شماره درس: 9

تاريخ درس: ۱۳۹۰/۵/۲۰

متن درس:

الحمدلله رب العالمین و الصلوة و السّلام علی خیر خلقه أشرف بریة ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و علی جمیع الانبیاء والمرسلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین

شب جمعه متعلق به قطب عالم امکان و محور عالم وجود و واسطۀ بین غیب و شهود یعنی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. اظهار ارادت کنید خدمت آقا با سه صلوات.

هفتۀ گذشته عرض کردم یکی از فضایل فراموش شده انتظار فرج است. پیغمبر اکرم و ائمۀ طاهرین (علیهم السلام) و خودِ امام زمان این انتظار فرج را جداً می­خواهند. و اتفاقاً حقیقت انتظار فرج یک فضیلت فراموش شده­ای است. توجه به این مطلب انتظار فرج یعنی اینکه به دست ما و به رهبری امام زمان، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود. قوانین اسلام سرتاسر جهان را بگیرد. دنیا و همۀ مردم یک زندگی منهای فقر و یک زندگی منهای تجرّد و یک زندگی منهای غم و غصه و دلهره و اضطراب خاطر و یک زندگی منهای ناامنی پیدا کند. و بالاخره یک بهشت در دنیا برای همه پیدا شود. اما مهمتر از اینها حکومت اهل بیت (علیهم السلام) بر جهان است. آنهم نه حکومت یکسال و دو سال و ده سال و صد سال بلکه یک حکومت میلیونها سال. همۀ ائمۀ طاهرین (علیهم السلام) زنده شوند و حکومت جهانی داشته باشند و بالاخره حکومت دنیا مثلاً مال امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و آنهم بیش از هزار سال. حکومت جهانی مثلاً مال امام جوادی که بیست و پنج ساله شهیدش کردند، آنهم بیش از هزار سال. معلوم است که حکومت جهانی اهل بیت (علیهم السلام) یک حکومتی می­­شود که اسلام صد در صد در آن پیاده می شود. وقتی اسلام صد در صد پیاده شد، آنگاه یک حکومت می­شود منهای رذالت، یک حکومت می­­شود منهای ظلم و تبعیض، یک حکومت می­شود که همه از نظر اقتصاد در رفاه و آسایش باشند و بالاخره یک حکومتی می­شود که فضایل در آن حکومت حکمفرماست و رذایل در آن حکومت نیست. معنای انتظار فرج یعنی همین. معلوم است که واجب و لازم است که همه و مخصوصاً شیعه این انتظار فرج را داشته باشد. لذا در کلمات پیغمبر اکرم (ص)، در کلمات ائمۀ طاهرین (علیهم­السلام) زیاد دیده می­شود که راجع به این انتظار فرج تأکید داشتند. حتی قرآن می­فرماید ای مسلمان، فَانتظروا فَانّی مَعَکُم مِنَ المُنتظرین. انتظار فرج داشته باش که ثوابش خیلی است. به اندازه­ای که دست عنایت من روی سر شماست. بقیة الله خیرٌ لکم ان کنتم مؤمنین. مؤمن باش و پرهیزکار باش، تا اینکه حکومت اهل بیت بشود و معلوم است که اگر حضرت بقیة الله حکومت بر جهان پیدا کند، بهترین چیزهاست. هفتۀ گذشته می­گفتم که به اندازه­ای ثواب دارد که پیغمبر اکرم می­فرماید کسی که منتظر فرزندم مهدی (روحی فداه) باشد مثل اینست که در مقابل من در خون خود غوطه ور شود یعنی شهادت در راه اسلام. اگر الان یک کسی جداً انتظار فرج