مرزهای الهی(3) 92/09/09
«محمدٌ رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم» چه زیباست مرز دوستان و مرز دشمنان و انسان­هایی که در جبهه­اند و همراهند، مؤمن­اند، پایبندند. پیغمبر با یک نگاه کسی که دشمن است با نگاهی دیگر، یعنی تمام این ویژگی­ها را نبی مکرم اسلام رعایت می­کند. نکته جالبی به ذهنم آمد این نکته در زمان امیرمؤمنان علی(ع) اتفاق افتاد خدا کند همه ما اینچنین باشیم، مسئولان ما اینچنین باشند، مردم ما اینچنین باشند، کسانی که اجرای قانون می­کنند اینچنین باشند. امیرالمومنین به قنبر فرمان داد: قنبر حدود الهی را بر این فرد جاری کن. قنبر در اجرای عدالت سه تازیانه بیشتر زد در یک جامعه دینی و اسلامی که باید حدود رعایت شود، به نظر شما امیرالمومنین چه می­کند؟!! قنبر غلام من است و در خانه من رشد کرده اینها معیار نیست امیرالمومنین می­فرماید: سه تازیانه اضافه زدی و تو باید این سه تازیانه را تحمل کنی این عدل در جامعه دینی اتفاق می­افتد در جامعه­ای که معیار­ها باید ملاحظه بشود اینجنین باید ملاحظه شود. قنبر و غیر قنبر برای امیرالمومنین مطرح نیست. از طائفه بنی اسد کسی حد بر او واجب شده بود آمدند کسی را واسطه کنند که علی بر آن حد جاری نکند آمدند خدمت امام حسین(علیه­السلام) شما شفاعت کنید امام فرمود: من در این زمینه که بحث اجرای حدود الهی است شفاعت نمی­کنم، خودشان به نزد امیرالمومنین رفتند خیلی زیباست این صحنه آموزنده و تکان­دهنده و عبرت­آموز امیرالمومنین فرمود: آنچه از من می­خواهید و در اختیار شخص من باشد دریغ نمی­کنم آنها خیلی خوشحال شدند و گفتند پیشنهاد ما و درخواست ما مورد قبول قرار گرفت هنگام برگشتن با امام حسین ملاقات کردند و ماجرا را برای امام حسین بازگو کردند امام فرمود: اگر راجع به آن موضوع است خاطر شما جمع باشد که اتفاقی به نفع شما نخواهد افتاد منتظر باشید امیرالمومنین حدود الهی را بی اغماض جاری خواهد کرد مطلع شدند که امیرالمومنین دستور داده قانون الهی اجرا شود، آمدند باب گله­گذاری را باز کردند چرا امیرالمومنین آن لحظه­ای که ما آمدیم و درخواستمان را مطرح کردیم فرمودید: اگر مربوط به خود من باشد می­بخشم و دریغ نمی­کنم حضرت فرمود: الان هم همین را می­گویم این مسأله مربوط به شخص من نبود تا اغماض کنم و از آن صرف نظر کنم و بگذرم در تملک علی نبود تا بتواند به نفع شما اقدام کند این فضای جامعه دینی و جامعه اسلامی ماست پس نکته زیبایی که می­شود از زندگی پیامبر و از زندگی اهل­بیت الهام گرفت حفظ حدود مرز­های الهی است. کسی خدمت امام باقر آمد و عرض کرد آقا شنیده­ام شما می­فرمایید هر چیزی حدد و اندازه­ای دارد و حد و اندازه این غذایی که جلو شما گذاشته است چیست؟ حضرت فرمود: حد و اندازه این غذا این است که هنگام شروع غذا نام خدا را بر زبان جاری کنی و غذا را با آدابی که نسبت به آن سفارش شده بخوریم و بعد از پایان غذا شکر و سپاس خدا را به جای آوری.