شماره درس: 21

تاريخ درس: ۱۳۹۰/۶/۳

متن درس:

الحمدلله رب العالمین و الصلوة و السّلام علی خیر خلقه أشرف بریة ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و علی جمیع الانبیاء والمرسلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین

شب جمعه متعلق به قطب عالم امکان و محور عالم وجود و واسطۀ بین غیب و شهود، یعنی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، اظهار ارادت کنید خدمت آقا با سه صلوات.

قبل از آنکه وارد بحث، یعنی بحث انتظار فرج، بگویم که فردا روز قدس است. این یادگاری حضرت امام که الحمدلله جا افتاده است. همه ساله به واسطۀ این روز قدس، ضربۀ کاری به صهیونیست می­خورد. لذا بر همه واجب است که به این روز قدس اهمیت دهند. الحمدلله همه ساله خوب بوده است اما امسال باید خوبتر شود. این قضیۀ سوریه، یعنی صهیونیسم و آمریکا که تصمیم گرفتند این سوریه را نابود کنند. لذا روز قدس همه بگوییم که صهیونیسم باید نابود شود. من تعجب می­کنم از سوریه که ملت فهمیده­ای هم دارد، ملت و دولتش به جان هم افتادند و صهیونیسم هم تدارک می­بیند که سوریه را نابود کند. البته آن جنایتکار تاریخ یعنی آمریکا هم پشتوانه است. هامان زمان صهیونیسم و فرعون زمان آمریکاست. تعجب هم هست از اینکه بعضی از ممالک اسلامی به این آتش دامن می­زنند. وای به اختلاف. اگر اختلاف در سوریه بین ملت و دولت نبود، اگر این اختلافها بین بعضی از سران اسلامی نبود، چنانچه تا حال صهیونیسم جرأت نداشته که نگاه به سوره بکند، الان هم جرأت نداشت. الان هم آمریکا اینطور جرأتی نداشت. اما اختلاف در سوریه، دامن زدن به این آتش در ممالک اسلامی، به این صهیونیسم و به این آمریکا جرأت داده است و پشت به پشت مهیا هستند که سوریه را تپۀ خاک کنند. این سد محکم در مقابل صهیونیسم را بشکنند. حضرت امام که این روز قدس را آوردند و الحمدلله حقیقت حضرت امام هم در ممالک اسلامی و مخصوصاً در ایران جا افتاده، یک جمله می­گفتند که خیلی جمله بالاست. می­فرمودند مسلمانها متحد شوید. اگر همۀ شما متحد شدید، هرکدام یک سطل آب خرج صهیونیسم بکنید، سیل آب صهیونیسم را در دریا می­برد. حرف خیلی بالاست. الان هم چنین است. اگر همۀ مسلمانها قد علم کنند، صهیونیسم نابود است و آمریکا هم جرأت ندارد که طرفداری بکند. یک جملۀ دیگر بگویم، اینکه قرآن می­فرماید و حضرت امام هم شاگرد قرآن است. این آیۀ شریفه در قرآن تکرار شده: هو الذي ارسل رسوله بالهدي و دين الحق، ليظهره علي الدين کله و لو کره الکافرون و لو کره المشرکون. هامان زمان، فرعون زمان، بخواهد یا نخواهد، این اسلام جهانی می­­شود. این دو آیه ولو اینکه تفسیرش برا مهدی (روح فداه) است اما ظاهر آیه این نیست. ظاهر آیه اینست که مسلمان متحد شو، دنیای استکباری بخواهد یا نخواهد نابود می­شود. هامان زمان باشد یا فرعون زمان. و این دو آیه به ما می­گوید اگر با هم متحد بودیم، الان جهانی بودیم. اینها کلام قرآن است. اما متحد نیستیم و آمریکا توانسته در خیلی از ممالک اسلامی نفتش را ببرد و منافعش را هم ببرد و سرانش را هم نوکر خود بکند. همۀ مسلمانها اگر دق کنن، جا دارد. مسلمانی که قرآن به او می­گوید ای مسلمان! هو الذي ارسل رسوله بالهدي و دين الحق، ليظهره علي الدين کله و لو کره الکافرون و لو کره المشرکون. همه با هم متحد شوید، جهانی می­شوید. دشمن بخواهد یا نخواهد، هامان زمان، فرعون زمان، بخواهد یا نخواهد، جهانی می­شوید. وای به این اختلاف. اگر سقیفۀ بنی ساعده جلو نیامده بود، آیا ما این تفرقه را داشتیم؟ و آیا ما می­رسیدیم به آنجا که آمریکا بتواند ما را استثمار کند؟ و آیا انگلستان، یک جزیره، بتواند ما را استعمال و استثمار بکند؟ اگر به راستی اختلاف بنی امیه و بنی عباس، این ریاست طلبها و این پول پرستها و این ظالمها نبود و ما با هم اختلاف نداشتیم و با هم متحد بودیم، همه مسلمان بودیم. قرآن می­فرماید همۀ شما با کلمۀ لا اله الا الله، جلو بیایید. با کلمۀ محمد رسول الله، جلو بیایید. آنوقت آقا می­شوید و جهان از شما می­­شود.