داشته باشد، این فضیلت فراموش شده در میان مردم، در زندگی او زنده باشد، همیشه ثواب جهاد در نامۀ عملش نوشته می­شود. خواب است و استراحت می­کند و سر کسب و کارش است، اما آن حالت انتظار فرج، پیغمبر اکرم (ص) می­فرماید ثواب در نامۀ عملش و آنهم ثواب شهادت و آنهم شهادت در مقابل پیغمبر اکرم (ص)، می­نویسند. لذا این انتظار فرج لازم و واجب است. و قرآن روی این فرج و روی این ظهور هم راجع به اصل قضیه و هم راجع به انتظار فرج خیلی تأکید دارد. بحث امروزمان یک آیه در آن است که این آیه خیلی رساست و خیلی احتیاج به تفسیر و تأویل و روایت ندارد. یک دقت و آنهم دقت عقل عمومی، می­تواند آیه را معنا کند. صدر آیه مربوط به حکومت اهل بیت (علیهم السلام) است که قرآن می­فرماید حکومت شیعه، حکومت شما. صدر آیه هم انتظار فرج را معنا می­کند. ذیل آیه می­فرماید که کی این حکومت حاصل می­شود. می­فرماید به دست خود شماست که جداً منتظر فرج باشید. این انتظار فرج را جامۀ عمل بپوشانید. به این آیه می­گویند آیۀ وَعد، یعنی آیه­ای که خدا وعده داده است به این شیعه که آقای جهان شود. حکومت جهانی از برای این شیعه شود. می­فرماید: وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ (سورۀ نور، آیه 55). خدا وعده است به این شیعه و این شیعه کیست؟ آیا همۀ مسلمانها؟ می­فرماید نه. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ، یعنی بعضی از مسلمانها. آن مسلمانها چه کسانی هستند؟ اینکه زیربنا ایمان باشد و روبنا تقیّد به ظواهر شرع باشد. الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ، به عبارت دیگر صدر آیه می­فرماید که خدا به این شیعه وعده داده است و وعدۀ چه چیز؟ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ. اینکه این شیعه خلیفۀ روی زمین شود. به عبارت دیگر به دست این شیعه و به رهبری امام زمانش، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود. این وعدۀ خداست به این شیعه. و لیمکّن لهم دینهم الّذی ارتضی لهم. دین او جهانی شود. حکومت، حکومت اهل بیت باشد. البته آن شیعۀ حسابی گردانندۀ آن حکومت هم خواهد شد. در زمان ظهور است که این شیعه، آن کسی که لیاقت دارد، رئیس یک اداره، استاندار یک شهر و بالاخره پست حساس این حکومت را پیدا می­کند. گردانندۀ این حکومت جهانی، این شیعه است. بعد می­فرماید، امنیت سرتاسر جهان حکمفرما می­شود. یعنی هم امکانات و هم امنیت. آنگاه جنگ و زد و خورد و تحریمها و تسلط استکبار جهانی و اینها نیست و فقط حکومت اهل بیت (ع) هست و گردانندۀ این حکومت شیعه است. که از روایات استفاده می­شود که در رأس این حکومت زهرا (س) است و الگو از زهراست. اما بالاخره حکومت جهانی و لیمکّن لهم دینهم الّذی ارتضی لهم. اما نه فقط حکومت، بلکه حکومت منهای ظلم و حکومت منهای ناامنی، حکومت منهای جنگ، حکومت منهای استکبار جهانی و یک امنیت صد در صد. قدری بالاتر معنا کنید. امنیت در قرآن دو قسم است. یکی امنیت ظاهری همین که معنا کردم و یکی امنیت دل که این مهمتر است. قرآن در سورۀ انعام می­فرماید: فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ. چه کسی استحقاق دارد؟ یک دل بدون غم و غصه و یک دل بدون نگرانی و اضطراب خاطر و یک دل امنیت دار. چه کسی استحقاق دارد؟ می­فرماید شیعه این استحقاق را دارد. الذین آمنوا و لَم یَلبسوا ایمانهم بِظلم اولئک لهم الأمن و هُم مُهتَدون. این امنیت دل دارد و دست عنایت خدا روی سرش است و این امنیت بهتر از آن امنیت ظاهر است و در این آیه­ای که می­خوانم، امنیت آمده است. امنیت ظاهری یعنی یک حکومت منهای ظلم، یک حکومت منهای استکبار جهانی اما یک معنای دیگر یک حکومت منهای غم و غصه و منهای دلهره و اضطراب خاطر و نگرانی. وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً. این از صدر آیه که گفتم خیلی احتیاج به آیه و روایت که صدر آیه را تفسیر کند، نداریم. یک دقت می­خواهد، آن کسانی که وارد قرآن هستند و آن کسانی که سر و کار و آشنایی با تفسیر قرآن دارند، بدون روایت می­توانند آیه را معنا کنند، به این صورت که معنا کردم. اصلاً تاب دو معنا و سه معنا هم ندارد تا اختلاف شود و احتیاج به روایتی پیدا کنیم و بالاخره صدر روایت به این شیعه می­گوید که خدا وعده داده است که به دست تو و رهبری امام زمان پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود و عدالت اسلامی و قوانین اسلام سرتاسر جهان را بگیرد و امنیت کامل، هم امنیت ظاهر و هم امنیت باطن یعنی امنیت دل برای کرۀ زمین باشد. نه فقط برای شیعه بلکه برای همه. به این می­گویند حکومت اهل بیت. پیغمبر اکرم (ص) که فرموده است این حکومت هست و آنهم در دو سه هزار روایت. آن پیغمبر فرمودند که ای مردم انتظار چنین روزی را داشته باشید. آن پیغمبر فرموده است که این روز می­آید و حتماً می­آید و شک نکنید و وعدۀ خداست. و نمی­شود که نیاید. اگر چنین ما حکومتی نداشته باشیم، ظلم است که پروردگار عالم می­تواند چنین حکومتی را تشکیل دهد و ندهد. اما حالا کاری به معنای عقل و قاعدۀ لطف و اینها ندارم. آنچه الان گفتم این قرآن است و صدر آیه که می­فرماید برای شیعه چنین حکومتی هست و دست شیعه است که این حکومت را بیاورد. یعنی خود شیعه است که می­تواند این حکومت را بیاورد. به این می­گویند انتظار فرج. حال ذیل آیه می­گوید که ای شیعه این حکومت را تو باید بیاوری. يَعْبُدُونَني لايُشْرِكُونَ بي شَيْئاً. اگر به راستی یک آدم متدینی شدی، اگر به راستی توحید عبادی و توحید افعالی پیدا کردی، اگر به راستی در نمازت گفتی ایاک نعبد و ایاک نستعین و دروغ نگفتی، می­توانی این حکومت را بیاوری، يَعْبُدُونَني لايُشْرِكُونَ بي شَيْئاً. باید شرک در زندگیت نباشد. خوب معلوم است شیعه که بت پرست نیست و شیعه که گاوپرست نیست. شیعه که شیطان پرست نیست. پس این يَعْبُدُونَني لايُشْرِكُونَ بي شَيْئاً، یعنی اینکه شیعه باید این ایاک نعبد و ایاک نستعینش صادق و جدی باشد.

