طلب نیرو هنگام خستگی (۴)
و أَقوى قُوَّتِكَ فِيَّ إذا نَصِبتُ. [۱]
در جلسات قبل، سه نکته در تبیین این فراز نورانی از دعای مکارم الاخلاق بیان شد.
نکته چهارم درباره خطر اوقات فراغت است. آمار نشان می‌دهد که بسیاری از فسادها در اوقات فراغت اتفاق می‌افتد. زمانی که مراکز آموزشی تعطیل می‌شوند، میزان فساد گاه تا هفت برابر افزایش پیدا می‌کند، از این رو؛ باید برای اوقات فراغت برنامه‌ریزی کرد.
در روایات، مکرر روی این نکته تأکید شده است، رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) طبق نقل می‌فرماید:
إنَّ اللَّهَ يُبغِضُ الصَّحيحَ الفارِغَ، لا في شُغلِ الدنيا ولا في شُغلِ الآخِرَةِ.[۲]
خداوند از شخص تن‌درستِ بيكاره كه نه سرگرم كارِ دنياست و نه سرگرمِ كار آخرت، نفرت دارد.
همچنین از امیر المؤمنین (علیه السّلام) نقل شده که فرمود:
إن يَكُنِ الشُّغُلُ مَجهَدَةً، فَاتِّصالُ الفَراغِ مَفسَدَةٌ.[۳]
اگر كارْ مشقّت‌بار است، بيكارى پيوسته، مايه تباهى است.
بنا بر این، یکی از معانی درخواست نیرو هنگام خستگی، این است که هنگام فراغت، وقتم به بطالت نگذرد، زیرا هم مایه تباه شدن عمرم می‌شود و هم مبغوض خداوند متعال خواهم شد.
[۱] الصحيفة السجّاديّة، دعای ۲۰.
[۲] شرح نهج البلاغة، ابن ابی الحدید (۶۵۵ ق) ج۱۷، ص۱۴۶.
[۳] الإرشاد، شیخ مفید (۴۱۳ ق)، ج۱، ص۲۹۸.
