می خورد. انسان باید کارهایی را انجام دهد که دنیا و آخرت او را تامین کند باید توجه داشت که فعالیت های انسان به دنیای او کمک می کند یا آخرتش، برای انجام امور باید ارزیابی کرد، با حساب و کتاب وارد شد، نه این که اول وارد کاری بشویم و بعد به این فکر کنیم که این کار برای چی خوب است، کارها باید دنیا و آخرت انسان را تامین کنند.

درباره پرهیز از مستی ثروت و قدرت و علم با اشاره به روایتی از حضرت امیرالمومنین(ع): چند آسیب هست که متوجه انسان می شود و برای انسان عاقل سزاوار است که از آن ها پرهیز کند؛ مستی مال یکی از این آسیب هاست، انسان اگر به مال و ثروتی دست یافت باید مراقب باشد مست مال و ثروتش نشود.

مستی قدرت آسیب دیگری است که انسان را دچار فخر فروشی و بدمستی می کند، باید همواره از خداوند متعال بخواهیم یا به ما قدرت ندهد یا اگر داد ما نگذارد ما مست و متکبر شویم.

مستی علم و مستی مدح و ثنا هم داریم، برخی از مدح و ستایش دیگران خوششان می آید و لذت می برند، این لذت هم مستی است، مستی جوانی هم داریم، اما امیرالمومنین(ع) می‌فرماید :"برای هر کدام از این موارد بوهای زشت و ناپسندی است که عقل را زایل و شخصیت و وقار انسان را از بین می برد و او را خار می کند.

آخرین مطلبی که حضرت علی بن الحسین(ع) برای سعادت و خوشبختی انسان به آن اشاره دارند؛ ارتباط با خداوند متعال است، ما هرچه که تلاش کنیم در زندگی کارهای خوب انجام دهیم آخرش غفلت داریم، از همین رو امام زین العابدین(ع) نسخه ارتباط با خدا، اشک ریختن از خوف خدا و خلوت کردن و در میان گذاشتن مسائل با خدا را تجویز می کنند حداقل برای گناهانی که در طول روز انجام داده‌ایم شب یک سری به در خانه خدا بزنیم، اشک بریزیم، این گناهانی که انجام داده ایم را به یاد بیاوریم و اشکمان جاری شود از خوف و خشیت خداوند متعال و از او بخواهیم که خودش به عنوان پناهنده و پناهگاه ما را حفظ کند.اگر برای گناهانمان استغفار نکنیم و متضرعانه در خانه خدا اشک نریزیم، ممکن است فاسد شویم و از بین برویم، اظهار ناتوانی و عجز در خانه خدا موجب می شود پروردگار جهان ما را ببخشد یا حداقل نگاهی به ما کند