سلوک بزرگ نبي اكرم در كربلا وسیله عبور دادن همه عالم از گردنه هاي سلوک و گشايش در هاي غيب عالم
حقيقت معناي شفاعت و ضرورت آن
عبادت و بندگي سيد الشهداء در روز عاشورا مبدأ گشايش درهايي از غيب به روي ما سوي الله شد و پرده هايي از غيب را كنار زد كه جز با عبادت معصوم، خرق اين حجاب ها ممكن نبود؛ چرا كه اساسا ظرفيت عبادت و وفاي عهد ما ظرفيت چنين كاري نيست. بسياري از عبادات معصوم براي دستگري از بندگان و شفاعت آن ها بوده است. چنان كه مقام محمود نبي مكرم اسلام كه ورود به آن را در زيارت عاشورا از خداي متعال درخواست مي كنيم؛ همان مقام شفاعت ايشان است. معناي شفاعت ايشان اين است كه ايشان پذيرفته اند براي بندگان سرمايه گذاري كنند و با فداكاري دست عباد را بگيرند و به مقصد برسانند؛ البته آن بندگاني كه عهدي با ايشان دارند. بسياري از ابتلائات و رياضات پيامبر اكرم براي اين بوده است كه ايشان پذيرفته بودند تا شفيع همه امم باشند و همه گذشته و آينده را با خودشان به منزل مقصود برسانند.
مؤمن از اخبار شفاعت مغرور به گناه نمي شود؛ بلكه به فضل و رحمت خداي متعال اميد پيدا مي كند. راه سلوك راه، دشواري است كه بدون استادي كه از عوالم گذشته تا امروز و آينده انسان را بشناسد، طي شدني نيست. اين راه، رموز و دشمني هاي بزرگي دارد. چنان كه پيامبر اكرم خطاب به امير مؤمنان فرمودند يا علي همان طور كه تو، به راه هاي هدايت آشنايي شيطان راه هاي ضلالت را مي شناسد. معلم بايد قبل و بعد انسان را بداند و براي تك تك افراد سرمايه گذاري كند. كسي نبايد گمان كند كه اگر موفق شد بطن و دامن خود را پاك نگهدارد به مقصد رسيده است. بلكه اين راه، گردنه هايي دارد كه جز با شفاعت و دستگيري معصوم طي شدني نيست. با شفاعت معصوم، مؤمن در درجات سير مي كند و عبادات او بالا مي رود.
تجلي مقام محمود رسول خدا در عاشورا براي دستگيري از همه عالم
رسول خدا مي خواهند از همه عالم دستگيري كنند و همه آن هايي را كه اهل عهد با ايشان هستند به مقصد برسانند. عاشورا، فتح الفتوح رسول خدا براي اين دستگيري است. با اين تحمل و سرمايه گذاري عظيم ايشان در كربلا، درهاي جذبات الهي به روي همه سالكان باز شد. گشايش اين درب، يك قرارداد صرف نيست؛ بلكه حقيقتي از غيب، از بستر عاشورا تنزل پيدا مي كند كه همه سالكان و اولياء محتاج آن هستند و بدون آن در ميانه راه مي مانند. در حقيقت اين مقام محمود نبي اكرم است كه در عاشورا تجلي كرده و اگر كسي بخواهد به درك اين مقام برسد؛ بايد از عاشورا سير كند. هر نعمت و رحمتي كه به سالكي مي رسد و هر تجلي اي بر عارف مي شود همه از شفاعت نبي اكرم است. توبه بدون شفاعت ايشان كار را تمام نمي كند، بلكه بايد باران رحمت نبي اكرم بر انسان ببارد تا انسان تطهير شود و الا حمام بدون آب، انسان را از آلودگي ها پاك نمي كند. فلذا وقتي حضرت آدم دويست سال گريه مي كند او را به وادي ولايت مي برند و وقتي حقيقت ولايت را تلقي كرد، توبه او منشأ اثر مي شود. اگر كسي در مقام ابراهيم خليل هم باشد بايد از آستان رسول خدا و از مقام محمود ايشان حقيقتي جاري شود و با شفاعت ايشان كار به سر انجام برسد. ايشان شاهد بر همه انبياء و شهدا هستند و با عبادت ايشان در هاي غيب باز مي شود فذا است كه با نافله شب ايشان، مقام محمود حاصل مي شود.
رسول خدا براي آن كه همه عالم را ببرند بزرگ ترين سرمايه گذاري را در كربلا انجام داده اند و همه را از دو باب بكاء و زيارت، در اين وادي عبور مي دهند. از همان ابتدا كه اشك بر سيد الشهداء، از چشمان ما جاري مي شود به شفاعت رسول خدا است و رنجش را ايشان برده اند.
بكاء و زيارت درب هاي بي انتهاي بهره مندي از مقام محمود رسول خدا
بكاء بر سيد الشهداء و تحمل بلاي ايشان مراتبي دارد. زائرين اولين اربعين حسيني اين ويژگي را داشتند كه بلاي آن ها متن بلاي سيد الشهداء بود. بنابراين، زيارت و بكاء آن ها هم با ديگران متفاوت است. زيارت و گريه آن ها اين دو باب را براي همه گشوده است و اين باب ها انتهايي ندارند . زيارت، چنان كه در روايت آمده تا آن جا پيش مي رود كه زائر، خدا را در مقام فوق عرش، زيارت مي كند. اگر حج فرار الي الله است در هر زيارتي هفتاد حج قرار داده شده است.
