روي عن ابي الحسن الرضا عليه السلام قَالَ:
«أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَبِيٍّ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ إِذَا أُطِعْتُ رَضِيتُ وَ إِذَا رَضِيتُ بَارَكْتُ وَ لَيْسَ لِبَرَكَتِي نِهَايَةٌ»
در روايتی از امام هشتم «صلوات ‏الله ‏عليه» منقول است كه حضرت فرمودند:
«أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَبِيٍّ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ»، خداوند عزّوجلّ به سوي يكي از پيامبرانش وحي فرستاد که: «إِذَا أُطِعْتُ رَضِيتُ»، آن‏گاه كه اطاعت شوم و بنده فرمان من را عمل كند، خوشنود مي‏شوم از اينكه او به فرمان من عمل كرد.
«وَ إِذَا رَضِيتُ بَارَكْتُ»، وقتي خوشنود شدم، برکت می‏دهم. بركت در اينجا به معناي «مداومت در اعطاء همراه با ميمنت است»؛ يعني پياپي نعمت‏هايم را همراه با ميمنت به سوی او مي‏فرستم، تا در خوشي مصرف كند نه در ناخوشي.
«وَ لَيْسَ لِبَرَكَتِي نِهَايَةٌ»، اين را هم بدانيد كه اين پياپي فرستادن نعمت‏ها، سقف ندارد. لذا براي ازدياد نعمت، ‌آن هم نعمتي كه همراه با ميمنت است و در خوشي مصرف می‏شود، يك راه‏كار اين است که انسان از خدا اطاعت كند.
کسانی‏كه ادّعای ایمان مي‏كنند امّا در اطاعت کاهل‏اند، بدانند: در روايات متعددّی داريم که معصيت گره به كار می‏اندازد امّا اطاعت، ازدياد نعمت و مداومت در نِعَم الهيّه، همراه با ميمنت و خوشی می‏آورد.
نکته دیگر این‏که: از خدا نعمت نخواه! بلکه از خدا نعمتی بخواه که خیرت در آن هست. بگو: خدایا! روزی‏ای به من عنایت کن خیر و صلاح من در آن باشد و به کارم بیاید. چون ممكن است كنارش درد بيايد یا‌ در کنارش چاهي كنده شده باشد که همه را بريزي درونش و هیچ بهره‏ای از آن نبری. لذا عاقل از خدا نعمتي مي‏خواهد كه همراه با ميمنت باشد و در خوشي مصرف شود. اگر چنين نعمتي مي‏خواهي، از خدا اطاعت كن!
كافي ج2ص275-بحارالانوارج73ص341-وسائل الشيعه ج15ص307
چهارشنبه 28 مهر 89 – 12 ذي القعده 1431