بحث ما در این چند هفته مربوط به انتظار فرج بود که از قرآن و از روایات استفاده کردیم، اینکه بالاخره به دست این ایرانی و به رهبری مهدی (روحی فداه)، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می­شود و شیعه وارث کرۀ زمین و وارث حکومت این جهان می­شود. حکومت از اهل بیت و فرماندۀ کل قوا، زهرا (س) و کارگردان این شیعه است. در سورۀ مائده که به راستی مائده است یعنی یک سفرۀ بهشتی است. یک آیات خیلی بالا که از متشابهات هم نیست و هرکسی که زبان عربی بداند و ادبیت بداند و در تفسیر کار کرده باشد، و این سوره را به دست او بدهند، خوب می­تواند معنا کند، که مربوط به همین انتظار فرج و همین که به دست این شیعه و به رهبری امام زمان، عالم از این شیعه می­شود. یک آیات خوبی در قرآن است. من جمله این آیۀ: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ. یعنی ای مسلمانها، سقیفۀ بنی ساعده جلو می­آید و دست از اسلام می­کشید و خودرأی برای خودتان یک کاری می­کنید، اما بدانید که یک دسته­­ای از شما می­آیند که اینها صفات خوبی دارند و خدا را دوست دارند و خدا هم اینها را دوست دارد. اینها با هم متحد هستند و در مقابل یکدیگر متواضع صد در صد هستند اما در مقابل دشمن حسابی ایستادگی دارند و از ملامت ملامت کننده هم نمی­ترسند. ولو هزار تا رسالنه هم علیه اینها کار کند اما اینها، وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لَآئِمٍ. که احتیاج هم نداشتیم اما بهتر بود. پیغمبر اکرم (ص) دست زدند روی شانۀ سلمان و فرمودند شما. این را هم سنی نقل می­کند و هم شیعه، اما احتیاج به سنی و شیعه هم نداریم بلکه هرکس یک مقدار ادبیت داشته باشد، می­فهمد که خودِ آیه به خوبی دلالت می­کند. به خوبی می­فهماند که هم اشاره به سقیفۀ بنی ساعده که چه بدبختی جلو آورد و هم این جهانی شدن اسلام را عقب انداخت و هم می­فهماند که یک دسته­ای هستند که این دسته بالاخره این اسلام را جهانی می­کنند. قرآن می­فرماید که این دسته، شیعه و حزب الله است. بعد از این آیه، یک مقدار بیشتر این آیه را توضیح می­دهند و این آیه را که ریشه­دار است، ریشه­دارتر می­کنند. إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ راکعوُن. سرپرست دین شما، خدا و پیغمبر خداست و آن کسی که همه می­دانید که یک صفت دارد یعنی رابطه با خدا محکم و رابطه با مردم محکم، حتی در نماز هم به فقرا رسیدگی می­کند. همۀ سنی و شیعه می­گویند علی. به اندازه­ای که سنّی نقل می­کند که عمر بارها می­گفت دوست داشتم تمام دنیا را بدهم و این آیه دربارۀ من نازل شده بود. سنّیها نقل می­کنند که خیلیها در رکوع انگشتر می­دادند، شایداین آیه دربارۀ آنها نازل شود. اما در اینکه این آیه دربارۀ امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است، همه می­گویند. ولایت درست شد. سرپرستی آن کسانی که این عالم را بگیرند و پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود. بعد قرآن راجع به شیعه می­فرماید: و من يتول الله و رسوله و الذين آمنوا فإن حزب الله هم الغالبون. چه کسی می­تواند عالمگیر شود؟ اهل بیت، علی و آن کسی که پیروی از خدا و رسول الله و از اهل بیت و از این ولایت داشته باشد. معلوم هم هست که دیگر نمی­خواهد بگوییم اولئک حزب الله، به قول طلبه­ها حذف ما یعلم جایز است. حتی هم نمی­گوید اولئک حزب الله، فإن حزب الله هم الغالبون. خیلی با طنطراق و با تأکید می­گوید این شیعه حزب الله است، این شیعه غالب است، این شیعه رستگار است. فإن حزب الله هم الغالبون. به این می­گوییم انتظار فرج. به این می­گوییم، هرکه عقل داشته باشد، دنبال همین است و به این می­گوییم انتظار فرج که اصلاً انتظار فرج یک امر عقلی است. به یک کسی ولو خُل هم باشد و بگویند آقا می­خواهی یک زمانی بیاید که حکومت مال عادل و معصوم و مال کسی که علم ماکان و ما یکون و ما هو کائن دارد و در آن حکومت زندگی منهای فقر است و منهای اختلاف و تبعیض و منهای ظلم و غم و غصه و دلهره و اضطراب خاطر و نگرانی است. آیا می­خواهی یا نه؟ معلوم است که همان آدم خُل هم می­گوید بله و دیگر چه رسد به عاقل و عالم. خدا نکند آدم لجوج باشد. خدا نکند که آدم بخواهد حق پوش باشد. خدا نکند که یک کسی بخواهد حرف ناحق خودش را به کرسی بنشاند. آنگاه همان است که به قول قرآن، این عقل ندارد. معلوم است که عقلش را لجاجت می­گیرد. پوشش لجاجت و عصبیت و جهل و عناد می­گیرد. لذا معنای آمدم امام زمان یعنی این. آنهایی که اسلام را جهانی می­کنند چه کسانی هستند؟ این آیات قرآن. اینها که چشم بندی ندارد و نمی­خواهد روی اینها بحث طلبگی شود، لذا خیلی واضح است. عقل می­خواهد، عقلی که زیر پوشش لجاجت نرود و زیر پوشش اختلاف نرود. الان همین سوریه آیا نمی­داند که نباید با هم اختلاف داشته باشند؟ همین سوریه نمی­داند که هامان زمان و فرعون زمان، توطئه می­کنند که آنجا را با خاک یکسان کنند؟ پس چرا چنین شده؟ وای به اختلاف. وای به لجاجت. وای به عناد. حاضر است خودش را بکشد و خانه و کاشانه­اش را از دست بدهد و حتی برسد به آنجا که ملتش را از دست بدهد اما لجاجتش سیراب شود. آیا صدام نمی­دانست چه می­شود و چطور می­شود، پس چرا چنین کرد؟. ما چه کرده بودیم که صدام چنین کرد. چرا سران عراق چنین کردند؟. وای به اختلاف، وای به لجاجت، وای به عناد، وای به تعصب. و الاّ آمدن امام زمان و اصلاً قطع نظر از قرآن این صلح کل که الان دادش بلند است، هر عاقلی می­فهمد که باید صلح کل باشد. اگر اختلاف شد، یک دسته مسلط بر دستۀ دیگر می­شوند. مستکبر مسلط بر مستضعف می­شود. وقتی چنین شد مستکبر همه کاره می­شود و اما مستکبر فقط منافع خودش را هم نمی­خواهد بلکه می­خواهد ما هم تابع صد در صد او باشیم و الاّ نابودی مملکت و نابودی ما و نابودی آن کسی است که نه بگوید. گوسفند در مقابل گرگ هرچه التماس کند و حتی گوسفند بگوید مرا بخور، اما باز این گرگ وضع عجیبی با این گوسفند دارد. باید او را بردارد و یک مدتی ببرد و مثل گربه که موش را می­برد و یک مدتی زجرش می­دهد و اذیتش می­کند و بعد آن را می­خورد. این گربه­های استکباری، این هامان زمان و فرعون زمان، همیشه چنین بودند و الان هم چنین هستند و از