شماره درس: 206

تاريخ درس: ۱۳۸۲/۱/۲۰

متن درس:

اعوذ باللّه‏ من الشيطان الرجيم. بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم. رب اشرح لى صدرى و يسر لى امرى و احلل عقدة من لسانى يفقهوا قولى.

گفتار و كردار اين آثار وضعى دارد قطع نظر ازاينكه آثار تكليفيه دارد آثار وضعيه دارد و از جمله آثار وضعى در همين دنيا است اگر كارهاى ما خوب باشد بركات خدا نعمت‏هاى خدا و بالاخره عاقبت بخيرى براى اجتماع براى فرد هست و اگر آثار اعمال بد باشد آثار بد عذابها بلاها عاقبت نابخيرى‏ها نگرانيها براى فرد براى اجتماع هست كه به اين مى‏گويند مكافات اين نظر مردم يك چيز مسلمى است كه گندم از گندم برويد جو ز جو يك چيز مسلمى است كه اعمال خوب ما در همين ئنيا بر مى‏گردد به ما اعلمل بد ما در همين دنيا بر مى‏گردد به ما روايات فراوانى هم به اندازه تواتر، تواتر معنوى در مسئله هست قضاياى فراوانى در روايات آمده است كه روايات اهل بيت به يك مثالهاى هم مثال زدند در تاريخ هم و وقتيكه تاريخ را مطالعه كنيم مى‏بينيم چنين بوده است اما عمده قرآن است قرآن هم مربوط به فرد هم مربوط به اجتماع اين مكافات را امضاء كرده است امضاء به اين معنا فرموده است كه چنين است عرف درست مى‏گويد تجربه وتارخ درست مى‏گويد «يا ايهاالنّاس انّمابغيكم على انفسكم متع الحيوة الدنيا» ظلم شما به خودتان بر مى‏گردد درهمين دنيا بعد مى‏فرمايد «ثم الينا مرجعكم فننبئكم بما كنتم تعلمون»[1] آن جهنمش چيز ديگر است آن ديگر درروز قيامت و حق الناس و اينكه جهنم دارد چه جهنمى اما«يا ايهّا النّاس انّما بغيكم على انفسكم متع الحيوة الدنيا» وحتى راجع به اينكه اگر آتشى برافروختى زن و بچه مى‏سوزد «وليخش الّذين لوتركوا من خلفهم ذرية ضعافا خافوا عليهم فليتقّوا اللّه‏ و ليقولوا قولاً سديدا»[2] تقوا داشته باش مواظب زبانت باش براى اينكه اگر ظلمى بكنى دست و پا پيچ بچه‏ها عاقبت نابخيرى براى اولادت مى‏شود اگر از تأمين آتيه براى بچه هايت مى‏ترسى «ويقولوا قولاً سديدا» و اگر هم بچه‏ها عاقبت نابخير شدند گرفتار شدند معلوم است پروردگار عالم پاداش بهشان مى‏دهد اما اين آتش گرفته است مثل اينكه يك ديوانه‏اى خانه‏اش را آتش بزند بچه‏هاى كوچك كه خواب هستند مى‏سوزند البته گناه اين چندين برابر مى‏شودهم گناه خودش را دارد هم گناه سوزاندن ديگران گناهش مضاعف مى‏شود به هر اندازه كه به ديگران ظلم كرده گناه حساب مى‏شود آن مظلوم‏ها هم پروردگار عالم برايشان حساب مى‏كند در اين شكى نيست به اندازه‏اى در روز قيامت مى‏دهد كه مى‏گويند اى كاش چندين برابر سوخته بوديم چندين برابر مشكل داشتيم خدا از اينها عذرخواهى مى‏كند اما «ابا اللّه‏ عن يجرى الامور با اسبابها» اين آتشى كه اين بر افروخت همه مى‏سوزند به اين مى‏گويند مكافات «ولو انّ اهل القرى و امنوا و اتقوا لفتحنا بركاتٍ من السماء و الارض ولكن كذّبوا واخذناهم بما كانوا يكسبون»[3] و وقتى كه فسق و فجور از فاسق‏ها از فاجرها اين شيوع پيدا كرد آن فسق و فجور جامعه را به نكبت مى‏كشاند