رعایت حال دیگران
عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله: أنَّهُ كانَ إذا قامَ مِنَ اللَّيلِ يَقتَرِئُ، زَمزَمَ قِراءَتَهُ، إلّا أنَّهُ يُفهِمُنَا الآيَةَ بَعدَ الآيَةِ. قُلتُ: يا رَسولَ اللّهِ، ألا تَرفَعُ صَوتَكَ بِالقُرآنِ؟ قالَ: أكرَهُ أن اؤذِيَ بِهِ رَفيقي وأهلَ بَيتي.[۱]
به نقل از انَس: پيامبر خدا، هر گاه شب براى خواندن قرآن بر مىخاست، با صداى آهسته قرائت مىكرد و فقط همين قدر به ما مىفهماند كه آيهاى تمام شده و آيه ديگر را شروع كرده است. گفتم: اى پيامبر خدا! چرا بلند قرآن نمىخوانيد؟ فرمود: «خوش ندارم كه با اين كار، به رفيقم يا افراد خانوادهام آزار برسانم».
متأسفانه اين سنت در جامعه خصوصا در مجامعي مثل حرم ها و مشاهد مشرفه جاري نيست و هرکس خيال مي کند همه حرم يا مسجد متعلق به اوست لذا با صداي بلند زيارت مي خواند، قرائت مي کند، ذکر مصيبت مي نمايد. ايذاء ديگران و ايجاد حواس پرتي براي ديگران کار خوبي نيست و حتی گاهی حرام است.
[۱] حكمت نامه پيامبر اعظم (ص) ؛ ج۸؛ ص ۴۸۸ به نقل از مسند الشاميّين: ج ۴ ص ۳۰۵ ح ۳۳۷۸ و كنز العمّال: ج ۲ ص ۳۱۹ ح ۴۱۲۳ نقلًا عن ابن النجّار.