اختلاف ما استفاده می­کنند. وقتی ما با هم مخالف شدیم، کار به اینجا می­رسد. لذا آمدن آقا امام زمان و یک دسته افراد صالح و شایسته باید این کار را بکنند و این چیزهایی که قرآن دارد و در این دو سه جلسه صحبت کردم، اینها یک امر عقلی است و باید بشود و حتماً می­شود و سنت الله است و این سنت الله حتماً می­شود و به قول قرآن: و لو کره الکافرون و لو کره المشرکون. هامان زمان، فرعون زمان، بخواهند یا نخواهند و ما با هم اختلاف داشته باشیم یا نداشته باشیم، بله وقتی که اختلاف داشته باشیم عقب می­افتد و این درد سرها درست می­شود اما بالاخره این شیعه صالح و شایسته می­شود و هر وقت این شیعه صالح و شایسته شد، همان روز امام زمان می­آید. ما باید صالح و شایسته باشیم. صلح کل الان دادش بالاست و همه این صلح کل را می­خواهند الا استکبار جهانی، الاّ صهیونیسم. و الاّ آیا در خود آمریکا این صلح کل را نمی­خواهند؟ در این دنیای غرب با این همه نکبتش آیا صلح کل را نمی­خواهند؟ در شوروی با آن همه جنایتش که با ما داشت، آیا این صلح کل را نمی­خواهند؟. این صلح کل الان هست و همه می­خواهند. یک افرادی باید بیایند و این صلح کل را بیاورند. صهیونیسم و آمریکا که خودش جنایتکار است و اختلاف آمیز است که نمی­توانند. پس چه کسی می­تواند؟ شیعه ، حزب الله. الا انّ حزب الله هم الغالبون، الا انّ حزب الله هم المفلحون. چرا امام زمان نمی­آید؟ به خاطر اینکه ما اختلاف داریم. ما شیعه­ها مهیا نیستیم. ما باید جداً ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم. اگر به راستی ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم و به قول قرآن صالح و شایسته باشیم. وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ، صالح و شایسته شو، به یک دستت قرآن و به یک دستت عترت و عمل به قرآن و عمل به عترت و به راستی پشتوانه از عترت باشد، امام زمان همان موقع می­آید. لذا اگر از شما بپرسند که امام زمان چه وقت می­آید، بگویید هروقت ما مهیا شدیم. به قول امام صادق(ع): علیک بالتهیّأ. همان موقع امام زمان می­آید. نمی­شود، اصلاً قاعدۀ لطف که فلاسفه و علمای علم کلام راجع به خدا می­گویند، یک مصداقش همین است که نمی­شود زمینه برای آمدن امام زمان باشد، زمینه برای اینکه جهان گلستان شود، باشد اما خدا نکند. اینکه ظلم است. قاعدۀ لطف می­گوید حتماً می­شود. آقا امام زمان می­داند که چه وقت می­آید اما چه وقت می­آید؟ خودش فرموده که وقتی شما مهیا شوید. شما مهیای صد در صد بشوید، همان موقع من می­آیم و دیگر جنگ و خونریزی و اینها هم نیست. به یک شبانه روز این شیعه با خرق عادت مسلط به جهان می­شود. به شش شبانه روز این شیعه مستقر می­شود. بعد هم احکام اسلام پیاده می­شود و یک بهشت دنیا به تمام معنا و بالاتر از بهشت، چون حکومت اهل بیت است و حکومت اهل بیت معلوم است که بهتر از بهشت است. مخصوصاً حکومت اهل بیتی که دیگر موی دماغی هم نباشد. معلوم است که همان موقع می­آید. جلسۀ اول یک جمله از خواجه نصیر الدین طوسی نقل کردم که الان هم نقل کنم و جلسه تمام شود.