حالا جامعه به نكبت كشيده شد حالا تقصير آن زن عفيف چى اماآتشى آمده جامعه مى‏سوزند اين زن عفيف مسلم پاداش را مى‏برد چندين برابر هم مى‏برد آن مشقاتى كه براى اين زن است خيلى پاداش دارد يكى از بزرگان گفته بود كه من نذر كرده بودم كه چهل مسجد توى مشهد دو ركعت نماز بخوانم خدمت آقا امام زمان برسم مى‏گويد توى مسجد آخرى نماز راكه خواندم يك كسى آمد گفت اين همسايه گى يك كسى شما را كار دارد مى‏گويد رفتم آنجا آقا امام زمان بودند يك زنى مرده بود آقا آمده بودند نمازش را بخوانند بعد فرمودند نمى‏خواهد از اين نذرها بكنى مثل اين زن يك كارى بكن من خودم بيايم بعد فرمودند اين زن هفت سال از خانه بيرون نيامد براى اينكه متعرض چادرش نشوند پاداش مى‏دهند امام زمان مى‏آيند نمازش را مى‏خوانند در آخرت پاداش دارد اما اين مكافات كه آتش برافروخت تر و خشك باهم مى‏سوزند آن وقت گناه اين‏ترها كه مى‏سوزند گردن اين كسيكه آتش را بر افروخته است پاداش آن كسانيكه تقصير ندارند هزار برابر ده هزار برابر به اندازهاى لياقت پيدا مى‏كند كه امام زمان نمازش رامى خواند اما اصل قضيه مسلم است من اين قضيه عراق دو دو تا چهار تا بود براى اينكه واقع خواهد شد نمى‏شود نشود اما الان داريم همه مثل شمع مى‏سوزيم راستى انسان نگاه بكند به اين زنها به اين بچه‏ها من كه در روزنامه‏ها در تلوزيون نمى‏توانم نگاه بكنم اما عراق نه صدام، صدام فقط كه نبود صدام كه نمى‏توانست هشت سال بجنگد عراق هشت سال با ما جنگيد يكى از عمال بنى اميه آمده بود خدمت امام صادق عليه‏السلام اول گله كردند فرمودند شما اگر اطراف بنى اميه را نگرفته بوديد بنى اميه نمى‏توانست حق ما را غصب بكند شما اطراف بنى اميه را گرفتيد بنى اميه حق ما را غصب كردند بعد توبه‏اش را قبول كردند فرمودند كه آنچه بگويم مى‏شنوى گفت آرى گفتند هر چه دارى بادبدهى براى اينكه ظلم است نجس است وهرچه داشت داد حتى لباسش را ابى بصير مى‏گفت كه بعد از ده پانزده
روز من را خواست رفتم ديدم لخت پشت درب ايستاده و گفت برو يك پيراهن بياور من بپوشم رفتم يك پيراهن آوردم پوشيد و ديدم خوشحال است دم مرگ همچون امام صادق عليه‏السلام فرموده بودند من هم ضامن مى‏شوم، دم مرگ چشمش را باز ابى بصير مى‏گويد كه گفت امام صادق عليه‏السلام راست گفت حالا اينجا مرادم است كه امام صادق عليه‏السلامفرمودند كه شما اگر اطراف بنى اميه را نگرفته بوديد بنى اميه نمى‏توانستد حق ما را غصب كنند من ئر آن وقت كه بمب‏ها مى‏آمد روى سر مردم و اين بچه‏ها مى‏لرزيدند آن وقتيكه آن زنهاى اصفهان آن وضع را داشتند كه آن بمب‏ها روى سرشان مى‏آمد من يقين داشتم اين بمب‏ها بالاخره روى سر عراق مى‏آيد يقين داشتم، چه موقعى را نمى‏دانستم اما يقين داشتم و حالا معلوم است بايد بسوزيم و مى‏سو.