خشوع منافقانه
من مواعظ النبي صلی الله عليه وآله وسلّم:
إيّاكم وتخشّع النّفاق وهو أن يُری الجسد خاشعاً والقلب ليس بخاشع.
(تحف العقول صفحه ۶۰)
مراد از خشوع در اين حديث، خشوع در مقابل خداوند است در حال نماز و دعاء و ذكر، اگر انسان طوری باشد كه وقتی كسی به او نگاه می كند خشوع را در او احساس كرده و توّهم می كند كه دارای قلب خاضعی است، اما در باطن هيچ خبری نباشد، خشوع منافقانه است.
از دعائی كه در صحيفه ثانيه سجاديه به اين مضمون نقل شده كه «اللهم ارزقني عقلاً كاملاً و... و لبّاً راجحاً» استفاده می شود كه انسان لبّی دارد و قشری، قشر او همين ظاهر و لُبّ او باطن وی می باشد و اگر قشر ما راجح و خاشع و ذاكر باشد و لُبّ ما غافل و غرق در ماديات باشد بسيار مذموم است.
پروردگارا به ما لبّ راجح روزی گردان.