وجوده لطف و تصرفه لطف آخر عدمه منّا. وجود مقدس امام زمان لطف است و واسطۀ فیض این عالم است. تصرف امام زمان لطف است و اینکه به واسطۀ عنایت او و دست او روی سر ما، نمی­گذارد که صهیونیسم یا آمریکا بر ما مسلط شود. پس چرا نمی­آید؟ عدمه مّنا. نیامدش تقصیر ماست. ظلم بالاتر از این هم نیست که ما مانع از این شویم که امام زمان بیاید. یعنی تهیّأ می­خواهد اگر تهیّأ نداشته باشیم ظلم است، هم به خودمان و هم به امام زمانمان و هم به ولایت و عترت. بیش از این در این باره حرف نزنم و این مسئلۀ انتظار فرجی که اینقدر در روایات ما و در قرآن هست. فارتقبوا انی معکم رقیب فانتظروا انی‏معکم من المنتظرین، ای شیعه منتظر فرج باش. نه اینکه فقط بگو عجل فرجهم، نه اینکه فقط عشق اینکه داشته باش که امام زمان بیاید، اینها خوب است اما غیر از این دو، تهیّأ می­خواهد. قرآن می­گوید مهیا شو، من با تو هستم. یعنی من تو را به یک شبانه روز مسلط بر جهان می­کنم و دیگر جنگ نمی­خواهد. مثل قضیۀ آصف بن برخیاست که آصف بن برخیا به یک چشم به هم زدن، تخت بلقیس را به شام آورد و یمن شد بلخ، با یک هدهد و با یک آدم معمولی یعنی آصف بن برخیا. قرآن می­فرماید: و قالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ، یک کمی از قرآن بلد بود. لذا وقتی که آقا امام زمان بیاید، آن سیصد و سیزده نفر شیعه در میان مردم اینگونه هستند. آقا امام زمان به یکی از این سیصد و سیزده نفر می­گوید کاخ سیاه آمریکا را بیاور. به یک چشم به هم زدن کاخ سیاه آمریکا با آنکه در اوست، حاضر می­شود و آمریکا فتح می­شود. کاخ سیاه کرملین را بیاور، یکی دیگر به یک چشم به هم زدن، می­آورد و تمام می­شود. قرآن که نمی­خواهد قصه بگوید بلکه قرآن می­خواهد به شما بگوید که آصف بن برخیا با یک چشم به هم زدن توانست تخت بلقیس را به شام بیاورد. مهیا شو تا یک سیصد و سیزده نفری در میان شما باید که علم من الکتاب داشته باشد، به امر امام زمان، به یک شبانه روز دنیا فتح می­شود. اینها خیلی ساده است. اینکه آقا امام زمان می­کُشد و خون راه می­افتد، اینها همه دروغ است. آقا امام زمان که نمی­آیند که آدم بکشد بلکه می­آید که عالم را گلستان کند و زندانیها را نجات دهد و عدالت بیاورد و ظلم را نابود کند. اینطور نیست که جنگ اتمی بکند و مظلومان را بکشد. آقا امام زمان نه جنگ اتمی می­کند و نه کسی را می­کشد و نه قتل عام می­کند، بلکه اینها یک روایاتی است که خدا لعنت کند این اسرائیلیها که همه موی دماغ ما بودند. پول می­گرفتند و این روایتها را جعل می­کردند به خاطر اینکه مردم از شیعه بترسند. لذا اینکه آقا امام زمان می­آید به اندازه­ای می­کُشد و مردم می­گویند این چه آدمی است و این چه سیدی است که آدم می­کُشد و بند نعل علی اکبر را سر نیزه می­کند و می­گوید عالم را بکشم باز هم جا دارد. اینها همه دروغ است. اصلاً آقا امام زمان که نمی­آید آدم بکُشد. آقا امام زمان، آصف بن برخیا دارد و با یک چشم به هم زدن، آمریکا را فتح می­­کند. هرچه هست از قامت ناساز، بی اندام ماست. وگرنه امام زمان باید آمده باشد. هو الذي ارسل رسوله بالهدي و دين الحق، ليظهره علي الدين کله و لو کره الکافرون و لو کره المشرکون.

نسئلک اللهم و ندعوک باسمک العظیم الاعظم الاعزّ الأجل الأکرم

بامام زماننا، یا الله

یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلّب القُلوب ثبّت قلوبنا علی دینک