زيم براى اينكه خوب‏ها بچه‏ها دارند و زير هوارها له مى‏شوند دارند زير اين بمب‏ها ذره ذره مى‏شوند ديگر كم كم رسيده به آنجا به مقام مقدس اميرالمومنين عليه‏السلام امام حسين عليه‏السلام اهل‏بيت عليهم‏السلام آتشى كه در آن هشت سال جنگ بى جا بى خود براى ما فراهم كرد همان آتش بى جا براى خودشان فراهم شد حالا يك كسى مى‏تواند بگويد كه در وقتى كه جنگ شروع شد ما تقصير داشتيم به صدام مى‏گفتيم چرا اين جور مى‏كنى چه كرديم جواب نداشت حالا هم با آمريكاى جنايتكار، خيانتكار، دزد، ياغى،دزدى دارد مى‏كند، ياغى گرى دارد مى‏كند به اين آمريكا بگويند چرا حمله كردى ندارد چيزى كه جواب بگويد مى‏گويد مى‏خواهم دزدى بكنم دزدى عمومى مى‏خواهم بكنم نفت را مى‏خواهم بدزدم امريكا مقروض است مى‏خواهم قرضش را ادا كنمم يك چيزهاى كه هيچ گداى هيچ بى سر وپاى نمى‏گويد كه مى‏گويند اما اينجا مرادم است قرآن در آن وقتى كه بمب‏ها مى‏ريخت روى سر ايران اين بچه‏ها پرپر مى‏شدند اين شهداى ما هر كدامشان به دنياى ارزش دارند اما ما ششصد هزار شهيد داديم، اسير داديم، معلول داديم ششصد هزار معلوم است كه همين بلا بايد بهسر عراق بيايددارد مى‏آيد ما داريم مى‏سوزيم مثل شمع داريم مى‏سوزيم همه مان اما حالا چه بايد كرد عراق آنوقتى كه با ما مميجنگيد بايد فكر حالا را هم مى‏كرد اينها قرآن كه دارد اين زنگهاى خطر را مى‏زند مى‏خواهد ما را متنبه بكند «و ضرب اللّه‏ مثلاً قريةً كانت ءامنةً مطمئِنّةً يأتيها رزقها رغدا من كلّ مكانٍ فكرتْ بأنعم اللّه‏ فأذقها اللّه‏ لباس الجوع و الخوف»چرا«بما كانوا يصنعون»نحل(112) اين جمله بما كانوا يصنعون بما كانوا يكسبون در قرآن شايد بيش از ده جا آمده است اينها همه تنبه است به اين پياده نظام‏هاى آمريكا من گفته‏ام بترسيداز ضربه ردن بهاين نظام ضربه زدن به ششصد هزار شهيد اين خيل ترس دارد، تواحمقى، تو خوابى، تونمى فهمى، اما قرآن زنگهاى خطر را زده است و نظيرش در قرآن زياد است اجتماع اگر سالم شداين خيلى بركات دارد اجتماع اگر نا سالمشداين همان است كه الان آيه آنرا خواندم بما كانوا يكسبون ديگر گرانى‏ها هست، قحطى‏ها هست، تورم‏ها هست اين كوچكش است يك وقط هم تسلط آن كسيكه طرف دارى از آن كرديم ما روايت زياد داريم كه «من اعان ظالما سلطهاللّه‏ على نفسه» يعنى اين طرفدارى از آمريكا كردند هشت سال جنگ را به نام جنگ آمريكا، بله گفتن به آمريكاو حالا همان آمريكا مسلط شد بر سرشان هر چهبا ما كردند صد برابر بر سرشان آمد«من اعان ظالما سلطه اللّه‏ على نفسه» اين به تجربه هم اثبات شده در تاريخ هم زياد گفته شده است در روايات ما هم زياد آمده است و اينها يك چيزهاى است كه بايد همه توجه به ل‏ن بكنيم راجع به گناه شخصى هم همين است ظلم شخصى يك كسى آمد پيش پيغمبر خدا عرض كرد يا رسول اللّه‏ خيلى گرفتارم چه بكنم چرا اين گرفتارى براى من جلو آمده است پيغمبر اكرم فرمودند يادت هست چند وقت قبل مى‏گذشتى بچه‏ها داشتند با يك بچه گنجشك از لانه بيرون مى‏آوردند آن گنجشك‏ها هم داشتند التماس مى‏كردند تو اعتنا نكردى و رفتى گفت يادم است گفتند گرفتارى اثر آن است آه گنجشك تو را گرفته است نگذريد از اينها يك كسى گفته بود من كارگر و زارع امام رضا عليه‏السلام بودم در زمان طاغوت هم بود و خيلى مواظب بودم مال حضرت