سخنرانی مکتوب شب نهم محرم سبک زندگی حسینی –سال۹۳

قال الله تبارک و تعالی:ومِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا

یکی از ویژگی های الالفضل العباس که این ویژگی در زندگی اهلبیت علیه السلام موج میزند اصل حاکم بر زندگی همه آنان است مساله وفای به عهد و پیمان است که در زیارت نامه آن حضرت هم میخوانیم (اشهد لک بالتسلیم والتصدیق والوفاء)شهادت میدهیم که تو وفادار نسبت به امام و مقتدای خودت بودی

مساله پیمان و عهد و وفا داری بسیار مساله مهم و کلیدی هست مرحوم علامه طباطبایی (ره )در تفسیر المیزان یک جمله زیبایی داره که میفرماید وفای به عهد و پیمان مبنای حیات بشریت هست ،اگر بی وفایی در جامعه ایی بیفته،چه جامعه سیاسی و چه جامعه اجتماعی ، چه فردی و چه خانوادگی اونوقت سنگ روی سنگ بند نمیشود

تمام روابط بشر و تمام معاهدات ،تمام مسائل سیاسی اجتماعی اخلاقی اقتصادی و دینی ایشون میگه مبتنی بر این اصل وفای به عهد هست

ولذا خداوند در قرآن امر کرده : أَوفُوا بِالعَهدِ إنَّ العَهدَ كانَ مَسئُولـاً به عهد هاتون وفا کنید فردای قیامت سوال میشه

شما ببینید در سوره توبه سوره ایی که بسم الله هم نداره و با برائت شروع میشه و تند لحن رو نسبت به مشرکین داره و در این سوره میفرماید مشرکین رو داخل کعبه راه ندید در همین سوره ایه ای داره میفرماید اگر با مشرکین عهدی دارید وفا کنید: إِلاَّ الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ با وجود این تندی و لحن این سوره نسبت به مشرکین ولی میفرماید به پیمان با مشرکین وفا کنید

همین طور هست که میفرماید اصل الایمان ،اصل ایمان دو چیز هست :اداء الامانه والوفاء بالعهد (ایمان دو چیزه:ادای امانت و وفای به عهد)اگر وفای به عهد داشته باشیم نماز میخونیم ،اگر امانت دار باشه امام رو احترام میکنه چون امام امانت هست اگر امانت دار باشه مسجد میره و مسجد رو احترام میکنه چون مسجد امانت هست

اینی که شما میبینید رسول گرامی اسلام فرمود مردم نزدیکترین شما به من روز قیامت کسی هست که پنج تا ویژگی در زندگیش برجسته باشه،ببینیم چندتاش در زندگی ما هست

۱-اصدقکم فی الحدیث(راستگو باشه،در جامعه ما چقدر دروغ روابط رو بهم ریخته،موجب طلاق شده ،موجب درگیری شده،موجب اختلاف هست ،بسیاری از این درگیری هایی که در دادگاه و کلانتری هست بخاطر دروغگویی هست)

۲-اوفاکم بالعهد(وفا دارترین به عهد و پیمان)

۳-اداکم للامانه(امانت دار باشه)

۴-احسنکم خلقا(خوش اخلاق باشه)

۵-اقربکم من الناس(کسی که رابطه نزدیکی با مردم داره) نه شش ماه ششماه نمیفهمه اپارتمان بالاییش کی هست ،همسایش کیه،کی مریض شده،کی فرزند دار شده،کی ازدواج کرده،کی کسی رو از دست داده،چقدر این حدیث زیباست اگر شما همین یه دونه حدیث رو همین ده شب روش کار بکنید و در زندگی پیاده کنید نامتون در مکتب اباعبدالله ثبت میشه و فردای قیامت رسول گرامی اسلام دست شما رو میگیره،چون خودش فرموده

این اصل اینقدر مهم هست که در روایات این طور در مورد کسی که این رو نداشته باشه بیان شده که می فرماید : لا ایمان و لا دین لمن لا عهد له

ما سه جور عهد و پیمان داریم:اولی خیلی مهمه ،و خدا کسانی که این اولی رو بشکند لعنتش میکنه اولیش عهد با خداست ،سوره توبه آیه ۷۵ یه داستانی داره خدمت شما عرض کنم

