روي عن علي«علیه‏ السلام»قال :
«لَنْ يَسْتَكْمِلَ الْعَبْدُ حَقِيقَةَ الْإِيمَانِ حَتَّى يُؤْثِرَ دِينَهُ عَلَى شَهْوَتِهِ وَ لَنْ يَهْلِكَ حَتَّى يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلَى دِينِهِ»
از امیرالمؤمنین، علی«علیه ‏السلام» در روایتي منقول است که حضرت فرمودند: محال است بنده‏ای بتواند به سوي کمال سیري ایمانی داشته باشد و به حقیقت ایمان برسد، مگر اینکه دینش را بر خواسته‏های نفسانی‏اش مقدّم بدارد. همين الآن مطلبی به ذهنم آمد. بحث بر سر این است که فرد، دینش را بر خواسته‏ها و هواهای نفسانی‏اش مقدّم بدارد. این مطلب ‏را بلاواسطه از مرحوم پدرم نقل می‏کنم:
در زمان کودکی من، مرحوم والد ما با یکی از اولیاء خاصّ خدا ارتباط داشت. تشرّف آن ولیّ خدا به حضور امام زمان«صلوات الله علیه»، قابل انکار نبود. ایشان یک مغازة پینه‏دوزی هم در بازار داشت. حتّی ایشان می‏گفت: گاهی آقا شب‏های جمعه یک‏دفعه می‏آیند، می‏فرمایند: بیا برویم کربلا زیارتی کنیم و برگردیم. با آقا می‏روم کربلا و بر می‏گردم. این‏ها خواب و قصّه و داستان نیست. مرحوم والد ما می‏گفت: آقا تشریف می‏آورند پیش ایشان، نه این خدمت آقا برود. پدرم گفت، که از او پرسیدم: فلانی! گفت: بله! گفتم: چه شده است که ایشان تشریف می‏آورند آنجا پیش تو؟! گفت: اتّفاقاً خودم همین سؤال را از آقا پرسیدم که چطور شده که شما می‏آیید اینجا پیش من احوالم را می‏گیرید؟ ایشان به من فرمودند: برای خاطر اینکه در تو هیچ هوای نفس نیست.
«لَنْ يَسْتَكْمِلَ الْعَبْدُ حَقِيقَةَ الْإِيمَانِ حَتَّى يُؤْثِرَ دِينَهُ عَلَى شَهْوَتِه»ِ در مقابل «وَ لَنْ يَهْلِكَ حَتَّى يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلَى دِينِهِ»، عبد هیچ‏گاه به هلاکت نمی‏رسد، مگر اینکه خواسته‏های نفسانی‏اش را به خواسته‏های الهی مقدّم بدارد، «حَتَّى يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلَى دِينِهِ».
بحارالانوار ج75 ص 81
یکشنبه 30 بهمن 90 – 26 ربیع الاول 1433