دوم ـ می­فرماید شیعه چه وقت می­توانی این حکومت را بیاوری؟ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ. باید از نماز کمک بگیری و نه فقط نماز بخوانی و نه این نمازهای ما، بلکه نماز در شیعه زنده باشد. یعنی در وقتی که مؤذن می­گوید الله اکبر، چه صبح و چه ظهر و چه مغرب، همه در مسجد و همه جا تعطیل باشد و به این می­گویند أَقِيمُوا الصَّلاةَ. نماز زنده باشد و الاّ اگر نماز زنده نباشد، قرآن می­گوید وای به تو و تو نمی­شود که حکومت جهانی بیاوری. آن کسی را که خدا بگوید وای به تو، معلوم است که این نمی­توان حکومت جهانی بیاورد. فويل للمصلّين الّذينهم عن صلوتهم ساهون. وای به آن نامسلمان که در وقت نماز غافل از نماز است. مشغول کسبش است و مشغول خواب و خوراکش است. اینهم از موضوع دوم یعنی شیعه­ای که باید انتظار فرج و شیعه­ای که باید به دستش این حکومت جهانی به رهبری امام زمانش بیاید، باید نماز در میان او زنده باشد.

سوم، وَ أُوتِي الزَّكَاة. باید قانون تعاون در او زنده باشد. همه به فکر یکدیگر باشند. بنی آدم اعضای یکدیگرند. خدا رحمت سعدی را، این را از روایات گرفته و از این أُقِيمُ الصَّلَاةَ وَ أُوتِي الزَّكَاة، گرفته است که در قرآن زیاد تکرار شده است.

بنـی آدم اعضــای یکدیگــرند که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار دگــر عضــوها را نمانـد قــرار

تو که از غم دیگران بی غمی نشایـد که نامت نهند آدمـی

و این آیه می­فرماید که نشاید که نامت را نهند شیعه. یک خراسانی آمد خدمت امام صادق (ع) و مرتب تعریف شیعه­های خراسان را کرد. حضرت فرمودند خوب، شما شیعه­ها در وقتی که محتاج شوید می­روید سرِ دخل و سر جیب یکدیگر و چیزی بردارید و او هم خوشحال شود. گفت، نه. آقا دست گذاشتند به کمر و فرمودند شما شیعه­ها کمر ما را می­شکنید. شما که شیعه نیستید. شیعه آنست که چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار. این أوتی الزکاة قرآن که آن زکات اصطلاحی نیست که هرکه گندم دارد یک مقدارش را بدهد، بلکه قانون تعاون در مقابل نماز است. همینطور که رابطه با خدا محکم است رابطه با یکدیگر هم محکم باشد. جامعه­ای می­تواند به دستش و به رهبری امام زمانش پرچم اسلام را روی کرۀ زمین افراشته کند که به قول امام صادق (ع) همۀ آنها یکی باشند. کلٌّ یدٌ علی ما سواهٌ. غیبت و تهمت و شایعه و پشت سر هم انداختن برای یکدیگر و در روزنامه­ها یکدیگر را خراب کردن و در مجالس به یکدیگر توهین کردن و اینها شیعه نیست. بله شیعۀ سه جلدی الحمدالله هست و شکر خدا را می­کنیم. در عقیده علی را دوست داریم و شعار یا امیرالمؤمنین داریم اما آن شیعه که بشود به دست او پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود، باید نماز در او زنده باشد و قانون تعاون هم در او زنده باشد.