آقایی بود در مدینه ثعلب ایشون فقیر بود ندار بود خیلی دلش میخواست مثل پولدارها مجلس بگیره و به فقرا کمک بکنه اومد پیش پیامبر عرض کرد یا رسول الله دعا کنید من پولدار بشوم(هر وقت از خدا چیزی طلب کردید قبل از اون از خدا ظرفیتش رو بخواید والا دعا کنی رییس بشی بعد بشی مثل عمر سعد بدرد نمیخوره یا پولدار بشی بشی مثل قارون بدرد نمیخوره ،سلیمان دعا کرد خدا هم حکومت بی نظیر بهش داد و هم ثروت )پیامبر فرمود ببین من زندگیم چقدر ساده هست و کفافه ،همین کافیه،گفت نه یا رسول الله شما دعا کنید من خرج میکنم (مثل بعضی ها دعا میکنند خدایا خونه بزرگ بده من داخلش برای امام حسین جلسه بگیرم خونه بزرگ بهش میده ولی اصلا امام حسین رو نمیشناسه)این یه پسر عمویی داشت خیلی پولدار بود تمام پولش ارث رسید به این اقا ،پولها که رسید اقا دختر شوهر میدما ،خرج میکنما،انفاق میکنما،به فقرا میدم تموم شد همه رو گذاشت کنار،آیه قرآن نازل شد : وَمِنْهُمْ مَنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آَتَانَا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ فَلَمَّا آَتَاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَتَوَلَّوْا وَهُمْ مُعْرِضُونَ (و اون کسی که با خدا عهد بست که اگر خداوند بهش عطا بکنه اونم صدقه میده و جزء صالحین و نیکوکاران میشه و ماهم بهش عطا کردیم ولی بخل ورزید و به عهد خودش وفا نکرد )همین فرد ثروتش رو بخاطر مسجد ضرار خرج کرد و بعد هم مرتد شد

ما چند نوع عهد داریم:۱-عهد فطری أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ(همه ما یه عهد فطری با خدا داریم)

۲-نذر شرعی(نذری میکنی قولی میدی ،اگر نذر کنی برآورده نکنی بدقولی به خداست)

۳-عهد عقلی :خدا بهت نعمت داده ،خدا میگه شکر منو بجا بیار ،کسانی که کفران میکنن بدقولی با خداست ،کسانی که به حرف شیطان گوش میدند خدا میگه این بدقولی با من هست: أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (مگه من با شما پیمان نبستم که دنبال خدا بیایید و دنبال شیطان نرید )

از امام سجاد علیه السلام پرسیدند دین چیه؟به ما بگن چیه میگیم نماز،حج،روزه-نه این نیست یه چیزی باید گفت که از درون اون نماز بیاد بیرون ،فرمود دین سه تا کلمه هست:قول الحق ،اداء الامانه ،الوفاء بالعهد

یه چیزی بگم اگر شما به عندتون با خدا عمل کردید اونورش مسلم هست خدا هم میگه منم عمل میکنم:من گفتم اذکرونی(یادم کن)تو یاد کن منم(اذکرکم)منم یادت میکنم گفتم :اِن تَنصُرُوا اللهَ یَنصُرکُم وَ یُثَبِّت اَقدامَکُم،(دین منو یاری کن)

مگر خداوند امام حسین رو یاری نکرد؟تا ابد نامش زنده هست

نقل کردن داستان شهید بلیع (خبیب بن عدی )

با خدا بدقولی نکنید : تو میگی غیر المغضوب اونوقت میری به نامحرم نگاه میکنی؟بعد دروغ میگی؟بعد بداخلاقی میکنی؟

۲-عهد با امام معصوم هست : در روایت داریم چهل روز دعای عهد بخونی اگر از دنیا هم بری انشاالله از یاران حضرت خواهی بود.

عهد با ائمه زیارت قبور اهلبیت هست،شرکت در مجالس اهلبیت عهد با اهلبیت هست

وفاداری ابالفضل خودش اربا اربا شده ولی علمش سالم بود ابن زیاد لعین گفتند اینو میگن وفاداری

حبیب بن مظاهر اول اذان شهید شد یه رجزی خواند ودراین رجز یه جمله گفت که شما شمشیر و سلاح زیاد دارید ادم هم زیاد دارید ولی ما نفراتمون کم هست ولی ما یه چیزی داریم که شما ندارید ما وفادارتریم وفا داریم شما یه ابالفضل یه حمله میکرد چهار هزارتاتون دنبال جای فرار میگشتید و صحنه رو خالی میکردید و مانند حیوانات گریختید ولذا شب عاشورا فرمود یارانی با وفا تر نمیشناسم.

