بگذار و بگذر

عن مولانا امیر المومنین علیه السلام : ان اللبیبَ لا یتأثث فی دار النُقله و لنا دار ٌ قد نَقَلنا الیها خیرَ متاعنا و اِنّا عن قلیلٍ الیها صائرون [۱]

(( انسان خردمند ، برای سرایی که باید از آنجا منتقل شود ، اثاث تهیه نمی کند ، ما سرایی داریم که بهترین کالای خویش را بدان جا انتقال داده ایم ، و خود نیز به زودی رهسپار آن خواهیم شد . ))
این روایت نورانی را امیرالمومنین علیه السلام به شخصی به نام سُوید بن غفله فرمودند ، جناب سُوَید می گوید در زمان خلافت امیر المومنین علیه السلام بر حضرت داخل شدم ، دیدم که روی حصیر کوچکی نشسته و چیز دیگری در اتاق نبود ، عرض کردم یا امیرالمومنین بیت المال دست شماست چرا استفاده نمی کنید حضرت در پاسخ فرمودند ، انسان خردمند هرگز در خانه ای که باید از آن کوچ کند اثاث تهیه نمی کند ، دنیا مانند مسافرخانه است که باید از آنجا بروی و خانه همیشگی نیست اما ما خانه ای داریم که بهترین کالاهایمان را به آنجا می فرستیم که بزودی به آنجا منتقلمی شویم .
شیخ ناصرالدین طوسی که وزیر سه پادشاه بوده در این زمینه شعری دارد ، می گوید :
افسوس هر آنچه برده ام ، باختنی است
بشناخته ها تمام نشناختنی است
برداشته ام هر آنچه باید بگذاشت
بگذاشته ام هر آنچه برداشتنی است

[۱] بحارالانوار، ج۱۳، ص۴۲۲