رضا حيف وميل نشود سالى يك مرتبه هم مشهد نمى‏آمدم مى‏گويد كه من يك سال يك سگ داشتم پاسدارى مى‏كرد اما اين سگ در وقت حاصل من زاييد و اين ديگر نتوانست پاسدارى بدهد من ديدم نمى‏شود بچه هايشض را از سگ جدا كردم بچه هايش را گذاشتم توى خورجين و رفتم گذاشتم توى يك ده ديگر و آمدم اين سگ چند روز ناله مى‏كرد اما كم كم فراموش كرد و پاسدارى را شروع كرد مى‏گويد آن سال من آن مال الجاره راكه بايد بدهم برداشتم و هميشه كارم اين بود آمدم مشهد رفتم مال الاجاره را دادم آمدم مشرف شدم حرم رفتم خوابيدم كه عصرى بروم حضرت رضا عليه‏السلام را در خواب ديدم كه من در حرم هستم حضرت رضا عليه‏السلام آمدند حرم رفتم خيلى خوشحال سلام به آقا بكنم دستش را ببوسم آقا رو از من برگرداندند خيال كردم كه درمال الجاره حيف و ميلى شده است گفتم كه آقا من خيلى مقيد هستم من زارع شما هستم شما بايد به من نظر لطف بكنيد من زارع شما هستم حيف و ميل هم ندارم حضرت رضا برگشتند عليه‏السلام با يك تندى گفتند آن ناله‏هاى سگ هنوز دل منرا مى‏سوزاند، نگذريد از اينها ممكن است يك جمله زندگى ما را بخ بزند چه به زدنى يك زخم زبان به خانمتان، به بچه تان، به هم مباحثه‏اى‏تان من براى هر كدامش قضايا دارم يك زخم زبان به يك آدم بى فرهنگ چيز سرش نمى‏شود مرتب مى‏پرسد شما جواب مى‏دهيد عصبانى مى‏شويد يك زخم زبان بهش مى‏زنيد يك دفعه هم زخم زبان جرقه مى‏شود روى انبار بنزين و زندگى تو را آتش مى‏زند اين لسان قرآن است و اين لسان قرآن هم راجع به فرداست هم راجع به اجتماع«لا يزال الّذين كفروا تصيبهم بما صنعوا قارعةً او تحلّ قريبا من دارهم»رعد(31) آنهايكه فسق و فجور دارند كفر عملى دارند مرتب كوبندگى دارند هم براى خودشان و هم براى زن و بچه شان كوبندگى رو كوبندگى قرآن درباره اهل جهنكم مى‏فرمايد كه از غمى خالص مى‏شوند غم ديگر اين آيه شريفه راجع به دنيا مى‏گويد از اين غم تمام مى‏شود يك غم ديگر«تصيبهم بما صنعوا قارعة» كوبندگى پتك، پتك‏هاى زندگى روى سر انسان «او تهل قربته من دارهم» بدبختى اين پتك‏ها نه فقط روى سر خودش روى سر زن و بچه هايش هم مى‏آيد براى اين قضيه عراق خيلى دعا بكنيد ما مظلوم هم هستيم چون مظلوم هستيم دعاى مظلوم ان شاءاللّه‏ مستجاب است واين وضع عراق الان خيلى بد است خيلى حالا آنكه بدتر اتز همه اينها است مى‏خواهند عراق را صهيونيستى بكنند اين ديگر وامصيبتها است از اين بدتر مى‏خواهند اصلاً اسلام را نابود كنند مملكت تشيعى يا سنى نه مملكت اسلامى نداشته باشيم تصميم اين است لذا بايد خيلى دعا بكنيم خيل بايد توسل داشته باشيم و اميدوارم كه حالا كه به اينجاها رسيده ديگر ظهور امام زمان او بيايدديگر راستى دنيا پر از ظلم است اميدورام كه هر چه زودتر آقا امام زمان بيايند. قسمش مى‏دهم به مادرش زهرا به دست ما به رهبرى ايشان هر چه زودتر پرچم اسلام روى كره زمين افراشته بشود. ان شاء اللّه‏.

و صلّى اللّه‏ على محمد و آل محمد.

[1] ـ سوره يونس، آيه 23.

[2] ـ سوره نساء، آيه 9.

[3] ـ سوره اعراف، آيه 96.