چهارم ـ و أطیعوُا الرَّسُول. باید گناه در جامعه­اش نباشد و باید روزی­اش حلال باشد و باید خانه­اش مقدس باشد. باید جامعه­اش از یک تقدّس خاصی برخوردار باشد. گفتم در وقتی که حکومت اسلامی بشود، زهرا الگوست و زهرا نمونه است. آقا امام زمان می­فرمایند که: لی اسوة من جدّتی فاطمه. الگو اوست. این شیعه چه وقت می­تواند این حکومت جهانی را بیاورد؟ وقتی زهرا الگوی زنهای شیعه باشد. وقتی به جای رباخوری، قرض الحسنه صد در صد حکمفرما باشد. و بالاخره در وقتی که جامعه گناه نداشته باشد و مقدس باشد. معلوم هم است اینها که من الان معنا می­کنم و قرآن معنا می­کنم، یک امر عقلی است. آقا امام زمان می­آید و شما هم به دستتان می­خواهید دنیا را آباد کنید برای اینکه می­خواهید نماز را زنده کنید. اگر خودتان بی نماز یا بد نماز باشید که این معنا ندارد که تو بروی و حکومت جهانی بیاوری، بلکه اول باید خودت را اصلاح کنی. اگر خودت اصلاً زکات و خمس ندهی و قانون تعاون اصلاً در میان شما حکمفرما نباشد، آنوقت شما می­خواهید حکومت اسلامی بیاورید؟. اصلاً معنای حکومت اسلام اینست که قوانین اسلام پیاده شود. هفتۀ گذشته می­گفتم که امام زمان (عج) و البته به دست ما و به رهبری ایشان، به یک شبانه روز، عالم را می­گیرد، با خرق عادت و با معجزه. به شش شبانه روز در روی کرۀ زمین مستقر می­شود. اما بعدش دیگر معجزه نیست و حساب پیاده شده اسلام عزیز است. اسلام عزیز پیاده می­شود. أُقِيمُ الصَّلَاةَ ، أُوتِي الزَّكَاة، أطیعوا الرسول در جهان زنده می­شود. يَعْبُدُونَني لايُشْرِكُونَ بي شَيْئاً، این در رأس امور است و در جهان زنده می­شود و این دیگر خرق عادت و معجزه نیست بلکه اسلام عزیز است. لذا چه کسی می­تواند این اسلام عزیز را جهانی کند؟ کسی که خودش مسلمان واقعی باشد. و هر وقت که ذیل این آیه متحقق شد، همان روز امام زمان می­آید و واجب است که امام زمان بیاید. از طرف خدا، قاعدۀ لطف، اقتضا می­کند که اگر زمینه باشد، ولی خودش بیاید. حال چرا نمی­آید؟ هفتۀ گذشته گفتم که خواجه نصیرالدین طوسی می­گوید: وجوده لطفٌ، و تصرّفه لطفٌ آخر، وعَدَمه مِنّا. این وعدۀ خدا چرا متحقق نمی­شود؟ يَعْبُدُونَني لايُشْرِكُونَ بي شَيْئاً، نیست. أُقِيمُ الصَّلَاةَ، نیست. أُوتِي الزَّكَاة، نیست. أطیعوالرسول نیست. هر وقت شد، آنگاه وعدۀ خدا تخلف ندارد. بنابراین هرچه هست از قامت ناساز بی اندام ماست. ما دلمان می­خواهد امام زمان بیاید، این که معلوم است و همه می­خواهند. اما خواستن غیر از عمل است. ما می­دانیم که بالاخره امام زمان می­آید و معلوم است. ما شیعه هستیم و دوازده امامی هستیم و سنّی هم قبول دارد، چه برسد به ما شیعه­ها. یک روایت و ده روایت و هزار روایت که نیست، بلکه بیش از ده هزار روایت از شیعه و سنّی راجع به امام زمان دارد. همه می­دانند که امام زمان می­آید و بالاخره می­آید و پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می­شود و قوانین اسلام سرتاسر جها را می­گیرد. این علم است و می­دانیم و آنهم دادخواستمان است و دوست داریم اما عملمان نیست. هرگاه عمل توأم با آن خواستن و آن عقیده شد، امام زمان همان وقت می­آید.

گفتم این بزرگان ما بعضی اوقات چه کلمات رسایی دارند. زن و مرد! از مراجع تقلید استفاده کنید که کلمات رسایی دارند. از تاریخ علما و از زندگانی علما خیلی استفاده کنید، حرفهای خیلی مهم دارند. خواجه نصیرالدین طوسی، این مردی که افتخار برای شیعه است و افتخار برای دنیا و انسانیت است، می­گوید که راجع به امام زمان، وُجودُه لطفٌ، واسطۀ فیض عالم است. تصرّفه لطفٌ آخر، مواظبت کامل از ما که استکبار جهانی نتوانند ما را نابود کند. اینهم مسلم است، حال پس چرا این امام زمان نمی­آید؟ عَدَمه مِنّا، تو باید این حکومت را بیاوری. به دست شیعه، اما این شیعه­ای که آیۀ شریفه معنا می­کند و به رهبری امام زمان (عج) پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود. خوب بحثی بود.

خدایا به عیال ابی عبدالله الحسین قسمت می­دهیم که فرج آقا امام زمان را نزدیک بفرما.

خدایا به دست ما و به رهبری ایشان هرچه زودتر پرچم اسلام را روی کرۀ زمین افراشته بفرما.