۳-قسمت سوم عهد عهدهایی هست که بین خودمون هست،چقدر وعده های دروغ ،چقدر چک برگشتی،چقد اقساط عقب افتاده،کسی ضامن ما شد ابروش رو داخل بانک نبریم

یاكاشف الكرب عن وجه الحسین اكشف كربنا بحق اخیك الحسین علیه السلام

بر لب آبم و از داغ لبت می میرم

هردم از غصه جانسوز تو آتش گیرم

مادرم داد به من درس وفاداری را

عشق شیرین تو آمیخته شد با شیرم

یادم نمیره ، همون روز اول قنداقه ام رو هی دور سر تو می چرخوند آقام،هی میگفت بچه ام فدای حسین،اصلاً من برا همین به دنیا اومدم كه فدای تو بشم.

اكبرت كشته شد و نوبتم آخر نرسید

سینه ام تنگ شد از بس كه بود تأخیرم

کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام

شد در این قبله عشاق دوتا تقصیرم

دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد

چشم من داد از آن آب روان تصویرم

امشب باید یه جور دیگه بگی،دستت رو بیار بالا،عین پرچم تكونش بده،شب علمداره

سقای دشت كربلا اباالفضل،اباالفضل

بچه ها همه دست هم رو گرفتند، دور عمو می گشتند.این جوری دل عمو رو بردند

سقای دشت كربلا اباالفضل،اباالفضل

آبی رسان بر خیمه ها اباالفضل،اباالفضل

دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد

باید هر شب یادی از شهدا بشه،به یاد بچه هایی كه وقتی رمز عملیاتشون رو فهمیدن یاقمربنی هاشمه،همه قمقمه ها رو خالی كردن،می دونی چرا قمقمه هاشون رو خالی می كردن،اصلاً آب نمی خوردن، امامی دونستند اگه دستشون به آب بخوره، عطش اونها كم میشه،عباس دستش به آب خورد،همچین كه دست به آب رسید،دستاش رو آورد بالا،گفت:عباس دستای تو به آب رسید،اما دست حسین نرسید،این دست رو دیگه نمی خوام،این چشم رو دیگه نمی خوام،ای فدات بشم حسین با این عباست،بی خود نبود، بهش گفتی:بنفسی انت،دلیل داره.

دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد

چشم من داد از آن آب روان تصویرم

باید این دیده و این دست دهم قربانی

تا که تکمیل شود حجّ من و تقدیرم

وصل شد حال قیامم ز عمودی به سجود

بی رکوع است نماز من و این تکبیرم

یه بیت،عاطفی ها،اونهایی كه دل عاطفی دارن

بدنم را به سوی خیمه اصغر نبرید

که خجالت زده زان تشنه لب بی شیرم

حسین……….

اومد محضر اباعبدالله،السلام علیك یا سیدی،یا مولای،یه حرفی بزنم،شاید تو اون لحظه ابی عبدالله گفت: حالا هم نمیگی داداش،كار داره تموم میشه،نمی خوای بگی، صدا زد داداش سینه ام سنگینه،صبرم سر اومده، دیگه بزار برم،ابی عبدالله یه نگاهی كرد،آی عزیز دلم،ابی عبدالله بهش گفت:تو برادر منی،تو علمدار منی،تو صاحب لوای منی،یه حرفی ابی عبدالله زده،من عین جمله ی حضرت رو بگم،بخدا برا من همین روضه است،حضرت یه نگاهی بهش كرد،فرمود:عباسم، وَ إذا مَضَیتَ تفرّقَ عسکری،چی گفته حسین؟صدا زد عباس كجا می خوای بری،اگه تو بری لشكرم از هم می پاشه،اگه تو باشی همه هستن،اگه تو نباشی هیچ كی نیست داداش،عباس اصرار كرد،ابی عبدالله اجازه داد،همه می دونید به چه دلیلی اجازه داد،رفت میدان،چه اتفاقی افتاد،حالا ابی عبدالله نگرانه،بین این دو برادر،این رجز ها رد و بدل شد،انابن الحیدر كرار،انا بن محمد المصطفی،انا بن علی المرتضی،تا ابی عبدالله گفت:انابن فاطمه،فهمید خبرهایی است،فهمید دیگه صدا نمی آد،مسیر رو عوض كرد،ای وای،می خوام برات روضه بخونم،اما از این منظر،ابی عبدالله علم امامت داره،تا دید رجز سوم نیومد،راه رو به سمت علقمه عوض كرد،راوی میگه دیدم حسین،اونهایی كه كربلا رفتن،روضه هارو مجسم ببینن،كف العباس یادته،یادته ایستادی گفتی اینجا كجاست،بهت توضیح دادن،اینجا همون جاست،دیدن حسین از اسب پایین اومد،یه چیزی رو از رو زمین بر میداره،این دست عباسمه،چرا رو زمین افتاده،دوباره رفت،دوباره فهمید،آمد به سرم آز انچه می ترسیدم، دوباره از اسب اومد پایین،الهی بمیرم، حیف این دستا نبود از بدن جدا شد،فهمید دیگه عباسش دست نداره،لااله الا الله، الهی بمیرم، یه مرتبه دیدن حسین،از دور داره نگاه میكنه،دید وسط میدون غوغاست،یه مرتبه شنید یه صدا داره می آد،یا اَخا، حسین فهمید عباس اون رو برادر صدا زده،دیگه عباسم رفتنی است،رسید كنار علقمه،میگن یه نگاه كرد دید،همه دور داداشش حلقه زدن،هی شمشیرها بالا میره،تا ابی عبدالله رو دیدن همه فرار كردن، این تفرون و قد قتلتم اخی؟ ،كجا فرار می كنید،دادشم رو كشتید،اومد،چه جوری اومد،تا نگاش به عباس افتاد،آه،برادر از دست دادی؟برادرای شهید كجان ناله بزنن،اگه شب تاسوعا نبود نمی گفتم،عین مقتله،چهار تا جمله نوشتن عموم مقاتل،دونه دونه رو معنی كنم،میكشتت،تا رسید،نگاه كرد،ابی عبدالله اول گفت: الان انكسر ظهری،ابی عبدالله داغ برادر زیاد دیده،هم تو كربلا زیاد دیده،هم مدینه امامش رو از دست داده بود،تو بقیع نگفت:انكسر ظهری،گفت:انكسر ظهری،یعنی كمرم شكست،برم جلوتر، و قلت حیلتی،یعنی راه چاره برمن بسته شد،می دونی صمیمی این حرف چی میشه؟آقا امام زمان ببخشید،می دونید و قلت حیلتی یعنی چی؟یعنی بیچاره شدم،سومین جمله ،وانقطع رجائی،یعنی دیگه ناامید شدم داداش،آخریش آدم رو میكشه،صدا زد داداش، و شمت بی عدوی،معنی كنم یا نه؟اجازه می دی؟یعنی داداش پاشو ببین دشمن داره ناسزا میگه،ببین روی دشمن باز شده،زخم زبون میزنه به من،حسین…………… نشت، أخذ الحسین رأسه و وضعه فی حجرة ،نشت سر عباس رو بغل گرفت،چه سری،چه فرقی،سر رو بغل كرد،یه نگاه به عباس كرد،جا خورد،یه چیزی بگم،كنایه فهم ها،قربون ابروهای به هم پیوستت،كی دلش اومده …..،ابی عبدالله یه نگاه كرد،دید عباسش داره گریه میكنه،صدا زد مایبكیك یا اخی؟چرا تو داری گریه میكنی؟من باید گریه كنم،عباس صدا زد: كیف لا ابكی؟ الآن جئتنی و اخذت براسی عن التراب،داداش چرا گریه نكنم،می دونی گریه ام واسه چیه؟نگفت دستام،نگفت چشمم،نگفت سرم،نگفت تشنه هستم،دارم واسه این گریه میكنم،داداش الان تو اومدی سر من رو از رو خاك برداشتی، فبعد ساعة من یرفع رأسك عن التراب ؟ كی می خواد سر تو رو بلند كنه؟حسین…….. كی می خواد سر تو رو بلند كنه؟می خوام یه جمله از زبون شما به عباس بگم،عباس جان نگران سر حسین نباش،خیلی طول نمیكشه،هنوز داره نفس میكشه،حسین هنوز زنده است،سرش رو جدا میكنن، حسین……